Misja Lunar Trailblazer, wystrzelona 26 lutego, miała na celu zbadanie obfitości, lokalizacji, formy i zmian wody na Księżycu w czasie. Jednak dzień po starcie kontrolerzy misji stracili kontakt ze statkiem kosmicznym, a wszelkie próby nawiązania dwustronnej komunikacji okazały się daremne.
Zespół misji otrzymał ograniczone dane z Lunar Trailblazer, wskazujące na to, że jego panele słoneczne nie były odpowiednio skierowane w stronę Słońca. Spowodowało to wyczerpanie baterii. NASA, próbując przywrócić komunikację ze statkiem kosmicznym, współpracowała z innymi organizacjami. Dowiedzieli się, że Lunar Trailblazer zmierza dalej w głąb kosmosu w powolnym obrocie. W miarę upływu czasu statek kosmiczny przemieścił się zbyt daleko, aby jakakolwiek próba ponownego połączenia mogła się powieść.
Misja Lunar Trailblazer miała dostarczyć odpowiedzi na pytania dotyczące księżycowej wody za pomocą dwóch instrumentów znajdujących się na pokładzie statku kosmicznego - spektrometru podczerwieni High-resolution Volatiles and Minerals Moon Mapper (HVM³) oraz Lunar Thermal Mapper (LTM).
HVM³ został zbudowany przez Laboratorium Napędu Odrzutowego NASA w celu wykrywania i mapowania lokalizacji wody i minerałów. LTM, zbudowany przez Uniwersytet Oksfordzki i sfinansowany przez Brytyjską Agencję Kosmiczną, miał mapować minerały i właściwości termiczne księżycowego krajobrazu.
Razem, instrumenty te dostarczyłyby informacji na temat obfitości wody na Księżycu, jej lokalizacji, formy i tego, jak rozkład wody zmienia się w czasie. Wszystkie te dane są niezbędne w szerszym dążeniu do ustanowienia stałej obecności ludzi i robotów na Księżycu.
Chociaż misja Lunar Trailblazer zakończyła się niepowodzeniem, technologia wykorzystana do budowy jej instrumentów będzie nadal wykorzystywana w innych misjach. Instrument Ultra Compact Imaging Spectrometer for the Moon (UCIS-Moon), wybrany do przyszłej misji orbitalnej, ma identyczną konstrukcję spektrometru używanego w HVM³.