Wbrew naszym obawom, Vaio TZ w ostatecznej odsłonie okazał się urodliwym i elegancko wyglądającym laptopem. Tym samym dobra tradycja firmy Sony nie zginęła. Szczególnie efektownie prezentuje się zaokrąglony akumulator, który mieści się pomiędzy zawasami i widoczny jest również od przodu.

Kolejnym przykuwającym wzrok elementem wystroju Vaio TZ jest jego klawiatura. Inaczej niż w wyodrębionych instrumentach z innych lapropów, w tym wypadku każdy klawisz przechodzi przez pulpit w pojedynkę. Odzdzielająca poszczególne płytki przestrzeń pociągnięta została połyskliwym lakierem, który już po krótkim użytkowaniu komputera pokrywa się niezbyt twarzowymi śladami paliuchów. W sumie klawiatura przypomina wyraźnie te stosowane w MacBookach.

Platforma robocza Vaio TZ ma dobrą sztywność, choć miejscami (na spodzie) potrafi być mało odporna na nacisk. Udało się to dzięki zastosowaniu elementów z włókna węglowego. Dużo sztywniejsza mogłaby być natomiast w najwyższym stopniu smukła i elegancka pokrywa ekranu, która mocno wygina się w górnych rogach.

Na pierwszy rzut oka sprzęt ten wydaje się wykonany zupełnie poprawnie. Kiedy jednak przyłożyć się do poszukiwania mankamentów, pojawiają się one lawinowo. I tak gniazdo zasilania ulokowane z boku lewego zawiasu kolebie się w swojej obudowie. To samo zresztą dotyczy plastikowych osłon obu zawiasów, które można poruszyć, lekko tylko dotykając je palcem. Na ostatek problem symptomatyczny dla Sony, to jest, naturalnie, niestabilnie zespolony z obudową akumulator. Wszystkie te niedoskonałości są dość drobne i nie ma co rwać włosów z głowy z ich powodu, jednak rzutują one negatywnie na podświadomą choćby ocenę jakości wykonania komputera. Poza tym trzeba mieć na uwadze fakt, że testowaliśmy egzemplarz demonstaracyjny, toteż modele seryjne mogą być wolne od przynajmniej części tych ułomności.

Zawiasy jako takie działają należycie. Trudno się jednak dziwić, biorąc pod uwagę to , że mają do czynienia z cieniutkim i lekkim jak piórko ekranem. By maksymalnie ograniczyć jego wagę, konstruktorzy postanowili zrezygnować z jakiegokolwiek zatrzasku. Ekran jest przyciągany do platformy roboczej mechanicznie i na tej samej zasadzie trzyma się jej po zamknięciu.

Wyposażenie w złącza jest nieco skąpe, ale to raczej nic dziwnego w przypadku tak niewielkiego komputerka. Znakomita większość portów mieści się na lewej ściance laptopa. Gniazda LAN, modemu i FireWire schowane są za specjalną klapką. Niebagatelną zaletą tego malucha jest to, że posiada on wbudowany napęd DVD, gdyż nie jest to wcale oczywista oczywistość w tym segmencie laptopów. Na wyróżnienie zasługuje także złącze stacji dokującej na podstawie platformy roboczej.

Hałas

Podczas użytkowania zwracamy szybko uwagę na stale chodzący wentylator. Dotyczy to trybu zrównoważonego i nastawienia na wysokie osiągi, gdzie wiatraczek załącza się bardzo szybko i pracuje od tej chwili bez przerwy. W trybie oszczędzania energii wentylator uruchamia się w regularnych, krótkich (liczonych w sekundach) odstępach, a po równie krótkim czasie milknie na powrót. I tak w kółko. W praktyce wychodzi na to, że korzystanie z Vaio TZ ze stale chodzącą wentylacją i komputerem nastawionym na wyklorzystanie pełni swoich możliwości jest korzystniejsze od używania go w trybie oszczędnościowym.

Ciepło

Nagrzewanie się pulpitu nie jest na tyle znaczące, by zaprzątać sobie nim głowę. Maksymalna temperatura wyniosła zaledwie 34,6°C na środku klawiatury. Podstawa komputera rozgrzewa się nieco mocniej, jako że w pobliżu wylotu powietrza z wentylatora temperatura wzrasta maksymalnie do 41,6°C. Nie jest to jednak źródłem jakiejś większej niewygody, kiedy pracujemy z laptopem trzymanym na kolanach. Skoro już przy tym jesteśmy, trzeba napomknąć, że na środku podstawy znajdują się wąskie szczeliny, przez które wciągane jest do środka świeże powietrze. W trakcie pracy z komputerem umieszczonym na miękkim podłożu nie uświadczyliśmy odczuwalnego nagrzewania się czy wzmożonej pracy wentylatora.

Dość potężny (jego pojemnośsć to 5200 mAh) jak na tak malutki aparat akumulator radzi sobie względnie raźnie, co oczywiście ma swoje źródło w minimalnym poborze energii przez podzespoły Vaio TZ11.

W praktyce okazało się, że laptop ten działa na akumulatorze nieco ponad godzinę (85 min) przy pełnym wykorzystaniu tkwiących w nim możliwości oraz ponad 4,5 godziny przy optymalnym ustawieniu na oszczędzanie energii (wyłączony moduł WLAN, minimalna wydajność i jasność obrazu).

Tym samym TZ11XN poszedł krok w tył w stosunku do swojego poprzednika, to jest Vaio TX. Trzeba jednak przyznać, że nowsza konstrukcja dysponuje mocniejszym procesorem, a także posiada znacznie uszczuplony akumulator, co odbija się na zmniejszonej nieco wadze i implikuję ulgę dla rąk użytkownika.