Procesory spotykane w laptopach

To najwydajniejsze (jeśli nie liczyć ekstremalnych Core 2 Extreme, które są jednak podwariantem tychże) i  najchętniej wybierane procesory występujące w notebookach.

Doczekaliśmy się dotychczas trzech generacji tych jednostek. Pierwsza grupa, o roboczej nazwie Merom, pojawiła się w sierpniu 2006 roku jako element platformy Napa Refresh (przeznaczone pod podstawkę Socket M). Cechowała je wydajność o 3-20% większa od Core Duo przy zwiększeniu zużycia energii o 0,5-3 W. W porównaniu do poprzednika przybył czwarty dekoder, rozszerzono obsługę SSE, a także pojawiła się dodatkowa jednostka ALU.

W maju 2007 roku miała premiera drugiej generacji Core 2 Duo do komputerów przenośnych. Wtedy to, w ramach rozpowszechnienia nowej platformy Santa Rosa, pojawiły się procesory kompatybilne z podstawką Socket P i pracujące na szybszej (800 w miejsce 667 MT/s) magistrali. Niektóre z nich zyskały ciekawą możliwość wygaszenia jednego rdzenia i przyspieszenia drugiego o jeden stopień (Dynamic Acceleration Technology).

Styczeń 2008 roku przyniósł debiut zupełnie nowych procesorów Core 2 Duo, oznaczonych roboczą nazwą Penryn. Różnią się one od poprzedników przede wszystkim powstawaniem w bardziej zaawansowanym, doskonalszym procesie technologicznym (45 w miejsce 65 nm), obsługą instrukcji oraz ulepszonymi technikami oszczędzania energii (skutkiem czego w zauważalnym stopniu wydłuża się praca na akumulatorze). Nie wnoszą one natomiast poważniejszego wzrostu wydajności względem poprzedniej generacji (C2D drugiej generacji przewyższały nieco na tym polu swoje odpowiedniki z pierwszego rzutu) - przede wszystkim dlatego, że częstotliwość magistrali FSB pozostała na razie ta sama. Penryny są kompatybilne z podstawką Socket P, jednak nie oznacza to, że będą niezawodnie współpracować ze starymi konfiguracjami. Nowa odsłona nazywa się w końcu Santa Rosa Refresh i różni się od poprzedniej platformy drobiazgami (inny czujnik termiczny to chyba wszystko).

W maju 2008 roku, wraz z zupełnie nową platformą Montevina, pojawią się nowe Penryny, których zegar zewnętrzny będzie tykał z częstotliwością 1066 MT/s.

W styczniu 2008 roku Intel zrewidował również systematykę procesorów Core 2 Duo. Pomiędzy sekcjami "T" i "L" pojawił się nowy segment tych jednostek oznaczony symbolem "P". Mają do niego przynależeć procesory nieco oszczędniejsze od tych najwydajniejszych, ale niewiele ustępujące im szybkością. Odrębnego sklasyfikowania doczekały się procesory małoformatowe (SFF), które podzielono na trzy grupy, w zbliżony sposób jak te mieszczące się na płytce standardowych rozmiarów.

Obecnie więc Intel wyróżnia osiem sekcji procesorów Core 2 Duo, a mianowicie:

X - procesory o ekstremalnej wydajności, ale i bardzo energochłonne; TDP powyżej 40 W
T - standardowe jednostki wysokiej wydajności; TDP 30-39 W
P - nieco oszczędniejsze, ale też wydajne; TDP 20-29 W
L - wydajnie oszczędzające energię; TDP 12-19 W (Low Voltage)
U - najwydajniejsze w oszczędzaniu energii; TDP poniżej 12 W (Ultra Low Voltage)
SP - małoformatowe o optymalnym zbilansowaniu wydajności i energooszczędności; TDP 20-29 W
SL - małoformatowe wydajnie oszczędzające energię; TDP 12-19 W (Low Voltage)
SU - małoformatowe najwydajniejsze w oszczędzaniu energii; TDP poniżej 12 W (Ultra Low Voltage)

Jeżeli zaś orientujemy się, że pierwsza cyfra następująca po oznaczeniu literowym oznacza serię (dla przykładu Penryny będą miały w tym miejscu "8" lub "9"), a druga jest zwykle wyznacznikiem uszeregowania pod względem wydajności, będziemy bez trudu poznawać się na potencjale poszczególnych jednostek i odróżniać te lepsze od słabszych.

Poniżej przytaczamy pełną listę procesorów Core 2 Duo:

T5200 - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s
T5250 - 1,50 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 35 W
T5270 - 1,40 GHz, 2 MB L2C, FSB 800 MT/s, TDP 35 W
T5300 - 1,73 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 34 W
T5450 - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 35 W
T5470 - 1,60 GHz, 2 MB L2C, FSB 800 MT/s, TDP 35 W
T5500 - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 34 W
T5550 - 1,83 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 35 W
T5600 - 1,83 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 34 W
T5750 - 2,00 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 35 W
T7100 - 1,80 GHz, 2 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T7200 - 2,00 GHz, 4 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 34 W
T7250 - 2,00 GHz, 2 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T7300 - 2,00 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T7400 - 2,16 GHz, 4 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 34 W
T7500 - 2,20 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T7600 - 2,33 GHz, 4 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 34 W
T7600G - analogiczny do T7600, ale z odblokowanym mnożnikiem (celem umożliwienia podkręcania)
T7700 - 2,40 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T7800 - 2,60 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T8100 - 2,10 GHz, 3 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T8300 - 2,40 GHz, 3 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T9300 - 2,50 GHz, 6 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W
T9500 - 2,60 GHz, 6 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 35 W

SP7500 - 1,60 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, TDP 20 W
SP7700 - 1,80 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, TDP 20 W

L7200 - 1,33 GHz, 4 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 17 W
L7300 - 1,40 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 17 W
L7400 - 1,50 GHz, 4 MB L2C, FSB 667 MT/s, VT, TDP 17 W
L7500 - 1,60 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 17 W
L7700 - 1,80 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, VT, DAT, TDP 17 W
SL7100 - 1,20 GHz, 4 MB L2C, FSB 800 MT/s, TDP 12 W

U7500 - 1,06 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, VT, TDP 10 W
U7600 - 1,20 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, VT, TDP 10 W
U7700 - 1,33 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, VT, TDP 10 W

Aktualną ofertę procesorów Intela można śledzić na bieżąco na witrynie producenta.

Omówienia i testy najnowszych procesorów C2D:
- Penryn kontra Merom
- Recenzja Clevo M570RU: Pierwszy z Penrynem
 

Do Pentium Dual Core należą dwie grupy różniących się dość zasadniczo procesorów dwurdzeniowych. Z tego też względu, jak to zazwyczaj bywa, zrodziło się zamieszanie – nieświadomi klienci nie doceniają zalet tych nowszych, sugerując się ugruntowaną nieprzychylną opinią na temat starszych. Galimatias powiększają jeszcze dystrybutorzy laptopów, posługując się w ich przypadku lepiej brzmiącą a nieprawidłową nazwą Core Duo celem zwiększenia ich zbytu (nie zawsze wynika to ze złej woli – po prostu przeznaczone do laptopów PDC noszą oznaczenia T2xxx, podobnie jak Core Duo).

PDC pierwszej generacji to wytwarzane w technologii 65 nm procesory oparte na architekturze P6 (rdzeń Yonah) i kompatybilne z podstawką Socket M. Tym samym były to przetrzebione Core Duo – różniły się tylko ograniczeniem pamięci podręcznej drugiego poziomu do 1 MB. Obsługują one instrukcje 32-bitowe, dysponują technologią SpeedStep. Pierwszy z nich pojawił się w styczniu 2007 roku.

T2130 - 1,87 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W
T2080 - 1,73 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W
T2060 - 1,60 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W

PDC drugiej generacji to wytwarzane w technologii 65 nm procesory oparte na architekturze Core (rdzeń Merom-2M) i kompatybilne z podstawką Socket P. Chodzi o jednostki pokrewne Core 2 Duo, tyle że pracujące z magistralą 533 MHz i posiadające pamięć podręczną drugiego poziomu ograniczoną do 1 MB. Tym samum są wydajniejsze ale też nieco bardziej energochłonne od swoich odpowiedników z pierwszej generacji. Obsługują one instrukcje 64-bitowe, dysponują technologią SpeedStep. Jak i poprzednie, nie obsługują z kolei wirtualizacji. Pojawiły się one w IV kw. 2007 roku.

T2310 - 1,47 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 35 W
T2330 - 1,60 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 35 W
T2370 - 1,73 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 35 W

Z Celeronami jest tradycyjnie taki szkopuł, że ich oznaczenia dublują się, stąd jedynie zaawansowani użytkownicy laptopów potrafią je odróżniać. Dlatego należy uważać przy wyborze komputera z taką jednostką i poprosić o wskazówkę kogoś bardziej doświadczonego (np. zapytać na naszym forum).Celerony M na jądrze Banias pojawiły się w 2004 roku. Jako że to już właściwie prehistoria, skupimy się na omówieniu procesorów występujących na rynku od 2007 roku, którymi warto się interesować.W styczniu 2007 roku miała miejsce premiera Celeronów na jądrze Merom (konkretnie Merom-1024), kompatybilnych z podstawką Socket M. Nowocześniejsza mikroarchitektura dawała im większą wydajność niż u poprzedników, ale nadal nie posiadały one SpeedStepa, czyli technologii pozwalającej na oszczędzanie energii przez zmniejszenie taktowania. Obsługiwały one natomiast instrukcje 64-bitowe.

Celeron M 520 - 1,60 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M 530 - 1,73 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W

Aktualnie, w laptopach opartych na platformie Santa Rosa, stosowane są Celerony na jądrze Merom drugiej generacji (Merom-L), kompatybilne z podstawką Socket P (z wyjątkiem CM 520). One również nie mają SpeedStepa, czyli technologii pozwalającej na oszczędzanie energii.

Celeron M 520 - 1,60 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M 530 - 1,73 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M 540 - 1,87 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M 550 - 2,00 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M 520 - 2,13 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 30 W
Celeron M ULV 523 - 0,93 GHz, 1 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 5 W

Następca Pentium M, procesor dwurdzeniowy, który miał swoją premierę w styczniu 2006 roku. Charakteryzował się dobrym stosunkiem osiągów do poboru mocy. Oba rdzenie dzielą się 2 MB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Nie obsługuje instrukcji 64-bitowych, ale większość modeli posiada obsługę wirtualizacji.

Już w pierwszych benchmarkach Core Duo okazał się przynajmniej równie szybki jak identycznie taktowany Pentium M. Jednak w aplikacjach stworzonych specjalnie dla procesorów wielordzeniowych, jego efektywność była prawie znacznie większa niż u adekwatnego Pentium M.

T2050E - 1,60 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W
T2050 - 1,60 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W
T2250 - 1,73 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 31 W
T2300E - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W
T2300 - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W
T2400 - 1,83 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W
T2500 - 2,00 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W
T2600 - 2,17 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W
T2700 - 2,33 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 31 W

L2300 - 1,50 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 15 W
L2400 - 1,67 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 15 W
L2500 - 1,83 GHz, 2 MB L2C, FSB 667 MT/s, TDP 15 W

U2400 - 1,07 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 9 W
U2500 - 1,20 GHz, 2 MB L2C, FSB 533 MT/s, TDP 9 W

Prawdziwie 64-bitowy (a nie tylko posługujący się emulacją jak w przepadku jednostek Intela) procesor dwurdzeniowy, obsługujący technologię wirtualizacji Pacifica (czyli AMD-v), wykorzystujący podstawkę S1, posiadający dwa niezależne zasoby pamięci podręcznej drugiego poziomu, wbudowany kontroler pamięci DDR2 oraz magistralę Hypertransport 800 MHz (1600 MT/s) i charakteryzujący się współczynnikiem TDP rzędu 31-35 W. Pierwszy Turion 64 X2 pojawił się w połowie 2006 roku i nosił roboczą nazwę Taylor (wyróżniał się posiadaniem 2 x 256 KB L2C). Jednocześnie AMD rozpoczęło oferowanie generacji Trinidad (2 x 512 KB L2C), podobnie jak poprzednia wytwarzanej w technologii 90 nanometrów. Obecnie w notebookach montowane są procesory z generacji Tyler, które miały swoją premierę w maju 2007 roku. Cechuje je nowocześniejszy proces wytwarzania (65 nm) oraz szybszy kontroler pamięci DDR2 800 MHz (dzięki czemu przepustowość magistrali CPU-RAM wzrosła z 10,7 do 12,8 GB/s).

Dwurdzeniowe Turiony okazują się w praktyce zdecydowanie mniej wydajne od Core 2 Duo Intela o analogicznej częstotliwości taktowania. I tak popularny model TL-60 (2,0 GHz) lokuje się gdzieś pomiędzy T5450 (1,67 GHz) i T5550 (1,83 GHz). Nieco gorzej wypadają też jego techniki oszczędzania energii – tym samym, pomimo podobnego TDP, notebooki oparte na dwurdzeniowych Turionach działają zwykle nieco krócej na akumulatorze. Zaletą tych jednostek jest natomiast to, że AMD zostało zmuszone do oferowania ich w nader konkurencyjnych cenach. Jeżeli zależy nam zatem na oszczędzeniu czasem nawet kilkuset złotych, sugerujemy wybrać podobnie taktowanego AMD. Tyle tylko, że Intel skontrował rywala, oferując konkurencyjne Pentium Dual Core, które oferują zbliżoną wydajność w podobnej cenie.

Ograniczymy się do wyliczenia przedstawicieli najnowocześniejszej generacji Tyler:

TL-56 - 1,80 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 31 W
TL-58 - 1,90 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 31 W
TL-60 - 2,00 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 31 W
TL-62 - 2,10 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 35 W
TL-64 - 2,20 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 35 W
TL-66 - 2,30 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 35 W
TL-68 - 2,40 GHz, 1 MB L2C, HT 800 MHz, TDP 35 W

Semprony to jednordzeniowe procesory, które w komputerach przenośnych mają spore tradycje (funkcjonują w obrocie od połowy 2004 roku). Długo konkurowały z powodzeniem z Celeronami M. Te najnowsze, przeznaczone pod podstawkę Socket S1 dysponują kontrolerem pamięci DDR2.

W 2007 pojawiła się nowa generacja Sherman, która miała być stosowana w małych, lekkich notebookach. Ze świecą ich jednak szukać – przegrały konkurencję z jednostkami Intela i zostały zepchnięte na zupełny margines.

3600+ - 2,00 GHz, 256 KB L2C, HT 800 MHz, TDP 25 W
3700+ - 2,00 GHz, 512 KB L2C, HT 800 MHz, TDP 25 W (nie figuruje w cenniku AMD)
3800+ - 2,20 GHz, 256 KB L2C, HT 800 MHz, TDP 31 W
4000+ - 2,20 GHz, 512 KB L2C, HT 800 MHz, TDP 31 W

VIA C3 Nehemiah / C3-M Mobile Nehemiah
VIA Eden / Eden-N (o maksymalnym zużyciu prądu 7 W)
VIA C7 / C7-M
Procesory energooszczędne, jednak nie tak szybkie jak identycznie taktowane jednostki centralne Pentium czy AMD.