Asus N70SV to notebook, który łączy w sobie nowoczesny design oraz imponujące gabaryty. To właśnie nieprzeciętna wielkość urządzenia w połączeniu z połyskującą w blasku porannych promieni, ciemną, lakierowaną powłoką, przykuwa uwagę potencjalnych nabywców. Pomimo pewnej monstrualności, sylwetka laptopa, głównie dzięki błyszczącemu logo na klapie oraz wtopionym ornamentom, nosi znamiona dynamizmu.

Po podniesieniu klapy ukazuje się właściwa platforma robocza, która również jest pokryta „cukierkowym" lakierem, dlatego też trudno ją utrzymać w należytej czystości. Już po kilku godzinach intensywnego obcowania z notebookiem połyskliwe tworzywo traci swój wcześniejszy blask i konieczne jest użycie dołączonej do zestawu ściereczki.  

Klawiatura w kształcie tabliczki czekolady okraszona wokół chropowatym plastikiem dobrze współgra z matową powierzchnią gładzika, który został osadzony w tej samej płaszczyźnie, co reszta obudowy. Srebrna, dziurkowana belka umieszczona za klawiaturą znakomicie uwypukla efekt kunsztowności prezentowanego sprzętu.  

Do jakości zastosowanych materiałów oraz ich spasowania nie można mieć większych zastrzeżeń. Powierzchnia wykonana z tworzywa sztucznego doskonale znosi trudy ciężkiej pracy oraz bez problemu zalicza wszelkie testy sondujące. Pewne zastrzeżenia może budzić lewy przedni narożnik obudowy w miejscu montażu czytnika płyt. To właśnie w tym rejonie materiałowi brakuje ciut sztywności, a unoszenie narożnika skutkuje sporadycznie występującymi zgrzytami. Klawiatura także znosi zaaplikowane obciążenie pozytywnie, gdyż ugina się bardzo nieznacznie.

W przypadku mocowania panelu LCD nie posłużono się sprytnym rozwiązaniem znanym z modelu F52Q, gdzie ramka matryca została osadzona na wysięgniku pośredniczącym. Takie rozwiązanie nie miałoby po prostu racji bytu ze względu na ciężar klapy. To właśnie z uwagi na nieprzeciętną masę ramy matrycy obciążenie zostało rozłożone na dwa zawiasy, które znakomicie spełniają funkcję, jaka została im powierzona.

Podczas podnoszenia wieka przeguby (o szerokości 62 mm każdy) stawiają znaczy opór, przez co użytkownik odnosi ważne dla dobrego samopoczucia wrażenie pełnego panowania nad sprzętem. Jednostka zasadnicza jest na tyle ciężka, iż nawet podnoszenie klapy za pomocą jednego palca nie powoduje unoszenia przedniej części obudowy. Spora masa obudowy ekranu, która na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie słoniowatej, dobrze oddziałuje na redukcję drgań występujących w toku energicznego uderzania w klawisze.  

Wieko dobrze znosiło nacisk, natomiast prawa wewnętrzna część ramki wydawała z siebie przeraźliwe trzaski i chrupnięcia (prawdopodobnie z powodu niedociśniętego zatrzasku). Kilkukrotny ucisk w rejonie tego miejsca poskutkował zanikiem wspomnianej niedogodności.  

Asus N70Sv został wyposażony w zatrzask dociskający klapę matrycy do jednostki zasadniczej. O ile w części centralnej zdaje on egzamin, o tyle przy narożnikach pokrywa wyraźnie odstaje od powierzchni platformy roboczej, dlatego też niepożądane elementy z łatwością mogą się dostać do wewnątrz i uszkodzić delikatną powłokę panelu LCD.

Obecność pojedynczego złącza HDMI, które w dzisiejszych czasach jest właściwie standardem, oraz czterech portów USB to trochę mało jak na sprzęt, który ma pełnić rolę domowego centrum rozrywki. Wystarczy rzec, iż chociażby biznesowy model HP ProBook 4710s, pomyślany o wykorzystywaniu do mozolnej pracy biurowej, dysponuje identyczną liczbą złączy. W dobie powszechności kamer cyfrowych oraz zewnętrznych dysków przenośnych multimedialnemu notebookowi nie przystoi brak portu FireWire.

Rozmieszczenie portów komunikacyjnych można uznać za poprawne, lecz w głównej mierze korzystną ocenę wypracowuje przeniesienie gniazda zasilania z prawej ścianki na tylną część obudowy. Skumulowanie dwóch złączy USB oraz gniazd audio w przedniej części flanki, a więc w rejonie operowania myszą komputerową, z pewnością nie idzie w parze z komfortem użytkowania, zwłaszcza że ta część obudowy po przeciwległej stronie pozostaje niezagospodarowana. Obsługa złączy osadzonych z tyłu notebooka zmusza użytkownika do powstania z miejsca ze względu na pokaźne gabaryty konstrukcji oraz wysoko podniesioną pokrywę ekranu.

Niewątpliwie Asus N70SV to notebook nowoczesny. Mimo to nie zabrakło w nim rozwiązań klasycznych znanych z tańszych, budżetowych konstrukcji, takich jak choćby manualny przełącznik obsługujący stan karty WLAN zamiast sensorycznego panelu rozświetlającego górną część platformy roboczej. Właśnie w zastępstwie rozwiązania dotykowego występującego często we współczesnych laptopach multimedialnych użytkownik otrzymuje do dyspozycji pięć solidnie wykonanych przycisków wtopionych w srebrną belkę, która doskonale kontrastuje z ciemną koncepcją całości. Rozwiązanie bardzo praktyczne, które ładnie wpisuje się w stylistykę, a ponadto jest nadzwyczaj proste w obsłudze, biorąc po uwagę częste problemy właściwym reagowaniem i czułością sensorów dotykowych.

Dzięki kilku intuicyjnym kliknięciom użytkownik może wybrać odpowiedni schemat odwzorowania kolorów czy profil zarządzania energią. W tym momencie nasuwa się pytanie o ergonomię tego rozwiązania. Dostęp do tych samych funkcji można bowiem uzyskać przy użyciu kombinacji klawisza FN. Osobiście preferowałbym osadzenie w tym miejscu klawisza wywołującego odtwarzacz multimedialny, bo w zestawie na próżno szukać pilota. Obok guzika uruchamiającego ExpressGate znalazło się również miejsca dla przycisku obsługującego stan tabliczki dotykowej.

Dioda sygnalizująca pracę dysku twardego, stan tabliczki dotykowej oraz kontrolki stanu uaktywnienia klawisza CapsLock oraz NumLock zostały umieszczone w tylnej lewej części za lakierowaną powłoką, która jest wyjątkowo podatna na wszelkiego rodzaju zabrudzenia oraz bardzo efektownie skupia odblaski generowane przez otoczenie, przez co odczytywanie wskazań na przykład podczas słonecznego dnia może być nie lada wyzwaniem. Pod osłoną nocy niebieskie oświetlenie migoczącego cylinderka, który informuje o ruchach głowicy dysku twardego, prezentuje się nadzwyczaj efektownie.  

Serce notebooka stanowi dwurdzeniowy procesor Intel Core 2 Duo P8700 o maksymalnej częstotliwości rdzenia 2,53 GHz przy FSB o wartości 1066 MHz. Litera "P" w nazwie sugeruje, iż jest to model, który charakteryzuje się TDP na poziomie 25 W; oznacza to, że produkuje on o 10 W mniej ciepła niż standardowe układy ze znakiem "T" przed numerem procesora. Wydajnościowo P8700, pomimo ograniczenia rozmiaru pamięci podręcznej do 3 MB, wypada nieźle. W benchmarkach syntetycznych jednostka ta nieznacznie ustępuje pola modelowi T9400, który dysponuje dwukrotnie większą ilością pamięci drugiego poziomu. W praktyce powinno się to przełożyć na 5-10-procentową różnicę wydajności w stosunku do procesora dysponującego większym rozmiarem pamięci.  

Układ graficzny NVIDIA GeForce GT 130M wykonany w procesie technologicznym 55 nm został wyposażony w 1024 MB pamięci wideo DDR2. Również w tym przypadku konstruktorzy poszli na kompromis, gdyż nie pokusili się zastosowanie jednostki wspartej pamięciami DDR3, która uzyskuje prawie 6500 pkt. w 3DMarku06 (procesor P7450) wobec około 5700 pkt. wygenerowanych przez testowany egzemplarz. Ten podyktowany oszczędnością manewr jest niestety typowy dla Asusa, nad czym należy ubolewać. W praktyce moc graficzna GPU wymaga dla płynnego odtwarzania dzisiejszych tytułów opartych o DirectX 10 znacznego zredukowania ilości detali, przez co rozgrywka staje się automatycznie mniej widowiskowa.  

Należy ubolewać, że kostruktorzy Asusa poszli na kompromis w przypadku chipsetu. Mostek północy SiSM671, który debiutował na rynku dwa lata temu i był przygotowany z myślą o systemie operacyjnym Windows Vista, znalazł zastosowanie w nowoczesnym notebooku z zacięciem do gier, który w notkach prasowych jest wychwalany za innowacyjne rozwiązania i kwintesencję dobrego smaku. Brak obsługi trybu dwukanałowego i ograniczenie maksymalnej prędkości pamięci RAM do 667 MHz właśnie dziś, w czasach upowszechniających się modułów DDR3, trzeba bez ogródek nazwać kpiną.

Model N70SV został wyposażony w propagowaną przez Asusa technologię ExpressGate, która pozwala skorzystać z przeglądarki internetowej czy komunikatora Skype bez ładowania faktycznego systemu operacyjnego. Czas uruchamiania trwa niespełna 16 sekund i z pewnością nie jest to deklarowane przez producenta nieziemskie 8 sekund. Obsługa funkcji multimedialnych również nie jest bajecznie krótka. Na przykład uruchomienie odtwarzacza muzyki trwa około 25 s (do momentu wyświetlenia okna dialogowego menadżera plików), czego nie można nazwać tempem ekspresowym.  

Czas uruchomiania systemu operacyjnego Windows Vista Ultimate przy zainstalowanym pakiecie oprogramowania dostarczanego przez producenta wynosi około 70 s.  

Z poziomu BIOS-u użytkownik uzyskuje możliwość wyłączenia odgłosu procedur testowych POST czy gładzika a także wyregulowanie siły maksymalnej głośników.

Nie trzeba chyba przekonywać, jak ważną rolę w przypadku notebooka multimedialnego pełni powierzchnia magazynująca, którą w testowanym egzemplarzu zapewnia dysk twardy Seagate Momentus 5400.6 o pojemności 500 GB (efektywnie 465 GB). Zastosowanie czterech głowic przy dwóch wirujących talerzach pozwoliło na osiągnięcie przyzwoitych transferów kształtujących się na poziomie 63 MB/s. Użytkownicy, których zbiór utworów muzycznych i filmów przekracza wspomnianą granicę, mają możliwość zamontowania dodatkowego dysku twardego w opcjonalnej wnęce (która może już zawierać dysk twardy w zależności od zakupionej wersji) znajdującej się na spodzie notebooka tuż obok gniazda akumulatora. Taki zabieg pozwoli osiągnąć magiczną granicę 1 TB pojemności.

Asus N70SV został także wyposażony w 4 GB pamięci operacyjnej marki Nanya Technology. Moduły są predestynowane do pracy przy częstotliwości maksymalnej 400 MHz (efektywnie), ale wskutek ograniczenia na poziomie chipsetu taktowanie zostaje obniżone do 333 MHz.  

Hałas

Pracę układu chłodzenia można uznać za stosunkowo cichą ale tylko w trybie oszczędzania energii. Obciążenie karty graficznej i procesora sporą ilością danych wiąże się bowiem ze wzmożoną liczbą decybeli generowanych przez przyspieszające łopatki wiatraczka, które na najwyższym biegu osiągają prędkość 3900 obr/min, co przekłada się na donośny hałas.

Generalnie schemat działania systemu odpowiedzialnego za odprowadzanie ciepła można podzielić na cztery fazy. Przy uaktywnionym trybie oszczędzania energii w zasadzie wszystkie operacje typu surfowanie po sieci czy oglądanie filmu wykonywane są przy śmigle wirującym z najniższą prędkością, tj. 2500-2600 obr/min. Szum wyzwalany przez pęd powietrza podczas rutynowej pracy jest wtedy praktycznie niezauważalny. Warte uwagi jest również to, iż nawet przy 50-procentowym użyciu procesora charakterystyka pracy układu się nie zmienia.

Korekta ustawień strategii użycia procesora na najwyższy tryb wydajności (przy napięciu 1,225 V) skutkuje wyczulonym zachowaniem wiatraczka, co objawia się bardziej agresywnymi reakcjami na wszelkie zmiany temperatur. Tak więc operacje w rodzaju odtwarzania filmów na YouTube, które powodują obciążenie procesora na poziomie 15-20%, odbywają się przy obrotach wiatraczka oscylujących w granicach 3000 obr/min, co jest równoznaczne z szumem o natężeniu niecałych 37 dB.

Rozgrzewanie procesora do 45-46 stopni Celsjusza owocuje dynamizacją poczynań wirnika, który rozpędza się do 3300 obr/min. Już wtedy zamęt powodowany przez układ chłodzenia daje się we znaki, lecz prawdziwa eskalacja problemu następuje dopiero w trakcie wysilonej pracy układu graficznego przy 3900 obr/min. W związku z tym uruchomienie wymagającego tytułu, który wydatnie wykorzysta zasoby naszego sprzętu, wiąże się z dyskomfortem w postaci hałasu na poziomie 42 dB.

W BIOS-ie nie zaimplementowano znanej z notebooków HP funkcji regulującej tryb pracy wiatraczka przy podłączonym zasilaczu sieciowym.

W przypadku przejścia na zasilanie akumulatorowe nie widać żadnej wyraźnej różnicy w schemacie działania systemu chłodzenia. Na próżno doszukiwać się chwilowych przerw w działaniu wiatraczka czy też mniej nasilonej pracy łopatek wirnika.  

Ciepło

Osiągnięcie zadowalającej wydajności wymaga zazwyczaj zastosowania nieprzeciętnych podzespołów, które często charakteryzują się wzmożonym zapotrzebowaniem na energię oraz generują niemałe ilości ciepła. Dlatego też priorytetowym aspektem, na który trzeba zwracać baczną uwagę przy selekcji wymarzonego sprzętu rozrywkowego, jest wydajność systemu chłodzenia, który odpowiada za utrzymywanie poprawnej temperatury pracy podzespołów oraz platformy roboczej zmuszonych znosić trudy wielogodzinnych maratonów gier komputerowych.

Sensownie rozplanowany system kratek wentylacyjnych na spodzie notebooka, wylot układu chłodzenia na tylnej ściance, a przede wszystkim obszerna platforma robocza o sporej wysokości (pozwalająca na swobodny przepływ rozgrzanego powietrza) to elementy, które wydatnie przyczyniły się do obniżenia temperatur obserwowanych na  obudowie laptopa.  

Pomiary pirometrem wykazały, że korpus Asusa nie wykazuje tendencji do nadmiernego nagrzewania się nawet podczas długotrwałego, wzmożonego wysiłku. Jedynym miejscem, gdzie wskazania urządzenia monitorującego informowały o zwyżce do niecałych 40° C, była górna część platformy na wysokości logo producenta. W zasadzie nie jest to żadna niedogodność, gdyż podczas użytkowania komputera do okolicy tego krytycznego punktu właściwie nie zbliża się dłoni, a jeżeli już, to sporadycznie.

Praca z Asusem N70SV na kolanach to ostateczność; nie ze względu na temperatury panujące na spodzie obudowy a gabaryty samej konstrukcji, które właściwie wykluczają używanie tego sprzętu w takiej konfiguracji. Gdy jednak zastana sytuacja wymusi na nas konieczność skorzystania z takiej opcji, ciepłota nie powinna stanowić wielkiego problemu. Osłona zewnętrzna odczuwalnie nagrzewa się w części centralnej, aczkolwiek nie do tego stopnia, by rezygnować z zaplanowanych działań. Problem może natomiast stanowić gorące powietrze wydobywające się z kratki wentylacyjnej.

Wprowadzenie notebooka do pomieszczenia o podwyższonej temperaturze powietrza (28° C) skutkuje znaczącym wzrostem temperatur. Centralna część klawiatury rozgrzewa się wówczas do 38,5° C, a newralgiczny fragment - do 41° C. Należy również zauważyć, że pomiary były przeprowadzane w trybie oszczędzenia energii przy niewielkim wykorzystaniu zasobów.

Kilkugodzinna praca z notebookiem przy wykorzystaniu zasilania sieciowego wykazała problem grzejącego się zasilacza.  

Podczas prac biurowych czy prostych zadań multimedialnych procesor utrzymuje temperaturę na poziomie 37-38 stopni Celsjusza, natomiast w trakcie wytężonego wysiłku osiąga maksymalnie 54° C. Karta graficzna w stanie bezczynności uzyskuje 56° C by po kilkunastu pętlach w Crysisie wypracować wynik 81° C. Dysk twardy zachowuje przyzwoite 41° C w czasie stagnacji oraz 44°C pod obciążeniem.