Sądząc po oznaczeniach, należałoby uznać Lenovo Z70-80 za następcę Lenovo Z710. Gdyby jednak przyjrzeć się obudowie bardzo dokładnie, okazałoby się niestety, że bardziej przypomina przerośnięty model Z50-70, niźli właściwego poprzednika. Lenovo Z70-80 waży 2,8 kg i jest o 400 gramów lżejsze od starszego Z710 oraz o 410 gramów cięższe od mniejszej wersji (Z50-70).

Niestety kolorystyka uległa zmianie względem poprzednika i to wcale nie na lepsze. Czarne powierzchnie, pozbawione znanych z Z710 srebrnych wstawek, są pod względem estetycznym zwyczajnie nudnawe, a pod względem praktycznym niefajne o tyle, że bardziej widać na nich odciski palców, niż na elementach o metalicznej barwie.

Wykonana ze szczotkowanego aluminium pokrywa ekranu doskonale zabezpiecza wyświetlacz. Punktowe naciski nie mają żadnego negatywnego wpływu na wyświetlany obraz. Niestety od wewnątrz antyodblaskowy ekran jest otoczony bardzo połyskliwą (więc rażącą refleksami), podatną na zabrudzenia oraz łatwą do zarysowania ramką.

Zawiasy pracują płynnie, a ich opór jest właściwie dobrany – otworzenie laptopa przy pomocy jednej ręki nie stanowi problemu, a podniesiony ekran jest utrzymywany dość stabilnie. Maksymalny kąt, o jaki można odchylić monitor od jednostki zasadniczej, to 135°.

Korpus Lenovo Z70-80 jest, podobnie jak obudowa LCD, dosyć sztywny. Punktowe naciski nie wywierają na nim niemal żadnego wrażenia. Spasowanie obudowy jest przeciętne. Szparki pomiędzy pulpitem roboczym a bokami są widoczne acz nie rażące. Razi natomiast niechlujność wykończenia krawędzi pulpitu roboczego, o które można się podrapać.

Dostęp do podstawowych podzespołów wewnętrznych jest bardzo wygodny; wystarczy odkręcić dwie śrubki blokujące dużą klapę serwisową. Pod klapą znajdują się: dwa gniazda pamięci RAM (w testowanym egzemplarzu oba były zajęte), karta Wi-Fi, dysk twardy w formacie 2,5 cala, głośniki oraz wentylator. 

Zestaw portów peryferyjnych w Lenovo Z70-80 jest identyczny, jak w Z50-70. Identyczne jest także ich rozmieszczenie. Na lewym boku znajdują się: gniazdo zasilania, przycisk przywracania systemu, VGA, LAN, HDMI, USB 2.0, USB 3.0. Prawą ściankę zajmują: pojedyncze gniazdo audio, USB 2.0, napęd optyczny oraz blokada Kensingtona. W stosunku do starszego Z710 zostało usunięte jedno USB 3.0. W testowanym egzemplarzu występował dość spory problem z włożeniem wtyczki do gniazda LAN.

Model Lenovo Z70-80 powinien być polecany mniej wymagającym klientom poszukującym laptopa multimedialnego z dużym ekranem. Dlaczego dla mniej wymagających? Bo już na pierwszy rzut oka widać potraktowanie projektu tego laptopa nieco po macoszemu.

Liczba portów w stosunku do poprzednika (Lenovo Z710) zamiast się zwiększyć została okrojona (z dwóch USB 3.0 zostało tylko jedno). W testowanym egzemplarzu był ponadto problem z włożeniem wtyczki do gniazda LAN. O ostre krawędzie pulpitu roboczego dość łatwo można się było zadrapać. Nie spodobały mi się także błyszcząca ramka ekranu i podatność na odciski palców cechująca całą obudowę. Największym zaś minusem okazała się kultura pracy bez obciążenia, która początkowo zdawała się być całkiem dobra, ale po dłuższym okresie użytkowania komputera stała się irytująca ze względu na chaotyczne zrywy wentylatora .

Co dobrego ma do zaoferowania Z70-80? Atutem tego modelu jest przede wszystkim matowa matryca klasy premium. Dobre są także głośniki. Dwa najważniejsze atrybuty laptopa multimedialnego z prawdziwego zdarzenia są zatem obecne. Spodobała mi się również stabilność pracy – nawet ekstremalne obciążenie nie powodowało dławienia częstotliwości taktowania procesora. Ergonomiczna klawiatura, solidna obudowa i łatwy dostęp do układu chłodzenia także przemawiają na korzyść Lenovo Z70-80. Na koniec zaś powinienem pochwalić wymienialny akumulator, który nie jest już standardem w najnowszych laptopach. W przypadku pozyskanego na testy egzemplarza warto też wspomnieć o wydajnym dysku SSD.