Zespół naukowców wykorzystał dane z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba do zbadania galaktyki CANUCS-LRD-z8.6 i jej supermasywnej czarnej dziury. Zespół był w stanie zaobserwować tę galaktykę na wczesnym etapie wszechświata - zaledwie 570 milionów lat po Wielkim Wybuchu.
Dzięki spektrografowi Webba w bliskiej podczerwieni (NIRSpec) mogli oni wyłowić słabe światło z odległej galaktyki. Możliwości Webba pomogły im również wykryć kluczowe cechy widmowe, które sugerowały obecność akreującej czarnej dziury.
Na podstawie obserwacji naukowcy odkryli, że supermasywna czarna dziura w CANUCS-LRD-z8.6 była wyjątkowo ogromna. W tak wczesnym okresie istnienia Wszechświata nie spodziewano się, że supermasywna czarna dziura mogłaby urosnąć tak bardzo.
Webb pomógł również zespołowi w określeniu właściwości galaktyki. Byli oni w stanie określić masę gwiazd galaktyki. Ponownie, masa supermasywnej czarnej dziury nie sumowała się w porównaniu do masy gwiazd galaktyki.
Poprzednie badania sugerowały, że rozmiar supermasywnej czarnej dziury i jej galaktyki-gospodarza są ze sobą powiązane. Jednak supermasywna czarna dziura CANUCS-LRD-z8.6 wydawała się przeczyć tej zależności. Rosła ona znacznie szybciej niż jej galaktyka macierzysta.
Obserwacja ta udoskonala obecne rozumienie czarnych dziur i sposobu ich powstawania. Badanie zostało opublikowane w Nature Communications. Zespół zamierza pogłębić swoje badania. Planują dodatkowe obserwacje galaktyki za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) i Webb.




