Kręcioła. Co prawda Toshiba szykuje już nową serie A300, do zejścia jej poprzedniczki z tego świata pozostało jeszcze sporo czasu. Tym razem wzięliśmy na warsztat model z procesorem Core 2 Duo i kartą zintegrowaną. Podczas testów rzuciliśmy nań nowe światło i zwróciliśmy uwagę na pewną niemiłą jego cechę.

W modelu Satellite A200-1YW znalazł zastosowanie procesor Intel Core 2 Duo T5450 (1,66 GHz). Choć to jednostka o przyzwoitej wydajności, z przyczyn obiektywnych komputer nie działał tak sprawnie, jak byśmy sobie życzyli.

W naszym teście wystąpił egzemplarz z dołożonym (do standardowej kości o tej samej pojemności) 1 GB pamięci operacyjnej. Rokowało to gładkie ładowanie i późniejsze poruszenie się w systemie Vista Home Premium. Za sprawą jednak obciążenia go firmowymi aplikacjami trzeba było się trochę naczekać na moment, w którym można było spokojnie rozpocząć pracę. Na usprawiedliwienie producenta trzeba napisać, ze przybyła nowa i zarazem bardzo przydatna aplikacja - Toshiba Tempo. Zgłasza ona pojawienie się nowego BIOS-u czy sterowników, a także pozwala je w prosty sposób pobrać i zainstalować.

Trzeba zaznaczyć, ze zamontowany procesor nie należy do
ścigaczy. Po przesiadce z dużo mocniejszych Penrynów, które testowaliśmy bezpośrednio przed nim, dał się poznać jako dość ospały i mający tendencję do dłuższego ślęczenia nad prostymi, wydawałoby się, zadaniami.

Co to wszystko oznacza? To mianowicie, że wypadałoby na wstępie oczyścić system ze zbędnych fajerwerków, łącznie z wyłączeniem Windows Vista Sidebar.

Za wyświetlanie grafiki odpowiada zintegrowana karta Intel GMA X3100. Przesądza ona o biurowym charakterze prezentowanego laptopa.

Podporą konfiguracji A200-1YW jest dysk twardy Hitachi o pojemności 160 GB i prędkości 5400 obr/min. Oferuje on użytkownikowi bardzo przyzwoite parametry. Przede wszystkim góruje on wydajnością nad nośnikami wirującymi w tempie 4200 obr/min.

Hałas

O, basta. Testowany model dał się nam we znaki, jako że momentami doprowadzał nas do szewskiej pasji. Za skórę zaszedł nam mianowicie często, gęsto załączający się wentylator. Toshiba A200-1YW z kartą zintegrowaną (!) wypadła w tym względzie bardzo niefajnie. Gorzej nawet - w niektórych sytuacjach można z nią dostać fioła. Znośna praca w cichym pomieszczeniu możliwa jest tylko przy narzuconym trybie oszczędzania energii. Wtedy wariat nie będzie się nam nadmiernie naprzykrzał.

Jak to wygląda w praktyce? Jako że to osiowy problem opisywanego modelu, zadaliśmy sobie trud i przeprowadziliśmy wnikliwe testy, które przybliżą Czytelnikowi naturę tego zjawiska.

Na zasilaczu

W trybie oszczędzania energii wentylator uaktywnia się co minutę-półtorej na kilka sekund (kiedy komputer stoi na biurku) lub co niespełna minutę (kiedy maszyna znajduje się na kolanach). Nie jest to może błogostan, ale da się w tych warunkach funkcjonować.
Wybieramy plan zrównoważony. Wyciąg daje znać o sobie co 10-12 s, zwykle przez 5 s. Wtedy można już dostać kręćka.
Przy nastawieniu na wysoką wydajność jest oczywiście jeszcze gorzej. Wentylator rusza co 10 s, kręci przez kolejne 10 s, czasem rzadziej. Zdarza mu się też zaskakiwać po chwili (interwał trwa 5 s, może krócej) na chwilę. Oczywiście jest to dramat.

Na akumulatorze

Obrawszy plan oszczędzania energii, uświadczamy niemiły nam dźwięk wentylatora co 30-50 s i towarzyszy nam on przez 15-20 s. Komfort pracy nie jest może pełny, ale idzie się przyzwyczaić i przez  większość czasu nie zwracać uwagi na wiatraczek (może sporadycznie przypomnimy sobie, jakie to licho, kiedy akurat nie mamy nic ciekawego do roboty).
W trybie zrównoważonym prześladowca daje o sobie znać co parę-kilkanaście sekund na moment lub co 20-30 s przez kilka sekund. Zaręczamy, że trudno to wytrzymać.
Przy nastawieniu na wysoką wydajność wiatraczkowy wicher dmie (jest to w rzeczywistości niegroźny powiew, ale uciemiężony umysł potęguje go do demonicznych rozmiarów) co chwilę krócej lub dłużej (interwały między momentami aktywności wentylatora trwają od sekundy po 25 s).

Prawdą jest, że wentylacja nie jest szczególnie hałaśliwa. Przy niewielkim obciążeniu natężenie jej dźwięku to tylko 35-36 dB. Dolegliwym problemem jest właśnie szum pojawiający się choćby na chwilę, ale co rusz i świadomość, że będzie się to powtarzało w nieskończoność - jest to istotny czynnik dekoncentrujący (zamiast skupić się na własnych czynnościach, użytkownik myśli o zachowaniu urządzenia). Co gorsza, wizg zaczyna się gwałtownie od wysokiej tonacji (która następnie się obniża), co czyni cały ten fenomen tym bardziej dokuczliwym.

Przy stałym i mocnym obciążeniu szum jest łagodniejszy dla uszu i samopoczucia użytkownika, gdyż ma charakter ciągły. Jego maksymalne natężenie to 40,5 dB.

Ciepło

Doniosłą zaletą notebooka Toshiby jest to, że w temperaturze pokojowej jego obudowa się nie nagrzewa. Nawet podczas pracy z obciążeniem jest dobrze. Na pulpicie obserwowaliśmy maksimum w wysokości co najwyżej 34 stopni - znaczy to, że jest on letni. Z kolei podstawa nagrzewa się maksymalnie do 38 stopni (taką temperaturę osiąga spód akumulatora).

Temperatura procesora wzrosła nam w stresie maksymalnie do 72°C.

Jeżeli korzystamy z zasilania wewnętrznego w trybie zrównoważonym, nagrzewanie się obudowy jest o wiele słabsze i praktycznie nie zaznacza się w odczuwalny sposób.

Glosniki

Nie są to Harmany, ale i tak grają przyzwoicie. Maksymalna głośność jest satysfakcjonująca, choć może nie przytłacza.

Praca na akumulatorze nie jest mocną stroną notebooka Toshiby.  Można się tego domyślać, zważywszy na to, że bateria ma pojemność tylko 4000 mAh (44,4 Wh).

Maksimum, na jakie możemy liczyć, to nieco ponad trzy godziny (minimalna jasność obrazu pozwala na komfortową pracę), ale żeby obejrzeć pełnometrażowy film na DVD należy nieco przyciemnić obraz.

W najczęściej wykorzystywanym trybie, czyli podczas korzystania z internetu przez WiFi, akumulator wystarczy dwie godziny i kwadrans przy planie zasilania zrównoważonym. W razie zadowolenia się tym najoszczędniejszym możliwe jest dobicie do trzech godzin, aczkolwiek wówczas trzeba się liczyć z pewnymi niedogodnościami czy ograniczeniami (np. przeglądarka może odmówić posłuszeństwa przy pobieraniu pliku PDF).

Jeżeli porównamy A200-1YW z innymi Toshibami z tej samej serii, można stwierdzić, że powyższe wyniki są bliskie tym osiągniętym w przypadku modelu A210-12Z z procesorem AMD i zintegrowaną kartą graficzną. Pewnym zaskoczeniem było dla nas to, że wyraźnie dłuższe przebiegi odnotowaliśmy na testowanym dużo wcześniej modelu A200-14D z procesorem Core Duo i kartą GeForce 7300. Można to tłumaczyć szeregiem czynników: Core Duo jest nieco oszczędniejszy od Core 2 Duo, system Vista był tym razem obciążony szeregiem mniej lub bardziej zbędnych firmowych aplikacji, a model A200-1YW miał matrycę z mocniejszym podświetleniem.

Dziękujemy za wypożyczenie egzemplarza do testu firmie X-Kom.

Pro

Contra