Będące od dłuższego czasu w modzie smukłe sylwetki laptopów przejadły się chyba konstruktorom ProBooka 6360b, którzy poszli pod prąd wobec współczesnych trendów. Podczas projektowania nowego biznesowego laptopa HP z ekranem 13” sięgnięto po klasyczne wzorce, dzięki czemu obudowa otrzymała nieco korpulentne kształty oraz klasyczne zatrzaski pokrywy ekranu. Zwarta, beczułkowata konstrukcja zwiększa u obserwatora wrażenie solidności. Taka sylwetka przekłada się jednak na masę własną 1,93 kg (2,29 kg z 6-komorowym akumulatorem). 

Powierzchnie jednostki zasadniczej wykonano z wzmacnianego magnezem twardego i dość odpornego na zarysowania tworzywa ABS. Obudowę matrycy chroni od zewnętrznej strony płat piaskowanego aluminium. Całość prezentuje się dość okazale, a matowe powierzchnie sprawiają, że utrzymanie czystości notebooka nie wymaga większego wysiłku ze strony użytkownika. 

Dzięki swojej sztywności pokrywa zasługuje na uznanie. Ekran jest zabezpieczony przed naciskiem w stopniu zadowalającym. Zawiasy działają ze średnim oporem, ale stabilność panelu LCD nie jest idealna pod każdym kątem (w testowanym egzemplarzu przy kącie 90 stopni występowały luzy; mam nadzieję, że jest to jednostkowy przypadek, bo po zwiększeniu bądź zmniejszeniu kąta wychylenia ekran był już stabilny). Dzięki dobrze umiejscowionemu środkowi ciężkości nie ma problemów z otwarciem laptopa przy pomocy jednej ręki. Omawiając zawiasy, wskazane jest także zwrócenie uwagi na maksymalny kąt odchylenia pokrywy. Pod tym względem HP ProBook 6360b prezentuje się bardzo dobrze, gdyż możliwe jest wychylenie ekranu o blisko 180 stopni. 

Poza typową słabością w okolicach napędu optycznego jednostka zasadnicza zachowuje przykładną sztywność. Pozytywną cechą jest też właściwa lokalizacja wyżej wspomnianego środka ciężkości, który – wobec zastosowania pięciu nóżek – zapewnia doskonałą stabilność komputera w trakcie pracy.

Wartą wspomnienia ciekawostką jest niemal niezauważalne pochylenie jednostki zasadniczej ku przodowi. Z przodu laptop mierzy na wysokość 2,2 cm; dla porównania tylna część powierzchni roboczej jest oddalona od podłoża o 2,5 cm. Przyjaznym dla serwisantów i majsterkowiczów szczegółem jest jeden dinks otwierający całą pokrywę serwisową; umożliwia on szybki dostęp do podzespołów bazowych. 

Mnogość złączy do profesjonalnych zastosowań i niewielka powierzchnia ścianek bocznych laptopa formatu 13” nie są najkorzystniejszym zestawieniem. Po prawej stronie znajdziemy dwa złącza audio, FireWire, kombinację eSATA/USB, USB, DisplayPort, D-Sub, złącze modemu i gniazdo zasilania. Sytuację mogą ratować znajdujące się po lewej stronie dwa porty USB, LAN i ExpressCard. Dziwić może brak złącza USB 3.0. Jednak wobec wyposażenia HP  6360b w trzy inne szybkie interfejsy (w tym pozwalający na instalację karty rozszerzeń i dołożenie USB 3.0 ExpressCard) nie jest to wada. Resztę lewej ścianki zajmują napęd optyczny i blokada Kensingtona. Z przodu ulokowano czytnik kart, a tylną przestrzeń obsadza standardowo akumulator (znajdują się tam również szczeliny wentylacyjne). Będąc przy tylnej ściance, należy także zwrócić uwagę na ukryte pod akumulatorem gniazdo na kartę SIM. Poza wyżej opisanymi złączami ProBook 6360b posiada jeszcze jedno gniazdo na spodzie - jest ono przewidziane do łączenia ze stacją dokującą, która pozwoli na dodatkowe rozszerzenie i tak nie małego już asortymentu portów I/O.

Ekran o przekątnej 13,3 cala (33,8 cm) wyświetla obraz o panoramicznych proporcjach i rozdzielczości natywnej 1366x768. Powierzchnia matrycy jest pokryta powłoką antyrefleksyjną, która pozwala na dość komfortową pracę w niemal każdych warunkach oświetleniowych. Zmatowienie ekranu jest ogromnym plusem w mobilnym urządzeniu, jakim jest ten laptop. Matryca wypada gorzej w zakresie gamutu. Barwy nie osiągają nawet palety sRGB. 

Jasną stroną matrycy są natomiast maksymalne wartości luminancji bliskie 250 cd/m². Niestety na ich tle czerń o jasności 3,43 cd/m² wypada blado.

ProBooki z serii 6360b posiadają kilka różnych opcji podzespołów. Testowany egzemplarz wyposażono w procesor Intel Core i5-2410M (możliwe jest zastosowanie innego procesora i5), chipset HM65 (według strony producenta będą też montowane QM67), 4 GB RAM (z możliwością rozszerzenia do 16 GB) oraz szybki dysk twardy firmy Hitachi o pojemności 500 GB. 

Dwurdzeniowy i5-2410M należy do drugiej generacji procesorów Intela wykonanych w procesie technologicznym 32 nm. Dzięki zaimplementowaniu wielu najnowszych technologii oferuje on między innymi: zwiększenie taktowania z bazowego 2,3 do 2,9 GHz (Turbo Boost), równoczesną prace na czterech wątkach (Hyper-Threading), oraz sprzętowe wsparcie wirtualizacji (VT-x). Względem starszych jednostek Arrandale podwyższona została maksymalna przepustowość pamięci, która z 17,1 GB/s wzrosła do 21,3 GB/s. CPU dostało także nowy 256-bitowy zestaw instrukcji AVX; w i5-2410M brakuje natomiast następujących technologii i instrukcji: VT-d, TET, AES, DBS. 

Wyniki popularnych programów diagnostycznych oceniają wydajność procesora i5-2410M dość wysoko, stawiając go ponad najmocniejszym i5 pierwszej generacji (i5-580M).

W 3DMark06 recenzowana jednostka osiągnęła 3205 pkt., dzięki czemu wyprzedziła i5-580M o kilkadziesiąt oczek. Większą przewagę nowszego CPU zauważa Cinebench R10 w wersji 32-bitowej; jest to odpowiednio 3639 do 3545 pkt. dla jednego wątku oraz 7959 do 7700 pkt. w obliczeniach wielowątkowych. 

Opisując procesor Sandy Bridge, należy wspomnieć o zintegrowanym układzie GPU, który w testowanym laptopie stanowi jedyny rdzeń graficzny. Z reguły, omawiając układy zintegrowane, należało dotychczas skupiać się na ich dobroczynnym wpływie na akumulator, sprawy wydajności pozostawiając dużo szybszym niezależnym układom graficznym. W sytuacji, gdy układ Intela jest jedynym dostępnym rozwiązaniem, trzeba mu poświęcić więcej uwagi. 

Na tle starszych układów GMA HD nowy Intel HD Graphics 3000 jawi się demonem wydajności. Porównując wyniki w 3DMarku06 w zależności od rozdzielczości, można zauważyć trzy- a czasem nawet ponad czterokrotną przewagę nowszego modelu (wyniki starszej jednostki w zależności od wersji wynoszą około 1000-2000 pkt.;  nowszy osiąga odpowiednio około 3400-5900 pkt.). Wyniki testu 3DMark Vantage są wręcz druzgoczące dla starszego układu; stosunek punktowy to średnio około 200 do około 1300 pkt.  

HD 3000 to karta nie tylko deklasująca starsze zintegrowane układy graficzne, ale i mogąca konkurować z pełnowartościowymi niezależnymi układami niższego szczebla. Na przykład w 3DMarku Vantage recenzowany układ góruje nad MR HD 5470M i nowszym Radeonem 6370M. Problemy z doścignięciem najnowszego rozwiązania „niebieskich” mają nie tylko co słabsze karty AMD, ale i lokujące się w dolnym segmencie karty Nvidii. Na przykład GeForce 310M osiąga około 1100 pkt., GeForce GT 320M - około 1200 pkt., podczas gdy testowany egzemplarz uzyskał wynik 1575 pkt.  

Zastosowany w recenzowanym laptopie dysk twardy Hitachi (HTS75050A9A364) dysponuje pojemnością 500 GB oraz interfejsem SATA II. Prędkość obrotowa 7200 obr/min i 16 MB pamięci podręcznej zapewniają dyskowi szybkie transfery, których wartości średnie wynoszą około 80 MB/s.