Błyszczyk. Czekając na przybycie IFL90, wyobrażaliśmy sobie, jak to fajnie będzie testować szlagierowego Compala z matrycą podwyższonej rozdzielczości. Niestety, okazało się, że to wersja ze standardowym wyświetlaczem WXGA. IFL odróżnia się od brata obudową, więc w całkiem niezłych nastrojach przystąpiliśmy do testów. Oto co z nich wynikło.

IFL90 to inne wcielenie FL90, jednak laptopy te nie są do siebie podobne jak dwie krople wody. IFL nie jest bowiem ciemnosiny a czarny. Wierzch pokrywy ekranu zdobi wypolerowany, połyskliwy plastik. Cechami  wyróżniającymi IFL90 są również: panel dotykowy w miejsce zwykłych przycisków specjalnych oraz czytnik linii papilarnych na prawej krawędzi pulpitu.

Musimy przyznać, że czarny pulpit IFL90 bardziej nam się podobał od granatowego z "efelki". Wygląda on całkiem elegancko. Gdyby nie szpecące go kolorowe złącza z lewej strony, wdzięk otwartego komputera byłby nieskazitelny. Poza tym gładkie choć matowe tworzywo jest przyjemniejsze dla opieranych na nim dłoni aniżeli chropawy plastik FL90, więc jego ergonomia też lepsza.

Szkoda tylko, że z tego samego materiału nie  wykonano klapy. Lusterkowe, świecące niemal wieko ani nie wygląda za ciekawie (szczególnie że do fragmentu przy zawiasach wybrano odmienny odcień, a na środku tafli znajduje się brzydkie wgłębienie na znaczek), ani nie posiada korzystnych właściwości użytkowych. No, po prostu straszliwie się palcuje.

Nasz entuzjazm co do jakości wykonania poprzednio testowanego Compala nie okazał się być przejawem hurraoptymizmu, jako że doniesienia stałych użytkowników FL90 potwierdzają ten pochlebny osąd. IFL90 nie odstaje w tym względzie w niczym. Nawet wątpliwości dotyczą tego samego, czyli rezonującego pulpitu. Pod względem solidności mało szczęśliwy okazał się dodatek panelu z przyciskami dotykowymi. W swej prawej części w naszym egzemplarzu ta listwa wyraźnie się uginała, a gołym okiem było widać, iż szczelina spoinowa jest nieco większa z prawej niż z lewej strony. To jednak jedyny elastyczny element na pulpicie, który poza tym jest całkowicie sztywny.

Podstawa laptopa również wykonana jest z wytrzymałego tworzywa. Przy naduszaniu skrzypi jedynie centralna część przesłony, za którą kryją się najważniejsze podzespoły.

IFL90 nie posiada mechanizmu ryglującego klapę. Podobnie jak w przypadku FL90 będzie to dla części zainteresowanych poważny mankament tej konstrukcji. Zewnętrzna strona ekranu ugina się lekko pod naciskiem. Sztywność boczna wyświetlacza jest zadowalająca.

Osłony zawiasów były w naszym egzemplarzu spasowane wzorowo. Przy poruszaniu klapą słychać było nikłe, trochę metaliczne w wyrazie skrzypienie. Poza tym trzeba wspomnieć, że po korekcie ustawienia ekran przez moment lekko się chybocze.

Porty i wylot powietrza rozmieszczone są w sposób korzystny dla użytkownika (analogicznie jak w FL90), jednak wypada znaczyć, że Compalowi brak cyfrowego wyjścia obrazu.

Ostatnimi czasy obserwujemy tendencję do lekceważenia roli procesora w laptopie. Ma to swój wyraz choćby w tym, że pojawiły się w sprzedaży Compale FL90 z procesorami Pentium Dual Core. Twierdzimy jednak, że nie warto jednak oszczędzać, jeśli stać nas na gest. Mieliśmy bowiem przyjemność korzystać z zamontowanego w naszym egzemplarzu testowym Core 2 Duo T7500 (2,2 GHz) i dostarczył on nam sporo frajdy. Nie tylko system chodzi jak dobrze naoliwiona maszyneria, nie tylko aplikacje działają błyskawicznie, ale i gry hulają jak ta lala.

No właśnie, gry. Tutaj mamy GeForce 8600M GT z 512 MB GDDR2 (tak przynajmniej wskazuje RivaTuner) VRAM. Dzięki zapasowi własnej pamięci możliwe jest lubowanie się wysoką jakością tekstur. Demo Crysis wygląda dużo lepiej niż w przypadku pary MR HD 2600 i procesor TL-60. Po raz pierwszy mogliśmy odpalić pokazówkę Bioshocka. Wydajność graficzna robi wrażenie.

Na to, że sprzęt hula tak ładnie, ma też wpływ reszta oprzyrządowania. Co prawda z zainstalowanych 4 GB RAM zainstalowany system (32-bitowa) Vista Home premium widział tylko 3 GB, ale kto go tam wie. Swoje też robi szybki (7200 obr/min) dysk twardy. Szybki to zresztą za mało powiedziane – otrzymaliśmy bowiem w zestawie dysk kategorii luks. Seagate Momentus ST9200420AS SATA 300 z 16 MB pamięci podręcznej chodzi jak marzenie. Jest niesamowicie wydajny, pojemny (200 GB), a przy tym całkiem cichy. Po prostu poezja, jeśli tego słowa można użyć w stosunku do bezdusznego urządzenia mechanicznego.

Hałas

IFL90 okazał się minimalnie ale jednak cichszy od FL90, który przecież zachowuje się pod tym względem zupełnie przyzwoicie.

Kiedy komputer pracuje, nie dźwigając cięższych zadań, dobiega z niego (źródłem dźwięku jest dysk twardy) szmer przypominający charakterem odgłos wody w kaloryferze (33,8 dB). Kiedy korzystamy z laptopa zasilanego z akumulatora na kolanach (przy nastawieniu na oszczędzanie energii), wentylator po kilkunastu minutach uaktywnia się ledwosłyszalnie i od tego momentu używa wyższych obrotów coraz częściej.

Kiedy wyznaczymy komputerowi poważniejsze obowiązki, tak że wzrośnie obciążenie procesora, wentylacja szumi delikatnie, stanowiąc źródło dźwięku niskiej częstotliwości, który w żadnym razie nie irytuje. Minusem może być to, że prędkość obrotowa wiatraczka modulowana jest dynamicznie, tak że nie pracuje on jednostajnie, a przyspiesza i zwalnia od czasu do czasu, nie dając przywyknąć do danej sytuacji. Wentylator zachowuje się też tak jakby chciał, ale bał się, zamierając w pół mocniejszego gwizdnięcia. Ta jego chimeryczność nie jest wcale zbawienna.

Odgłos wentylacji robi się mniej przyjemny, kiedy staje się donośniejszy. Wtedy od imitacji suszarki przechodzimy w rejony odkurzaczowe (naturalnie przy zachowaniu odpowiednich proporcji - to nie ta sama skala). Kiedy komputer jest wyjątkowo mocno obciążony, hałas może osiągać natężenie 37,4 dB, a w porywach do 39,9 dB.

Mocniejszy od rywali Compal IFL90 jest więc cichszy od HP Paviliona dv6500 z kartą GF 8400M GS i wyraźnie mniej hałaśliwy od wyposażonego w MR HD 2600 Asusa F3Ka.

Trzeba jeszcze odnotować, że napęd DVD Matshity jest o wiele cichszy od traktora TSST z FL90.

Ciepło

Model IFL90 testowaliśmy, kiedy w naszym atelier było dużo chłodniej niż w gorącym okresie zbierania materiałów do recenzji FL90. Z tego względu odnotowaliśmy wyniki nieco niższe, jednak w rzeczywistości pomiary temperatury przeprowadzone w tych samych warunkach byłyby zbliżone. Można więc powiedzieć, że nagrzewanie się obudowy nie jest większą niedogodnością, ale też Compal nie należy do laptopów chłodnych w trakcie pracy. Prawie 42 stopnie na pulpicie i niewiele mniej na podstawie to wprawdzie niemało, ale przynajmniej poprzez dłonie użytkownik nie będzie odczuwał żadnego dyskomfortu.

Trzymając laptop na kolanach, idzie bowiem wytrzymać cały cykl wyczerpywania akumulatora. Praca na baterii z trzymanym na kolanach notkiem, któremu ograniczono apetyt na energię, kończy się tym, że po godzinie-półtorej wierzchnia strona platformy roboczej nagrzewa się do 36°C (w lewej części klawiatury), spodnia zaś - do 38-39°C (na środku i z lewej strony).

Dzięki uprzejmości dostawcy sprzętu mieliśmy możliwość sprawdzić, jakie są możliwości Compala IFL90 na tym polu przy udziale dwóch różnych akumulatorów i porównać je z odpowiednimi dokonaniami FL90. Pierwszy z akumulatorów, 6-komorowy, ma pojemność 4800 mAh (53 Wh) i jest uznawany za standardowy, natomiast drugi, 9-komorowy o pojemności 7200 mAh (80 Wh) to ten, który po zamontowaniu wystaje 2 cm poza obrys laptopa.

Okazało się że pomimo sporych różnic w konfiguracjach (inny procesor, matryca, dysk) osiągamy w każdym teście przebiegi niemal identyczne jak w FL90. Standardowy akumulator pozwalał na 68-179 minut pracy (przy maksymalnym ściemnieniu obraz pozostaje bardzo czytelny), natomiast na tym większym można było działać od półtorej do czterech i pół godziny.

Zadowalająco długa praca na baterii to atut Compala.