Dell XPS 12 jest w dużej mierze oparty na ultrabooku XPS 13. Modele te wyglądają podobnie. Ciemne elementy łączą się z błyszczącymi i matowymi wstawkami z metalu. Całość prezentuje się elegancko.

Kluczowym elementem konstrukcji laptopa z funkcją tablet jest mechanizm obracania ekranu. W niektórych komputerach (tablety z klawiaturą w stacji dokującej) część z ekranem można po prostu odłączyć od reszty. Często stosowanym rozwiązaniem jest położony umieszczony centralnie z tyłu laptopa zawias, który pozwala na obrócenie ekranu o 180 stopni w poziomie. Dell wybrał inny wariant, który znamy z modelu Inspiron Duo z 2011 roku. Wyświetlacz jest obracany w obrębie swojej ramki o 180 stopni, dzięki czemu po normalnym zamknięciu klapy laptop może zamienić się w tablet.

To rozwiązanie konstrukcyjne jest obciążone wadą, której nie udało się uniknąć. XPS 12 jest mianowicie dość gruby i ciężki. Jego wysokość to około 2,3 cm, a waży 1,54 kg. W przypadku laptopa takie dane są akceptowalne, ale jak na tablet to bardzo dużo (dla porównania iPad 3 ma 9,4 mm grubości, a waży 0,66 kg). 

Konstrukcja modelu XPS 12 jest dość masywna, ale dzięki temu komputer ten cechuje się wzorową sztywnością. Jednostka zasadnicza z aluminium i włókna węglowego jest równie konkretna, jak w modelu XPS 13, a pokrywa ekranu (wzmocniona szybą z Gorilla Glas) jest prawie bez zarzutu. Tylko cienka ramka trochę się ugina, ale to zastrzeżenie do elementu i tak stojącego na wysokim poziomie. Pochwalić można precyzyjnie działający mechanizm obrotowy. 

Jako że na spodzie nie ma odrębnej pokrywy serwisowej, w celu dostania się do podzespołów należy zdemontować całą spodnią osłonę. Potrzebny jest do tego śrubokręt Torx. Akumulator jest wbudowany i nie można go wyciągnąć bez rozebrania obudowy. 

Wyposażenie Della XPS 12 w złącza jest podobne do tego z modelu XPS 13. Dwa USB, mini DisplayPort i gniazda audio to trochę mało w przypadku traktowania omawianego modelu jako laptop. O tyle dobrze, że oba USB obsługują standard 3.0. Nie rekompensuje to jednak braku czytnika kart pamięci, HDMI i gniazda LAN.

Poza gniazdem słuchawkowym wszystkie złącza znalazły się w tylnej części prawej ścianki bocznej obudowy.

Obsługa dotykiem i tryb tabletu

Ważną opcją pozwalającą na sterowanie urządzeniem jest w modelu XPS 12 używanie ekranu dotykowego. Można to robić zarówno w trybie laptopa, jak i w trybie tabletu. Operuje się wyłącznie palcem; nie przewidziano możliwości sterowania rysikiem. System Windows 8 ma wbudowany specjalny interfejs Modern UI (dawniej Metro), więc nie trzeba instalować dodatkowego oprogramowania. 

Duże kafelki i nieskomplikowana obsługa sprawiają, że przynajmniej proste czynności w rodzaju odtwarzania filmu czy przeglądania stron internetowych są równie wygodne, jak w tabletach Apple i tabletach z systemem Android. Przy użyciu przeglądarki Internet Explorer (w specjalnej wersji) przewijanie i powiększanie zawartości przebiega bardzo płynnie nawet na bardziej rozbudowanych stronach internetowych. Różnorakie zadania, jak przełączanie między kartami, są dostosowane do używania urządzenia w postaci tabletu. Inne przeglądarki, odtwarzacz Media Player oraz pozostałe programy startują natomiast w ramach interfejsu Aero i nie dostarczają użytkownikowi podobnych wrażeń. 

Jak się okazało, ekran dotykowy reaguje szybko i precyzyjnie. Przy obracaniu urządzenia do jego aktualnej orientacji dostosowywana jest automatycznie orientacja obrazu. Zwłoka przy tej operacji to dość istotny feler.

W efekcie obraz jest bardzo żywy i ostry. Mimo że ekran jest mały, można oglądać filmy, nie odczuwając przy tym zawodu. 

Paleta barw nie jest, jak się okazuje, szczególnie bogata. Stanowi tylko około 54% przestrzeni sRGB. 

Choć bardzo błyszcząca powierzchnia ekranu nie jest dobrym rozwiązaniem do pracy na dworze, model XPS 12 może być dość swobodnie używany pod gołym niebem. Zawdzięcza to bardzo wysokiej luminancji, która jest w stanie przezwyciężyć występujące na powierzchni ekranu refleksy. Trzeba jednak unikać wystawiania urządzenia na słońce. Podobnie jest w przypadku większości tabletów.

Testowany egzemplarz demonstracyjny był wyposażony w dysk SSD na złącze mSATA, Samsung PM830 o pojemności 256 GB (podstawowa wersja dostępna w sprzedaży posiada dysk 128 GB). Oferuje on dość miejsca na system operacyjny i dane. Ten konkretny model to świetny wybór, bo dyski z tej serii Samsunga są znane z wysokiej wydajności i niezawodności.  

W teście AS SSD odczyt sekwencyjny przekroczył 470 MB/s, a zapis - 250 MB/s. Krótki czas dostępu oraz dobre wyniki testów na małych blokach danych dopełniają obrazu znakomitej wydajności.

Niskie temperatury obudowy umożliwiają używanie urządzenia w formie tabletu na kolanach. W teście bez obciążenia średnie wartości maksymalnych wyniosły około 30°C.

Przedstawione na drugim diagramie wartości uzyskane w teście obciążeniowym wyglądają dramatycznie. 62°C to temperatura, która grozi oparzeniem. Przy dokładniejszej analizie można jednak stwierdzić, że tak wysoka temperatura wystąpiła tylko przy schowanym na spodzie wylocie powietrza z układu chłodzenia. Reszta obudowa wydawała się lekko ciepła. 

W teście pełnego obciążenia taktowanie CPU zostało szybko zduszone do 900 MHz, natomiast taktowanie GPU wynosiło 1100 MHz, czyli było zbliżone do maksymalnego. Temperatura rdzeni CPU wynosiła wtedy około 80°C, więc wydaje się, że częstotliwość taktowania mogłaby być znacznie wyższa.