Kolejny test notebooka ze stajni Della zainteresuje głównie osoby dysponujące lub decydujące o dużym budżecie i entuzjastów techniki komputerowej. Precision M4500 w najmocniejszej konfiguracji nie jest bowiem laptopem dla przeciętnego użytkownika. Podzespoły z górnej półki (m.in. czterordzeniowy procesor z grupy Extreme, karta graficzna Quadro FX, 8 GB pamięci RAM i bezgłośny dysk SSD), przydatne profesjonalistom bajery, trzyletnia gwarancja i wysokiej jakości obudowa kosztują w sumie grubo ponad 20 tysięcy złotych.

Klawiatura w lewej części nie zachowuje się najlepiej, gdyż ugina się w lewej części z racji szwankującego podparcia. Skutkuje to głośnym stukaniem klawiszy. Poza tym można być z niej zadowolonym, a to z powodu średniej długości skoku, dobrze dobranego oporu i klasycznych rozmiarów klawiszy. 

Układ klawiszy jest tradycyjny, pozbawiony ekscesów. Poszczególne znaki znajdziemy tam, gdzie się ich spodziewamy. Klawisze funkcji obsługują prawie wszystkie najważniejsze rozwiązania, ale ich oznaczenia mogłyby być czytelniejsze w półmroku. Podświetlenie klawiatury byłoby pomocne, ale trzeba za nie zapłacić dodatkowo. 

Brak w klawiaturze odrębnego bloku numerycznego. To, czy go potrzebujemy, jest oczywiście kwestią indywidualną, ale część autorów będzie się upierać, że powinien to być obowiązkowy element wyposażenia laptopa pełniącego rolę stacji roboczej. 

Precision M4500 posiada dwa urządzenia sterujące, tj. gładzik i manipulator (trackpoint). Oba działają dobrze i stanowią godną namiastkę myszki. Zrównane z powierzchnią pulpitu przyciski są nieco mniej wygodne w użyciu, niż te wystające nieco ponad nią.

Maksymalna jasność obrazu wyniosła 297 cd/m² na środku ekranu. W lewym górnym narożniku była sporo niższa (226 cd/m²). Podświetlenie nie jest więc równomierne i rzeczywiście widać to na planszach jednobarwnych. Podczas użytkowania komputera na świeżym powietrzu jest to jednak kwestia marginalna, gdyż tu użytkownik będzie zadowolony, że jasność okazuje się przeważnie wystarczająca do komfortowego korzystania z laptopa.

Chociaż parametr kontrastu (487:1) nie jest tak wysoki jak w HP 8540w czy Fujitsu H700, ale i tak jest znacząco lepszy niż w większości notebooków. Również paleta barw okazała się wyraźnie bogatsza niż zazwyczaj i dorównuje konkurencyjnym modelom tej samej klasy. Zapewnia pokrycie prawie całej przestrzeni sRGB. Kąty widzenia prezentują się podobnie jak we wspomnianych laptopach HP i Fujitsu. Są zatem ewidentnie szersze niż w standardowym notebooku, ale i tak ich zakres jest węższy w pionie niż w płaszczyźnie poziomej.

Wśród najważniejszych podzespołów mamy chipset Intel QM57, procesor Intel Core i7-940XM (co ważne, z grupy Extreme), 8 GB pamięci RAM DDR3, kartę graficzną Nvidia Quadro FX 1800M i dysk SSD Samsunga.  

Zastosowany tu CPU był topową jednostką Intela przeznaczoną do notebooków do momentu pojawienia się procesorów z generacji Sandy Bridge. Nie dziwią więc jego wybitne osiągi w testach syntetycznych. 12600 pkt. w teście renderowania wielowątkowego 64-bitowej aplikacji Cinebench R10 i 374 s w teście wPrime 1024m to bardzo dobre wyniki.

Nvidia Quadro FX 1800M to jedna z najwydajniejszych kart graficznych, jakie można spotkać w laptopach kategorii 15". Jest ona zoptymalizowana do zastosowań profesjonalnych i objawia swój potencjał szczególnie w aplikacjach wykorzystujących OpenGL, DCC i CUDA. Testowany egzemplarz uzyskał 4562 pkt. w teście Cinebench R10 OpenGL Shading (wersja 64-bitowa). Precision dotrzymał kroku konkurencyjnym notebookom w większości testów SPECviewperf 11 (1920x1080), a w testach Maya i Lightwave okazał się wyraźnie najlepszy. Niewątpliwie sporo zawdzięcza nowszemu sterownikowi karty Quadro. Może on dać kolosalny przyrost wydajności, szczególnie w aplikacjach CAD.

Dell oferuje dla M4500 trzy różne wersje akumulatora: 6-komorowy o pojemności 60 Wh, 9-komorowy o pojemności 81 Wh i 9-komorowy o pojemności 90 Wh. Na stanie testowanego egzemplarza znalazł się ten ostatni. 

W teście czytelnika programu Battery Eater (symulującym maksymalny czas pracy z minimalną jasnością obrazu i wyłączonym modułem Wi-Fi) uzyskano 5:30 h. Test klasyczny z kolei (oddający w przybliżeniu minimalny czas pracy z maksymalną jasnością obrazu i włączonymi wszystkimi podzespołami) zakończył się po upływie 1:33 h. Pierwszy wynik jest do odtworzenia w praktyce, gdyż da się w takich warunkach wykonywać wiele zadań; drugi natomiast jest zbyt optymistyczny, gdyż w teście BE podzespoły nie są obciążone w stopniu odpowiadającym rzeczywistości (przy normalnej pracy z maksymalnym obciążeniem M4500 w omawianej konfiguracji nie pociągnie dłużej niż godzinę).  

Korzystanie z internetu za pośrednictwem Wi-Fi czy oglądanie filmu z płyty DVD nie pochłania zasobów systemowych, więc jest możliwe w dużo dłuższym wymiarze. Test sprawdzający pierwszą z aktywności potrwał 4:33 h, a sprawdzian drugiej zajął 4:11 h.