Analiza układu SoC Apple M5: Apple zwiększa swoją przewagę nad AMD, Intelem i Qualcomm

Aby dokonać miarodajnego porównania między różnymi procesorami CPU i GPU, oprócz czystej wydajności w syntetycznych testach porównawczych przyglądamy się zużyciu energii, a następnie wykorzystujemy je do określenia wydajności.

Pomiary zużycia energii są zawsze przeprowadzane na zewnętrznym wyświetlaczu, dzięki czemu możemy wyeliminować różne wewnętrzne wyświetlacze jako czynniki wpływające.

Niemniej jednak, mierzymy tutaj ogólne zużycie energii przez system i nie polegamy tylko na wyświetlanych wartościach dla CPU i GPU.

Wraz z generacją M4, Apple zapewnił już sobie koronę jednordzeniowców, a nowy M5 ponownie podnosi poprzeczkę.

SoC M5 z 10 rdzeniami jest o 10-12% szybszy niż modele M4 w testach jednordzeniowych Cinebench 2024, a tym samym o 26-38% szybszy niż najszybszy procesor inny niżApple w naszej bazie danych, czyli Intel Core Ultra 9 285K procesor do komputerów stacjonarnych.

M5 w pasywnie chłodzonym iPad Pro 11 jest również znacznie szybszy niż konkurencja, co widać w teście jednordzeniowym Geekbench 6.5.

Wyższe taktowanie M5 odbywa się również kosztem wyższego poboru mocy (7 W - 7,7 W vs ~5,2 W dla M4), co widać na wykresach wydajności.

Pomimo wyższej wydajności, efektywność uległa nieznacznemu pogorszeniu o 4% w porównaniu do 10-rdzeniowego M4.

Biorąc to pod uwagę, ogólna wydajność powinna być na podobnym poziomie, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że MacBook Pro M5 jest wyposażony w dwa razy więcej pamięci RAM (32 GB w porównaniu do 16 GB), co również może zwiększyć zużycie energii.

Niemniej jednak, wynik ten wciąż jest wystarczający, aby pozostawić konkurencję daleko w tyle.

Wydajność wielordzeniowa jest średnio o prawie 20% wyższa niż w przypadku procesora M4, dzięki czemu M5 może dorównać najszybszym procesorom mobilnym klasy H od AMD i Intela - takim jak Core Ultra 7 255H lub Ryzen AI 9 HX 370 - w walce o swoje pieniądze.

Układy Intela są zazwyczaj konfigurowane w zakresie od 45 W do 115 W, podczas gdy w przypadku AMD może to być od 30 W do 80 W. Co ważne, procesory te wymagają więcej niż 70 W, aby osiągnąć te wyniki.

Nowy SoC M5 wyprzedza również stary Apple M3 Pro (oba warianty). Procesory Snapdragon są tutaj również wyraźnie w gorszej sytuacji.

Podobnie jak w przypadku obciążenia jednordzeniowego, obserwujemy zwiększony pobór mocy również w testach wielordzeniowych. Podczas gdy M4 w MacBooku Pro 14 zużywał stabilne 24 W, M5 pobiera teraz na krótko 30,5 W, które następnie szybko spada do 27,5 W.

Bardzo znacząca przewaga wydajnościowa M5 wpływa również korzystnie na ogólną wydajność, dzięki czemu nowy układ wysunął się na prowadzenie w wykresach wydajności wielordzeniowej Cinebench 2024.

Za M5 uplasował się 10-rdzeniowy M4, a następnie Snapdragon X Elite 78-100 od Qualcomm. Ogólnie rzecz biorąc, układy ARM radzą sobie znacznie lepiej w tej klasie wydajności niż ich odpowiedniki x86 od AMD i Intela.

Nowy procesor graficzny M5 ma mniej więcej taki sam pobór mocy jak stary procesor graficzny M4 (18 W do 19 W), ale wydajność w syntetycznych testach porównawczych jest o 25-30% lepsza.

Nowy procesor graficzny znacznie wyprzedza również obecne iGPU od AMD, Intela i Qualcomm.

Sytuacja wygląda nieco inaczej podczas grania w Cyberpunk 2077. Tytuł został teraz wydany jako natywna wersja dla macOS, dzięki czemu możemy teraz lepiej ocenić wydajność (używamy czystej wydajności bez skalowania Metal FX).

Nowy układ M5 jest jednym z najszybszych obecnych iGPU (z wyjątkiem Strix Halo), ale nie jest szybszy od najlepszych wersji Intel Arc Graphics 140V lub AMD Radeon 890M.

Porównania ze starymi MacBookami należy traktować z ostrożnością, ponieważ byliśmy w stanie przetestować w nich tylko emulowaną wersję gry, co oczywiście kosztuje wydajność.

Ponadto wydaje się, że istnieją różnice w zależności od tytułu, ponieważ w Baldur's Gate 3 (również dostępnym natywnie dla macOS) wydajność jest znacznie wyższa niż w przypadku wspomnianych iGPU Intela i AMD.

Do analizy wydajności wykorzystujemy również Cyberpunk 2077 i tutaj również nowy SoC M5 tylko nieznacznie wyprzedza najlepsze wersje Arc Graphics 140V. Ogólnie rzecz biorąc, wynik jest dobry, ale Apple nie ma znaczącej przewagi w tej dyscyplinie. Najpóźniej wraz z Panther Lake sytuacja powinna odwrócić się na korzyść Intela, przynajmniej w Cyberpunk 2077.

Apple po raz kolejny jest w stanie zwiększyć wydajność dzięki nowemu SoC M5. W trzeciej generacji procesu produkcyjnego TSMC 3 nm, prędkości taktowania rdzeni CPU zostały ponownie zwiększone.

Skutkuje to najszybszym jednordzeniowym procesorem, jaki można obecnie kupić. Fakt, że M5 w pasywnie chłodzonym iPadzie Pro oferuje większą wydajność jednordzeniową niż najszybszy procesor desktopowy od Intela (Core Ultra 9 285K) jest imponujący i jednocześnie stanowi spory cios dla konkurencji.

Jednakże, Apple zamienia tę przewagę wydajności na zwiększone zużycie energii. Chociaż wydajność pojedynczego rdzenia pozostaje mniej więcej taka sama jak w generacji M4 (i nadal jest znacznie lepsza niż u reszty konkurencji), zwiększone zużycie energii prowadzi również do nieco krótszego czasu pracy na baterii.

W codziennym użytkowaniu często występują krótkie fazy obciążenia, w których M5 po prostu zużywa nieco więcej energii, co zaobserwowaliśmy podczas testowania nowego iPada Pro 11 jak również MacBooka Pro 14. Z punktu widzenia konsumenta prawdopodobnie lepiej byłoby nie zwiększać zużycia energii przez pojedynczy rdzeń.

W testach wielordzeniowych i graficznych zarówno wydajność, jak i efektywność zauważalnie wzrosły. Jesteśmy ciekawi, co osiągną SoC M5 Pro i M5 Max i czy Intel może konkurować z Panther Lake.

Qualcomm zaprezentował już drugą generację procesorów Snapdragon X Elite, ale na ocenę ich wydajności będziemy musieli poczekać do przyszłego roku.