Test dwurdzeniowych procesorów Intel Ivy Bridge

Podstawowe dane techniczne dwurdzeniowych procesorów Ivy Bridge wyglądają następująco:

• proces technologiczny 22 nm
• około 1 mld tranzystorów
• powierzchnia układu 120 mm²
• 32 + 32 kB pamięci podręcznej L1 Cache (na rdzeń)
• 256 kB pamięci podręcznej L2 Cache (na rdzeń)
• 4 MB pamięci podręcznej L3 Cache (dla wszystkich rdzeni i GPU)
• układ grafiki HD Graphics 4000 (GT2, DirectX 11, 16 jednostek wykonawczych)
• kontroler pamięci DDR3(L), do 800 MHz (PC3-12800)
• 16 linii PCIe 3.0
• wsparcie MMX, SSE (1, 2, 3, 3S, 4.1, 4.2), AVX, AES-NI, Intel 64
• TDP 17 lub 35 W

Najmocniejszy przedstawiciel nowej generacji, i7-3520M, ma taktowanie tylko o 100 MHz wyższe od i7-2640M (Sandy Bridge). Mimo nieco zwiększonej wydajności w przeliczeniu na MHz pozwala to sądzić, że poprawa osiągów jest niewielka.

Nieco bardziej podwyższono zegary procesorów ULV, które łatwo poznać po sufiksie "U" zamiast "M". Choć TDP tych procesorów (17 W) nie zmieniło się w stosunku do poprzedniej generacji, proces technologiczny 22 nm mógł się przełożyć na lepiej wykorzystywany tryb Turbo i dodatkowe zwiększenie wydajności.

Przed przystąpieniem do omówienia wyników testów należy się Czytelnikowi informacja, że działanie technologii Intel Turbo Boost (automatyczne podkręcanie procesora) jest uzależnione od funkcjonowania układu chłodzenia danego laptopa, więc w różnych komputerach ten sam procesor może prezentować różne osiągi. 

Do porównania z dwurdzeniowymi procesorami Ivy Bridge wybrano dwurdzeniowy Core i7-2640M starszej generacji (Sandy Bridge) oraz czterordzeniowy procesor Core i7-3610QM najnowszej generacji (Ivy Bridge). Ten ostatni został przetestowany w tym samym laptopie, co dwurdzeniowe Ivy Bridge (z wyjątkiem Core i5-3317U), natomiast w przypadku i7-2640M do zestawień wyników wybrano jego najlepsze osiągnięcia z naszej bazy danych.

W teście jednowątkowym różnice są niewielkie. Jeśli nie brać pod uwagę modelu Core i5-3317U (który wykazuje się niskim taktowaniem, maksymalnie 2,6 GHz), najwolniejszy i najszybszy procesor dzieli tylko około 10% różnicy. Core i7-3520M okazał się o prawie 7% lepszy od i7-2640M, czyli różnica między nimi jest niewielka. 

W teście wielowątkowym czterordzeniowy i7-3610QM zdeklasował jednostki dwurdzeniowe. Od najwydajniejszej z nich, i7-3520M, okazał się lepszy o 62%. Różnice między architekturami nie są duże; przewaga i7-3520M nad i7-2640M wyniosła 6,6%.

Ze względu na ograniczenia czasowe nie byliśmy w stanie dokonać porównania z procesorem Sandy Bridge, więc na diagramie poboru mocy dwurdzeniowe Ivy Bridge są zestawione tylko z czterordzeniowym przedstawicielem tej samej generacji (i7-3610QM). 

Zebrane dane uzyskano, dokonując pomiaru poboru mocy z gniazdka sieciowego (nie są to więc wartości wyrażające pobór mocy samego procesora).

Podobnie jak w przypadku czterordzeniowych Ivy Bridge, taktowanie w spoczynku wynosi u standardowych dwurdzeniowych Ivy Bridge 1,2 GHz. W procesorach ULV (np. w i5-3317U) jest ono niższe - 800 MHz. Jak pokazuje diagram, pobór mocy w spoczynku jest praktycznie identyczny dla standardowych dwurdzeniowych Ivy Bridge i czterordzeniowych procesorów tej generacji.  

W teście wielowątkowym pobór mocy również był bardzo podobny. W przypadku i7-3610QM był on o 2 W wyższy, niż w przypadku i5-3320M, procesora o identycznym taktowaniu w trybie Turbo (3,3 GHz).

W testach wielowątkowych, tj. Cinebench R11.5 i Prime95, zarysowała się spora różnica między procesorami dwurdzeniowymi a czterordzeniowym. W tym pierwszym teście wyniosła ona prawie 20 W, choć różnica w TDP to tylko 10 W (35:45 W). W obu testach wyniki dla procesorów dwurdzeniowych były podobne, ale w przypadku i5-3320M pobór mocy był o około 5 W niższy, niż w przypadku i5-3360M oraz i7-3520M. 

Warto nadmienić, że wszystkie przetestowane procesory utrzymywały maksymalne taktowanie w trybie Turbo nawet w teście Prime95.

Wzrost wydajności to około 5-10% - liczby nie kłamią i, jak by nie patrzeć, taka jest różnica między dwurdzeniowymi procesorami Ivy Bridge a dwurdzeniowymi Sandy Bridge. Jest ona mniejsza, niż w przypadku procesorów czterordzeniowych opartych na tych mikroarchitekturach.  

Dla wielu optymistów może to być spory zawód, ale ważny jest jeszcze kontekst. Core i5-3320M nie musi się mianowicie obawiać konkurencji ze strony najmocniejszego procesora AMD Trinity, A10-4600M. Osiągi procesorów Core i3 oraz Core i5 są więcej niż zadowalające dla przeciętnego użytkownika. 

Autor odradza jednak wybór procesora Core i7-3520M. Tak, można znaleźć zastosowania, w których docenimy jego wysokie taktowanie. W większości przypadków jednak dysponujące dwukrotnie większą liczbą rdzeni i wątków procesory Core i7-3610QM oraz i7-3612QM będą wyraźnie lepsze od niego.

Niniejszy test można zatem skwitować następującym zdaniem: wszystko albo nic. Albo kupujący laptop z Ivy Bridge zadowoli się tanim procesorem Core i3 lub Core i5, albo powinien zdecydować się na któryś z najsłabszych (i cechujących się korzystnym stosunkiem ceny do wydajności) czterordzeniowych procesorów Core i7.