Co tu dużo mówić. Tak powinna wyglądać nowoczesna stacja robocza. Nie jest to przaśny komputer do gier z lampionami na ognistoczerwonej obudowie. Jednocześnie poprzez zastosowanie szczotkowanego aluminium w ciemnym, tytanowym odcieniu udało się uniknąć kopiowania praktycznych ale raczej nudnych ThinkPadów. Stopów tego metalu użyto na klapie i pulpicie.

Choć jest to nieco kwadratowy, 17-calowy kolos, jednostka zasadnicza sprawia wrażenie optycznie lżejszej niż jej rzeczywiste 3,8 kilograma. Podsumowując: prestiż i szyk.

Zastosowanie w konstrukcji magnezu i aluminium to sprawdzona recepta na najwyższą jakość wykonania i solidność. Zero ugięć i idealne spasowanie pozwalają uwierzyć w zapewnienia o spełnieniu militarnych standardów. Desperackie próby znalezienia słabych punktów obudowy spełzły na niczym.

Zamknięte w metalowych okuciach zawiasy twardo trzymają pozycję. Są jednak na tyle wyważone, że do bezszelestnej manipulacji deklem wystarczy jedna ręka. Nie przeszkadza w tym oparty o metalowe sworznie mechanizm zatrzaskowy, gdyż po wciśnięciu przycisku na środku frontu ekran nieco odskakuje. Można go odchylić tak, by leżał zupełnie płasko, osiągając kąt otwarcia wynoszący 180 stopni.

Szkoda, że prawo do zajęcia całego tyłu uzurpują sobie wylot układu chłodzenia i bateria. Cierpi na tym rozkład dostępnych złączy. Jeśli odliczyć miejsce na kolejny wylot powietrza i nagrywarkę Blu-ray, nie dziwi, że audio i czytnik kart zostały wypchnięte na przód. Pozostaje więc tylko kręcić nosem na skomasowanie eSATA i trzech USB  z samego przodu, pod prawą ręką. Nie można za to narzekać na brak któregoś z portów. Dwa z czterech USB obsługują standard 3.0. Są też FireWire, VGA, DisplayPort, LAN a nawet modem.

Dodatkowe oprzyrządowanie można podłączyć do portu dokowania lub gniazda ExpressCard.

Tu należy się krótki wstęp teoretyczny. Prawie każdy laptop wyposażony jest w matrycę wykonaną w technologii TN. Są to panele tanie, energooszczędne i o krótkim czasie reakcji. Jednak w wersjach przeznaczonych do komputerów przenośnych oferują słabe odwzorowanie kolorów, kontrast i przede wszystkim kąty widzenia. Dlatego dla osób potrzebujących wysokiej jakości wyświetlacza będący matrycą typu IPS panel DreamColor to prawdziwa gratka. Paleta barw przekracza zakres Adobe RGB, a czerń w subiektywnym odczuciu wydaje się ciemniejsza niż zmierzone świetne 0,3 cd/m².

Jeśli w tych kategoriach najlepsze matryce TN z podświetleniem RGB LED mogą jeszcze próbować nawiązać walkę, to ekran EliteBooka urządza im prawdziwą masakrę w zakresie kątów widzenia. Na oko wydają się one wręcz niczym nieograniczone. Nieważne, czy prezentujesz wyniki swojej pracy osobie, która siedzi trochę obok, może niżej albo podwieszona pod sufitem. Masz pewność, że widzi właściwie to samo, co siedząc przed ekranem.

Bardzo równomierne podświetlenie nie poraża swoją mocą. Ale średnio prawie 190 cd/m² w pomieszczeniach zamkniętych to aż nadto, a 8740w pewnie z rzadka będzie zabierany w teren. Regulację jasności można scedować na wbudowany czujnik światła. Gdy już do tego (pracy w plenerze) dojdzie, z pomocą przyjdzie antyrefleksyjna powłoka matrycy.

Tym razem jako ostatnie wymienię parametry wspominane zazwyczaj na początku. Przy rozmiarze 17 cali wyświetlacz produkcji LG wyświetla obraz w rozdzielczości WUXGA, czyli 1920 na 1200 pikseli. To dużo miejsca na pulpicie i obraz ma cenione przez profesjonalistów proporcje 16:10.

HP postarało się o intuicyjne oprogramowanie do zarządzania kolorami. Jedna z jego opcji dobrze obrazuje różnicę w liczbie wyświetlanych kolorów pomiędzy możliwościami DreamColor a np. popularną paletą sRGB.

Jedna z najwydajniejszych profesjonalnych kart graficznych z certyfikatem IVS i czterordzeniowy procesor nie pozostawiają złudzeń. To jest wyjątkowo wydajna stacja robocza.

Procesor Intel Core i7-740QM plasuje się w czubie klasyfikacji najszybszych jednostek centralnych. Cztery rdzenie, osiem wątków, taktowanie 1,73 do 2,93 GHz i 6 MB pamięci cache L3. Te dane dadzą zapas wydajności na jeszcze jakiś czas. Zaimplementowano też całą gamę instrukcji usprawniających pracę, ale niektórym zaawansowanym użytkownikom może zabraknąć szyfrowania AES.

Choć Core i7-740QM sprawnie obsługuje aplikacje, gdzie liczy się zegar pojedynczego rdzenia, wrażenie robią przede wszystkim testy wielowątkowe. Ponad 10000 pkt. w Cinebench R10 64 to nie w kij dmuchał.

W wersjach 8740w z czterordzeniowymi procesorami miła jest obecność 4 gniazd na pamięć operacyjną. Umożliwia to zamontowanie nawet 16 GB RAM, choć 8 GB obecnych we wnętrzu bohatera testu to też sporo. Przypominam, że procesor klasy Clarksdale pozwala modułom 1333 MHz na pracę z pełną prędkością.

Dysk twardy od Hitachi osiągnął w sprawdzianie HD Tune 81,8 MB/s przeciętnego transferu. Daje mu to miejsce wśród najszybszych twardzieli 2,5” o szybkości 7200 obr/min. Gdyby zamiast napędu optycznego w zatoce modularnej znalazł się drugi identyczny dysk, BIOS umożliwi uruchomienie ich w macierzy RAID.

Na koniec w dziale wydajności zostawiłem sobie opis karty graficznej. Quadro FX 3800M ma 128 rdzeni CUDA, taktowanie rdzenia 675 MHz i pamięci 1000 MHz oraz magistralę 256-bitową, która nadrabia brak pamięci GDDR5. Choć karta ta jest już jakiś czas na rynku, wciąż pozostaje jednym z najwydajniejszym układów. Brak może obsługi DirectX 11, ale częściej zapewne będzie używane środowisko OpenGL.

W zależności od użytych sterowników, bardzo różnią się wyniki w benchmarku SPECviewperf. Prezentuje on wydajność komputera w oprogramowaniu CAD, do którego przecież Quadro FX jest zaprojektowany. Rekomendowana jest więc aktualizacja sterowników. Różnica w oprogramowaniu sterującym układem graficznym tłumaczy też pewnie różnicę w wyniku 3DMarka06 w porównaniu do Lenovo ThinkPada W701ds z tą samą kartą. EliteBook zdobył 12923 pkt, podczas gdy ThinkPad 12050. Istnieje też wersja EliteBooka 8740w z trochę słabszą kartą Quadro FX 2800M.

Gdy właścicielowi 8740w przyjdzie ochota na chwilę relaksu, grafika zapewni płynność w wysokich ustawieniach nawet w wymagających grach.

Ciepło

Maksymalna temperatura odnotowana na spodzie osiągnęła 50°C w miejscu zamontowania karty graficznej. W tym samym czasie Quadro FX miało temperaturę 102°C. To dużo, ale dzięki pojawiającemu się od czasu do czasu zjawisku throttlingu procesora system zdawał się zachowywać pełną płynność działania. Dobrze, że w tym samym czasie temperatury w miejscu oparcia rąk są wyjątkowo niskie.

Spokojnie pracujący laptop jest wręcz chłodny. Ciekawostką jest fakt odczuwalnego nagrzewania się pokrywy wyświetlacza. Ma to pewnie związek z zastosowaną matrycą.