Obudowa Lenovo Y70-70 wygląda bardzo podobnie do obudowy modelu Y50-70, z tym, że jest to większa konstrukcja (ekran 17,3” a nie 15,6”). Wizualnie omawiany notebook jest bardzo szczupły. Na oko wydaje się być o połowę cieńszy od Alienware 17. Rzeczywista wysokość zamkniętego Y70-70 to 25,9 mm (Alienware 17 ma 46 mm).

Materiały użyte do wytworzenia obudowy robią w dotyku bardzo pozytywne wrażenie. Od strony zewnętrznej zarówno osłona matrycy jak i spód jednostki zasadniczej są aluminiowe (aluminium ozdobiono wzorem pionowo przecinających się linii). Pulpit roboczy wykonano z gumowanego, przyjaznego dla rąk tworzywa sztucznego. Niestety powierzchnie obudowy są podatne na naturalne w czasie pracy palcowanie.

Spasowanie obudowy w testowanym egzemplarzu było nienaganne. Nie występowały widoczne szczeliny, nie było zbyt ostrych krawędzi, które mogłyby być przyczyną dyskomfortu. Odporność obudowy na naciski jest dość przeciętna. Naduszenie zewnętrznej powierzchni ekranu raczej przyczyni się do zamknięcia notebooka, niż wywoła zakłócenia w wyświetlanym obrazie. Jeśli klapę przytrzymamy na siłę i będziemy silnie naciskać, to "duszki" będą widoczne.

Duży zawias łączący ekran z jednostką zasadniczą działa ze znacznym oporem i pozwala na odchylenie od siebie powyższych elementów o kąt do 135 stopni.

Płyta pulpitu roboczego jest wystarczająco sztywna i wzbudza pozytywne emocje, ale podczas podnoszenia laptopa trzymanego za krawędzie czasem da się usłyszeć nieznaczne skrzypienie. Kolega z amerykańskiej redakcji Notebookcheck pisał o możliwej łamliwości pulpitu w miejscu umieszczenia głośników. Na ten element podczas transportu rzeczywiście należy zwrócić pewną uwagę, ale moim zdaniem nie jest tak źle, jak przedstawia to Allen Ngo.

Lenovo Y70-70 jest wyekwipowane w podstawowy zestaw złączy zewnętrznych. Niestety podobnie jak wersja z 15-calowym ekranem (Y50-70) nie ma zatoki Ultrabay (znanej z modeli Y500 i Y510p). Na wyposażeniu zabrakło także coraz rzadziej już spotykanego wyjścia D-Sub. Dwa porty audio to niewiele jak na notebook klasy DTR. Dwa USB 3.0 (pomalowane na czerwono) i jedno USB 2.0 to także nie za dużo jak na dzisiejsze standardy. Pozytywnym zaskoczeniem okazał się dołączony w komplecie zewnętrzny napęd optyczny. Korzystnie prezentuje się rozmieszczenie złączy – zajmują one tylne części bocznych ścianek laptopa.

Zastosowana w Lenovo Y70-70 klawiatura jest identyczna z tą znaną z Y50-70, a co za tym idzie dzieli jej wszystkie zalety i wady. Skok klawiszy jest równie płytki, jak w Y50. Podobnie ma się rzecz z mało stanowczą odpowiedzią. Pochwalić muszę za to bardzo cichą pracę oraz (o ile przywykniemy do prawej strzałki umieszczonej pod jedynką w bloku numerycznym) dobre rozmieszczenie klawiszy. Warto także zwrócić uwagę na odpowiednią wielkość płytek klawiszy kierunkowych oraz na matową powierzchnię kratownicy międzyklawiszowej. Ograniczenia buforu są identyczne, jak we wcześniej testowanych modelach. Kombinacja A+S blokuje wszystkie klawisze w trójkącie W-Esc-CapsLk, a para klawiszy S i D nie działa razem z klawiszami CapsLk, 2, 3, W, E, X, C, F1-F4. Razi brak specjalnego klawisza wyciszającego głośniki. Czerwone podświetlenie klawiatury może świecić w dwóch stopniach intensywności. Za jego regulację odpowiada kombinacja klawiszy Fn+spacja.

Płytka dotykowa jest jednolita i ma gładką, przyjemną powierzchnię ślizgową o wymiarach 106 x 72 mm. Brak odrębnych klawiszy gładzika jest rekompensowany przez dolną część płytki, która przejęła ich funkcje. Czułość gładzika jest dobra, a domyślna rozdzielczość, na którą narzekałem przy okazji recenzji Y50, w Y70 została znacząco poprawiona (być może dzięki nowszemu oprogramowaniu Synaptics Clickpad V1.6 zamiast V1.1). Teraz jednym przeciągnięciem palca z boku na bok można bez problemu przesunąć kursor pomiędzy bocznymi krawędziami ekranu. Sterowniki naturalnie wspierają obsługę płytki z użyciem gestów wykonywanych kilkoma palcami.