Toshiba Satellite U940 należy do kategorii dużych, stosunkowo tanich ultrabooków. Jej wygląd można określić jako spokojny, ale niepozbawiony wyróżników. Wykonana z tworzyw obudowa łączy czerń z kolorem stalowym w niebieskim odcieniu na pulpicie i na deklu. Większość tych powierzchni jest pokryta drobnym żłobieniem. Gdyby nie błyszcząca ramka ekranu, wszystkie materiały wykończeniowe byłyby praktycznie matowe. Charakterystycznym elementem wyraźnie zaokrąglonej na rogach sylwetki Satellite U940 jest wrzynający się w obudowę ekranu i wystający w otwartym laptopie ponad pulpit roboczy akumulator.

Akumulator jest idealnie wpasowany w swoje gniazdo, co wcale nie jest oczywistością we współczesnych laptopach. Zresztą całościowo jakość montażu stoi na wysokim poziomie. Gorzej natomiast ze sztywnością. Klapa wypada pod tym względem jeszcze dobrze, ale jednostka zasadnicza - tylko przeciętnie. Chwycony jedną ręką za narożnik laptop wygina się odczuwalnie. Widać, że w tak płaskiej konstrukcji przydałoby się użycie elementów metalowych. Boki pulpitu uginają się widocznie pod silniejszym naciskiem palca.

Zawiasy pozwalają na odchylenie monitora o kąt do 135 stopni. Nie skrzypią przy zmianie kąta, ale potem mają pewne problemy z natychmiastowym powstrzymaniem bujania się ekranu. Spód Toshiby daje dosyć łatwy dostęp do modułów pamięci, dysku twardego i złączy mPCIe (WLAN, mSATA). Wiele konkurencyjnych ultrabooków nie daje możliwości wymiany akumulatora czy podzespołów wewnętrznych. Ale za to mają solidniejsze, częściowo metalowe obudowy. 

Zestaw złączy zewnętrznych nie zaskakuje niczym szczególnym. Trzeba pamiętać, że w ultrabookach nie zawsze znajdziemy obecne tu pełne gniazda LAN i HDMI czy trzy USB (w tym dwa nowoczesne typu 3.0). Poza jednym USB wszystkie porty zostały skomasowane po prawej stronie. Może to przeszkadzać po podłączeniu myszy.

Klawiatura typu chiclet ma zupełnie płaskie, kwadratowe płytki rozmieszczone w sporych odstępach. Z uporem godnym lepszej sprawy Toshiba stosuje u nas układ klawiszy znany raczej z rynku niemieckiego czy angielskiego, a nie klasyczny US-International. Oznacza to, że mamy tutaj pionowy Enter, krótki lewy Shift i parę innych udziwnień. Manierą niezależną od rynku jest poszerzenie klawiszy z dolnego rzędu kosztem długości spacji. Po przesiadce z laptopa innej firmy trzeba długo ćwiczyć, by wyeliminować literówki. Pozytywne jest za to wyodrębnienie bloku kierunkowego. 

Funkcje multimedialne w górnym rzędzie klawiszy mają domyślnie pierwszeństwo nad tradycyjnymi F1-F12, ale można to zmienić. Dodatkowe oznaczenia mają kolor szary i są kiepsko widoczne. 

Klawiatura raczej nie przypadła mi do gustu. Choć jest cicha w użytkowaniu, skok klawiszy jest krótki i kończy się twardym stopem.

Lepiej wypada płytka dotykowa a właściwie płytka klikająca, bo przyciski myszy są ukryte pod taflą gładzika, która przy nacisku ugina się w całości. Takie rozwiązanie często okazuje się niewygodne, ze względu na sterowniki i niewystarczającą sztywność płytki. Tu działa to sprawnie. Stabilność dużej tafli gładzika jest niezła, a klik jest dobrze wyczuwalny i niebyt głośny. Przewijanie dwoma palcami jest sprawne, ale bardziej zaawansowane gesty nie zawsze działają bezproblemowo.

Toshiba weszła na rynek dużych ultrabooków bez większego szumu. Wciąż dostępny u nas model U840 przemknął przez sklepy jakby niezauważony. Bohater testu jest jego następcą, jednak różni się nie tylko podzespołami, ale i konstrukcją. Zalety to ułatwiony dostęp do podzespołów i wymiana akumulatora. Ofiarą oszczędności padły natomiast materiały wykończeniowe. W całości plastikowy korpus cierpi na pewne problemy ze sztywnością.

Dla osób, które podłączają internet przez kabel, zaletą będzie pełne gniazdo LAN. Szkoda tylko, że łączy się ono z kartą sieciową w nie najszybszym standardzie 10/100. A jeśli ktoś myśli o grach, ma do wyboru wariant z kartą grafiki GeForce GT 630M.

Na tle konkurentów Toshiba wyróżniła się wysoką kulturą pracy i podświetlaną klawiaturą. Może więc być traktowana jako cichszy odpowiednik HP Envy 4. Trzeba tylko pamiętać, że układ klawiszy wymaga przyzwyczajenia, a charakterystyka ich pracy nie każdemu przypadnie do gustu.