IdeaPad Y50 wzbudził na naszym forum duże zainteresowanie. Wiele osób usiłuje porównać go do cenionych starszych modeli Y580 i Y510p. W moim przekonaniu jest to zupełnie inny rodzaj sprzętu. Wskazuje na to już sama obudowa. Y580 był notebookiem stricte multimedialnym, a Y510p wyróżniał się dwiema kartami graficznymi (drugą zamienną z napędem optycznym). Y50 nie ma ani dwóch kart, ani napędu. Ma natomiast wymiary, które bardzo upodabniają go do ultrabooków. Wygląd obudowy przypomina mi rozwalcowany laptop Alienware. Skojarzenie to powstało za sprawą maskownicy głośników w kształcie plastrów miodu i gumowanej powierzchni pulpitu roboczego. Ten ostatni element jest dużo lepszym rozwiązaniem, niż metalowy w starszych IdeaPadach.

Solidność obudowy Y50-70 wzbudziła mieszane uczucia u recenzenta z redakcji Notebookcheck USA. Tutaj trzeba stwierdzić, że im bardziej jednolita jest konstrukcja, tym z zasady wytrzymalsza. Y50 nie ma jednolitej obudowy. Spód jednostki zasadniczej i dekiel matrycy są metalowe, pulpit roboczy jest gumowany, a ramka ekranu i listwa z maskownicami głośników są zrobione z lakierowanych tworzyw sztucznych. Elementy plastikowe i metalowe łatwo pobrudzić; nawet zwykły, codzienny dotyk pozostawia na nich odciski palców.

Spasowanie zrealizowano z dużą precyzją, co zapobiegło występowaniu szpar, ale nie uniknięto ostrych krawędzi w miejscu styku spodu jednostki zasadniczej i pulpitu roboczego. Konstrukcja Y50-70 dobrze znosi mocne naciski. Ugięcia są minimalne i nie wpływają w widoczny sposób na pracę notebooka.

Otwarcie obudowy Y50-70 nie jest trudne, ale i nie pozwala na większą ingerencję w konfigurację sprzętową. Procesor i karta graficzna są wlutowane. Dysk i pamięci RAM można wymienić, ale w testowanym modelu wszystkie gniazda są obsadzone, więc wymiana może wiązać się z koniecznością zachowania oryginalnych części lub utratą gwarancji. Korzystną cechą jest prosty dostęp do układu chłodzenia – bardzo łatwo go wyczyścić, co może okazać się istotne dla żywotności notebooka. 

Y50-70 został wyposażony jedynie w podstawowy zestaw portów peryferyjnych. Względem Y510p zabrakło zatoki Ultrabay (i napędu optycznego) oraz gniazda D-Sub. Na wyposażeniu pozostały dwa gniazda audio, czytnik kart USB 2.0 i blokada Kensingtona po prawej stronie oraz dwa USB 3.0, HDMI, LAN i gniazdo zasilania po stronie lewej. Być może gniazdo D-Sub nie jest już tak popularne, jak kilka lat temu, ale skoro zostało usunięte, chętnie widziałbym na jego miejscu chociaż DisplayPort, o ile nie Thunderbolt.

Klawiatura w Lenovo Y50 jest łudząco podobna do klawiatury z Y510p. Rozmieszczenie klawiszy jest identyczne (dalej brakuje pojedynczego klawisza wyciszającego dźwięk z głośników). Charakterystyczne czerwone podświetlenie regulowane w dwóch krokach przy pomocy kombinacji klawiszy Fn + spacja również pozostało takie samo. Nawet blokady kombinacji trzech klawiszy są toczka w toczkę te same: jednocześnie wciśnięte A i S zablokują wszystkie klawisze w trójkącie W-Esc-CapsLk, a para klawiszy S i D nie działa razem klawiszami z CapsLk, 2, 3, W, E, X, C, F1-F4. Jakkolwiek klawiatury wydają się podobne, dzieli je istotna różnica. Przestrzeń między klawiszami w Y510p była błyszcząca, a w Y50 jest matowa. Zmieniła się także głębokość skoku klawiszy; w Y50 jest on płytszy, niż w Y510p. Do tego odpowiedź klawiszy jest mniej sprężysta. Pozytywną cechą pozostaje natomiast cichy odgłos naciskanych płytek. Klawiatura Lenovo wyróżnia się także pozytywnie wielkością klawiszy strzałek. Żałować można jedynie tego, że nie są one odseparowane od bloku numerycznego.

Płytka dotykowa cechuje się nowoczesną stylistyką. Ma gładką i przyjemną w dotyku powierzchnię ślizgową. Nie posiada natomiast klasycznych oddzielnych przycisków. Obowiązki przycisków przejęła dolna część płytki dotykowej. Przy mocnym nacisku dolna część gładzika zapada się dość znacznie, pozostawiając szczelinę mogącą z czasem wypełnić się brudem. Oprócz problemów z utrzymaniem czystości takie rozwiązanie nie jest też wygodne ze względu na dość łatwą aktywację niechcianej funkcji przypadkowym muśnięciem. Precyzja sterowania kursorem jest dostateczna, ale domyślne ustawienia rozdzielczości pozwalają jedynie na przemieszczenie kursora od brzegu do środka ekranu za jednym przeciągnięciem. Czułość można zmienić w sterownikach Synaptics Clickpad V1.1. Sterowniki te wspierają także obsługę urządzenia z użyciem kilku palców naraz.

Część użytkowników laptopów narzeka na niską rozdzielczość ekranu w modelach z matrycą o przekątnej 15,6" i związaną z nią skromną przestrzeń roboczą. Lenovo wyszło naprzeciw ich oczekiwaniom i wyposaża Y50 w wyświetlacze o rozdzielczości Full HD i Ultra HD. Testowany egzemplarz posiadał wersję Full HD. Powierzchnia ekranu nie jest zupełnie matowa, ale zapobiega odblaskom.

Konstruując model Y50, Lenovo usiłowało stworzyć płaski notebook dla gracza i zagrozić dominacji laptopów MSI GS w tym segmencie. Z punktu widzenia użytkownika zamysł ten sam w sobie jest godny pochwały, ale omawiany laptop wymaga jeszcze dopracowania.

Pozytywnie wypada wysoka wydajność Y50 w grach. Martwią natomiast wysokie temperatury, hałas i problemy energetyczne przy ekstremalnych zastosowaniach. Jako atut wymienię przyjemny w dotyku gumowany pulpit roboczy, smukłą, elegancką konstrukcję i solidną pokrywę ekranu. Elementy zewnętrzne są jednak dość podatne na odciski palców. Nie zrezygnowano także z połyskliwej ramki ekranu. Porty zewnętrzne są moim zdaniem zbyt okrojone, ale jako plus należy potraktować ich rozmieszczenie. Gładzik jest mało ergonomiczny. Matryca okazała się przeciętna. Dobrze natomiast zaprezentowały się głośniki. Warto także wspomnieć o łatwym dostępie do układu chłodzenia.

Aktualne ceny laptopów Lenovo Y50-70