Robociarz. Mobilne stacje robocze Della podlegają stałej modernizacji. Dell dba jednak bardziej o wnętrze, nie przejmując się tym co na zewnątrz. Największy Precision nie został w poprzednim roku poddany zabiegowi face-liftingu, co spotkało Inspirony. Oferowana jest już do niego karta graficzna Quadro FX 3600M, ale my otrzymaliśmy egzemplarz z FX 1600M i procesorem Penryn.

Trzeba jednak przyznać, że kultura pracy klawiatury jest przyjazna użytkownikowi. Klawisze stawiają dość wyraźny opór, aczkolwiek ich skok jest długi. Lekkie poddawanie się klawiatury występuje tylko przy bardzo mocnym stukaniu. Jednocześnie słychać głuchy klekot. Jeżeli jednak użytkownik nie będzie się aż tak angażował w bębnienie w klawisze, instrument okaże się zdecydowanie cichy. Jakiś czas trzeba się przyzwyczajać do umiejscowienia klawiatury, która jest mocno przysunięta do wyświetlacza. Jest to tym większa niedogodność, iż platforma robocza jest stosunkowo wysoka.

Rozmiary klawiszy i ich rozmieszczenie są nader korzystne. Spacja i Enter wydają się zadowalająco duże, ale powodów do zadowolenia przysparzają szczególnie klawisze Alt i Ctrl. Jeżeli chodzi o układ, to jest on dobrze ustrukturalizowany. Typowo dla Della część klawiszy tworzy dodatkowy rządek u góry z prawej strony. Strzałki są wyraźnie wyodrębnione i leżą za miedzą, która oddziela je od reszty instrumentu.

Na przedniej ściance komputera znajdują się przyciski do obsługi odtwarzaczy multimedialnych. Tutaj także odbywa się regulacja głośności.

W konfuzję wprawił nas znajdujący się za klawiaturą na lewo od wyłącznika komputera przycisk z ikonką baterii, który w myśl instrukcji ma służyć ustawianiu trybów wykorzystania akumulatora (to przycisk jego oszczędzania). Po jego naciśnięciu na ekranie pojawiało się menu, którego pozycje były wszelako nieaktywne. Z tego poziomu nie dawało rady przejść do systemowych trybów zarządzania energią. Jedyną drogą wyjścia był restart.

Tabliczka touchpada wyróżnia się przyjemną powierzchnią. Są na niej dwie strefy przewijania. W naszym odczuciu wskaźnik był bardzo przyjazny użytkownikowi. Gładzikowi towarzyszą trzy przyciski. Cechuje je wyjątkowo długi skok i trzeba się do nich przyzwyczaić.

Notebook nazywany "stacją roboczą" musi posiadać nie byle jakie podzespoły, zapewniające mu należytą wydajność w wymagających zastosowaniach. W tej chwili na wyposażeniu Precisiona 6300 są już Penryny (w tym ekstremalny X9000). Jeżeli nie zamierzamy iść na kompromis co do pamięci podręcznej drugiego poziomu, najsensowniejszą opcją jest naszym zdaniem Core 2 Duo T9300 i ta właśnie jednostka znalazła się w testowanym przez nas egzemplarzu. Ma ona bowiem zbliżone parametry techniczne do tych dużo, dużo droższego (wręcz idiotycznie drogiego) T9500. Procesor T9300 jest taktowany z częstotliwością 2,5 GHz i rozporządza 6 MB L2C. Nowa architektura jest nieznacznie wydajniejsza od poprzedniej, a jej atuty to mniejsze nagrzewanie się procesora i minimalnie dłuższy czas pracy na akumulatorze.

Co prawda Dell montuje już w swoim flagowym (jeżeli chodzi o notebooki użytkowe) produkcie opartą na GF 8800M kartę Nvidia Quadro FX 3600M, nam dostał się jeszcze wariant z Quadro FX 1600M. Układ ten bazuje na dużo słabszym GF 8700M GT i dysponuje 256 MB pamięci GDDR3. Tym samym FX1600M i GF 8700M GT osiągają zbliżone wyniki w testach. Trzeba jednak zaznaczyć, że karta Quadro jest zoptymalizowana do zastosowań profesjonalnych, a poza tym konstruowana z najwyższą pieczołowitością, dzięki czemu ma cechować się większą stabilnością w działaniu od bardziej popularnego brata.

Precision z FX1600M wypada zatem zupełnie nieźle w 3DMarkach. Ze względu na znakomity procesor jeszcze lepiej plasuje się w testach, w których większą rolę odgrywa moc jednostki centralnej - PCMark 2005 i Cinebench R10.

Choć karta Quadro ma etykietkę profesjonalnej, nie trzeba się obawiać, że nie nada się ona do gier. Na dowód jej możliwości w tej dziedzinie przedstawiamy wyniki testów referencyjnych w World in Conflict i w Crysisie.

Dell Precision M6300 objawia swoje zalety we wszystkich aspektach, które mają kluczowe znaczenie dla stacji roboczej. Zaliczyliśmy do nich: możliwość dowolnej, dopasowanej do potrzeb konfiguracji, wielość interfejsów a także znakomitą wydajność.

Obudowa tego komputera gwarantuje dobrą ochronę dla tkwiących wewnątrz skomplikowanych instrumentów. Problemem jest tylko jej niedzisiejsza stylistyka. Zazdrościć tej maszyny będą jedynie koleżanki i koledzy znający się na rzeczy, to jest świadomi faktu, iż marka Precision oznacza nie byle jaką jakość podzespołów.

Pod tym względem Precison M6300 jest stacją roboczą co się zowie. Testowany przez nas egzemplarz był już wyposażony w Penryna (C2D T9300) oraz posiadał profesjonalną kartę graficzną Quadro FX 1600M (do kupienia jest już wariant z dużo mocniejszym, przynależącym do najnowszej generacji układem FX 3600M).

Jeżeli można Dellowi wypomnieć jakieś mankamenty, to będą to brak osobnego bloku numerycznego w klawiaturze oraz matryca niewystarczającej dla wielu specjalistów rozdzielczości (istnieje jednak możliwość wyboru wariantu WUXGA). W razie potrzeby można jednak do komputera podpiąć zewnętrzny monitor wysokiej rozdzielczości (służy do tego port DVI-D Dual Link).

Pomimo wyposażenia go w podzespoły o wysokiej wydajności, laptop ten się nie grzeje i należy do najcichszych nie tylko w swojej klasie, ale i wśród notebooków z niezintegrowaną kartą graficzną.