Wzornictwo serii FE laptopów Vaio jest bardzo udane i robi wrażenie w bezpośrednim kontakcie, przez co, jak to się mówi, ma branie. "Nigdy nie zmieniaj tego, co dobrze działa" - tą maksymą można tłumaczyć fakt, że dość długo już nie zmienia się wystrój tych komputerów.

Inaczej sprawy się mają z systemem operacyjnym. Sony Vaio FE41Z sprzedawany jest z najnowszym dziełem Microsoft, tj. Windows Vista. Oszczędzimy Czytelnikowi rozwodów na jego temat, jako że wykraczają one poza tematykę naszego serwisu. Wypada jednak zaznaczyć, że po Viście nie ma się co spodziewać wielkich rzeczy. Na razie lepiej zaufać sprawdzonemu Windows XP.

Wracając do samego laptopa - wygląda on jak typowy Vaio, a te niezmiennie zaliczają się do najbardziej eleganckich komputerów przenośnych.

Magnezowa platforma robocza przydaje temu sprzętowi doskonałej sztywności i solidności. Jako że pokrywa ekranu również wykonana jest ze stopu magnezu, jest ona niepodatna na odkształcenia.

Zawiasy są, tradycyjnie u Sony, zamontowane na opak i przy otwieraniu laptopa wyciągają klapę poza tylną krawędź platformy roboczej. Wygląda to co prawda naprawdę efektownie, jednak wyklucza rozmieszczenie złączy na tyle komputera. W tym miejscu musi nastąpić wzmianka o pierwszej poważniejszej wadzie tego laptopa.

Niemal wszystkie interfejsy zgromadzone zostały na prawym boku, co nie będzie pasowało osobom praworęcznym 9przynajmniej tym z nich, które używają myszki). Nie można jednak krytykować tego rozwiązania w czambuł, gdyż udało się zachować przynajmniej podstawy ergonomiczności - gniazda na karty znajdują się w przedniej części, zaś właściwe interfejsy zostały odsunięte ku tyłowi. Porażką jest jednak skupienie wszystkich trzech portów USB na środku prawego boku.

Jakość wykonania tego laptopa jest zasadniczo przyzwoita, jednak idzie wypatrzyć pewne wady. I tak można mieć zastrzeżenia do spasowania elementów, jako że występują między nimi nierówne, a nawet przesadnie duże szczeliny. Nie do końca można być też zadowolonym z twardości obudowy, co objawiło się podczas naszych tradycyjnych sprawdzianów uciskowych.

Najbardziej denerwujący okazał się ponownie obluzowany, kolebiący się w obudowie akumulator. I tu zwracamy się do inżynierów Sony z gorącym apelem, życząc sobie, aby wreszcie uporali się z tym problemem. Przecież to chyba nie aż taka sztuka wpasować baterię w przeznaczony na nią otwór na tyle ściśle, żeby nie latała. Nie można już szukać wytłumaczenia w tym, że otrzymaliśmy egzemplarz przedseryjny, jako że napotykamy ten problem po raz kolejny. Wygląda to na prawdziwą zmorę laptopów Vaio...

Hałas

Zaznaczmy już na wstępie, że Vaio Fe41z jest nad wyraz spokojnym i powściągliwym kompanem, przynajmniej jeśli chodzi o powodowany przez siebie hałas. W trybie jałowym a także podczas wykonywania lekkich prac biurowych wentylator jest wszelako dyskretnie słyszalny i brzmi jak cichy, hulający przez ulice miasta wiatr.
Być może brzmi to trochę dramatycznie, jednak w rzeczywistości nie jest tak strasznie. Emitowany przez wentylator dźwięk przypomina swoją tonacją oraz stałą zmiennością liczby obrotów odgłos powodowany przez przeciąg w mieszkaniu.
Podobnie wygląda to podczas pracy z obciążeniem, choć wówczas wentylator jest zdecydowanie bardziej słyszalny, a to z racji zwiększenia liczby obrotów. 

Ciepło

Magnezowa obudowa dobrze przewodzi ciepło. Z tego względu trudno mówić o jakimkolwiek nagrzewaniu się laptopa Sony. Na wierzchu platformy roboczej zmierzyliśmy maksymalną temperaturę w wysokości 33,6°C. Od strony spodniej sięgnęła ona natomiast 37,8°C. Nie dało się również wyszczególnić żadnych gorących punktów.

Z osiągniętych czasów pracy można być w sumie zadowolonym, jako że wypadają one nieco powyżej średniej. Minimalny czas pracy z obciążeniem to jakieś półtorej godziny. Kiedy zaś zredukujemy do minimum swoje wymagania, możemy liczyć na osiągnięcie a nawet przekroczenie bariery trzech godzin. Czas odtwarzania filmu na DVD wynosi dla tego laptopa dwie i pół godziny.

Podobnie jak to jest w innych modelach serii FE, Vaio FE41z to zasadniczo sprzęt na poziomie. Po bliższym przyjrzeniu się stwierdzamy jednak pojedyncze mankamenty, jak choćby luźno wpasowany w swoją wnękę akumulator, niedokładnie spasowany napęd optyczny czy lekkie kiwanie się ekranu.

Wygląd tego laptopa jest bardzo elegancki. Kiedy dodamy do tego tę okoliczność, że zarówno platforma robocza jak i pokrywa ekranu stoją pod znakiem magnezu, nie będzie wątpliwości, że mamy do czynienia ze sprzętem wysokiej klasy.

Poszczególne elementy osprzętu (klawiatura, touchpad) są w tradycyjnej dla Sony formie i albo się do nich przekonamy, albo nigdy tak do końca nie będziemy mogli mienić się wielbicielami laptopów Vaio z krwi i kości.

Magnesem, który przyciąga całe rzesze użytkowników do tych maszyn, jest bowiem znakomity wyświetlacz. Podświetlana dwiema lampami matryca charakteryzuje się fenomenalnymi wręcz parametrami jasności i kontrastu. Sprawą indywidualnych upodobań pozostaje już stosunek do powłoki matrycy - w tym przypadku mamy do czynienia z lustrzaną pokrytą słabo zdającą egzamin warstwą antyrefleksyjną.

Osiągi tego laptopa bez dwóch zdań rozczarowują. Liczyliśmy na to, że pod jego maską kryje się podkręcony układ graficzny GeForce Go 7600 GT (taka nieprawdziwa informacja widnieje na witrynie Sony), a tymczasem był to klasyczny 7600, który na dodatek niezbyt spisał się we współpracy z zainstalowanym na tym sprzęcie systemem Windows Vista.

Cieszy natomiast niezmiernie fakt, że Vaio w ogóle się nie grzeje. Do poziomu ani też tonacji powodowanego przezeń hałasu również nie można mieć większych zastrzeżeń.

Wydajność akumulatora jest zupełnie znośna i ma on dość energii, żeby czynić możliwymi krótkie wycieczki.