W stanie zamkniętym Yoga 13 przypomina IdeaPada U300s, model chwalony w innej recenzji Notebookcheck za wzornictwo i jakość. Matowe srebrne wieko i spód jak klamra obejmują czarną część roboczą, podobnie zresztą jak w U300s. Yoga 13 jest trochę grubsza (16,9 vs 14,9 mm). Jednostka zasadnicza jest matowa, a połyskliwym elementem jest powierzchnia ekranu, tzn. szyba zakrywająca ekran i jego ramkę (rozwiązanie znane m.in. z tabletów). 

Obudowa jest plastikowa, ale zastosowane tworzywa nie wydają się tandetne. Korzystnie pod tym względem prezentuje się pulpit roboczy, o miękkim, aksamitnym jakby wykończeniu. Niefajne jest tylko to, że łatwo brudzi się on od odcisków palców i trudno te zabrudzenia później usunąć. 

Jedną z pierwszych cech użytkowych, na jaką zwróci uwagę użytkownik, jest to, że Yoga 13 nie jest najlżejszym ultrabookiem z ekranem o przekątnej 13". Waży 1,55 kg, czyli o około 100-200 g więcej od HP Spectre XT 13, Della XPS 13 i Asusa UX32A oraz prawie o 400 g więcej od nadzwyczaj cienkiego Samsunga 900X3B. 

Yoga 13 została skonstruowana tak, by podołać możliwości używania tego urządzenia w różnych postaciach. Z tego powodu ważne było zapewnienie konstrukcji odpowiedniej solidności, by wytrzymała obcesowe dotykanie, naciskanie, wykrzywianie i obracanie lepiej, niż normalny laptop. Na szczęście przy projektowaniu Yogi 13 zadbano o to. Nacisk na powierzchnię obudowy pociąga za sobą minimalne zazwyczaj ugięcia. Mocniejsze występują na środku klawiatury i na deklu. Odporność jednostki zasadniczej na wykrzywianie jest przyzwoita ale nie najlepsza. Podobnie jest z obudową ekranu, która daje się wykrzywiać w niewielkim stopniu.

Zawiasy to w tego typu urządzeniu (połączenie laptopa i tabletu) element o kluczowym znaczeniu. W Lenovo Yoga 13 są one wystarczająco mocne, by zapobiegać kiwaniu się ustawionego w pozycji roboczej ekranu podczas przenoszenia komputera. Stawiany przez nie opór jest taki sam niezależnie od kąta odchylenia pokrywy ekranu. Ekran chybocze się jednak trochę, kiedy laptop spoczywa na niestabilnym podłożu (np. w jadącym samochodzie). Po złożeniu urządzenia do postaci tabletu to magnesy trzymają razem część z ekranem i jednostkę zasadniczą. 

Dotarcie do podzespołów jest dość skomplikowane, gdyż wymaga demontażu klawiatury i odkręcenia licznych śrubek. Użytkownik ma możliwość wymiany modułu pamięci RAM (jest tylko jedno gniazdo) i dysku.

W modelu Yoga 13 zastosowano klawiaturę typu wyspowego. Mierzy ona 27,5 x 10 cm. Co istotne, klawisze strzałek są duże. Klawiatura nie jest podświetlana, choć w tej kategorii cenowej można by się tego spodziewać. 

Klawisze backspace, enter i prawy shift są mniejsze, niż w innych laptopach. Ogranicza to nieco swobodę i płynność pisania, przynajmniej w początkowym okresie używania tego laptopa. 

Niestety charakterystyka pracy klawiatury jest co najwyżej przeciętna. Płytki skok byłby do przyjęcia, gdyby klawisze cechowały się mocnym odskokiem. Tak nie jest i klawiatura wydaje się zbyt miękka i mało konkretna. Można się pocieszać tym, że jest cicha. Spacja i enter chodzą lepiej, ale są nieco głośniejsze od innych klawiszy. 

Płytka dotykowa w modelu Yoga 13 jest bardzo podobna do tej z modelu U300s. Ma ona identyczne rozmiary (10,5 x 7 cm). Jest więc duża. Różni się ciemnym kolorem i nieco gumowanym wykończeniem. Jej reakcje i dokładność są podobne, jak w U300s.

Działaniem płytki steruje oprogramowanie Synaptics V 8.1. Funkcji dotyku wielopunktowego używa się bez problemu - tafla jest na tyle obszerna, że robi się to wygodnie. Przy naciśnięciu płytki okazuje się, że skok zintegrowanych z nią przycisków jest płytki, ale za to odpowiedź jest zadowalająca. Podobnie jak w przypadku U300s, na płytce szybko pojawiają się trudne do usunięcia odciski palców i inne zabrudzenia.

Z ekranu obsługującego dotyk 10-punktowy i dostosowanych do niego funkcji Windows 8 można korzystać niezależnie od ustawienia wyświetlacza, czyli w trybie laptopa i tabletu. Przechodzenie do trybu tabletu odbywa się płynnie - wystarczy tylko przekręcić pokrywę ekranu na drugą stronę. W porównaniu z tabletem z szybą z Gorilla Glass ochronna szyba Yogi 13 wydaje się cieńsza i delikatniejsza, więc autor miał opory przed energicznym pacaniem w ekran. Pod mocniejszym naciskiem szyba ugina się w tym miejscu, ale nie w niepokojącym stopniu. 

Używanie Yogi 13 w postaci tabletu na pewno wymaga przyzwyczajenia. Zamiast litej powierzchni mamy bowiem pod spodem część z klawiatura i gładzikiem. Przyrządy te są automatycznie wyłączane w postaci tabletu, ale kontakt z klawiszami po drugiej stronie to dziwne odczucie.  

Dwojaka natura urządzenia rodzi też inne problemy. Przesunięty środek ciężkości i umiejscowienie otworów wentylacyjnych nie będą odpowiadać każdemu i mogą przeszkadzać w trybie tabletu. W sytuacji, kiedy użytkownik trzyma urządzenie w konfiguracji pionowej, ciężar nie rozkłada się równomiernie i jedna ręka dźwiga więcej, niż druga. Druga ręka natomiast jest ogrzewana ciepłym powietrzem wydostającym się przez otwory wentylacyjne. Trzymanie urządzenia w tej postaci jest zdecydowanie wyzwaniem, przynajmniej na początku. Po kilku dniach ciągłego używania Yogi 13 autor zaczął sobie jednak z tym radzić. 

Sterowanie ruchem ręki (Lenovo Motion Control)

Kolejnym sposobem sterowania funkcjami komputera jest oferowane przez Lenovo wykrywanie ruchu przy wykorzystaniu kamerki internetowej. Użytkownik może dzięki temu np. przewijać strony lub utwory muzyczne ruchem dłoni przed kamerką. Rozwiązanie to nie sprawdza się jednak w praktyce, gdyż nie działa dobrze. Byłoby przydatne, gdyby reagowało na gesty wykonywane z drugiego końca pokoju, tymczasem wystarczy oddalić się zaledwie o parę metrów, a przestaje działać.

Najwyższa luminancji na środku ekranu osiągnęła 286 cd/m². Jak na laptop, jest ona ponadprzeciętna, ale tablety z wyższej półki legitymują się znacznie lepszą. Matryca Yogi 13 zapewnia świetny kontrast i dobrą jakość czerni.

Z odwzorowania kolorów można być zadowolonym, aczkolwiek zapewnia pokrycie tylko 64% przestrzeni sRGB. Paleta barw jest zbliżona do tej z matrycy Lenovo U300s, ale jest uboższa od prezentowanej przez wyświetlacze ThinkPada X1 Carbon oraz Asusa UX32VD.

Temperatury w teście bez obciążenia okazały się relatywnie niskie i zbliżone na spodzie oraz na wierzchu jednostki zasadniczej. Najwyższe wartości, 31,2 oraz 32,2°C, zmierzono w tylnym lewym narożniku. W teście pełnego obciążenia w tym obszarze obudowa zrobiła się dość gorąca i po obu stronach korpusu zarejestrowano ponad 40°C. W sumie jednak, uwzględniając pozostałe powierzchnie, obudowa nagrzała się w niewielkim stopniu. Co ważne, obszary z przodu laptopa były chłodne niezależnie od stopnia obciążenia podzespołów. 

W teście Prime95 tuż po uruchomieniu taktowanie CPU spadło do 1800-1900 MHz. Temperatura procesora osiągnęła maksymalnie 65°C. W teście FurMark taktowanie GPU tylko przez kilka sekund utrzymało się na maksymalnym poziomie (1050 MHz), a następnie ustabilizowało się na poziomie 400-550 MHz. W teście pełnego obciążenia (Prime95 i FurMark) procesor i zintegrowany z nim układ grafiki wykorzystywały minimalne taktowanie (odpowiednio 800 i 350 MHz). Temperatura CPU osiągnęła maksymalnie 65°C, a ustabilizowała się na poziomie 62°C.