Zdjęcie miesiąca Webba: Piękne zdjęcie Mgławicy Czerwony Pająk zostaje wybrane na październik
Mgławice planetarne powstają, gdy gwiazda taka jak nasze Słońce osiąga kres swojego życia. Kiedy gwieździe kończy się paliwo, rozszerza się do czerwonego olbrzyma i wyrzuca swoją zewnętrzną warstwę w przestrzeń kosmiczną. Odsłania to rozgrzane do białości jądro gwiazdy. Jądro uwalnia promieniowanie ultrafioletowe. Promieniowanie jonizuje otaczający gaz, który został wyrzucony, powodując przyciągającą wzrok czerwoną poświatę widoczną na zdjęciu.
Na poprzednim zdjęciu Mgławicy Czerwony Pająk centralna gwiazda wydawała się słaba i niebieska. Nowe zdjęcie pokazuje jednak, jak gorące jest to centrum. Kamera Webba na bliską podczerwień (NIRCam) umożliwiła wykonanie tego zdjęcia. Uchwyciła ona wyraźny widok gwiazdy centralnej i ujawniła otaczający ją gorący pył. Astronomowie uważają, że gorący pył krąży wokół gwiazdy centralnej w strukturze dysku.
Na tym zdjęciu widoczna jest tylko jedna gwiazda w centrum Czerwonego Pająka. Jednak kształt klepsydry mgławicy sugeruje możliwą obecność ukrytej gwiazdy towarzyszącej. Mgławica Motyl ma podobny kształt klepsydry.
To zdjęcie Webba po raz pierwszy ujawnia również pełny zakres wyciągniętych płatów Czerwonego Pająka. Na tym zdjęciu płaty są zaznaczone na niebiesko. Rozciągają się one na około trzy lata świetlne. Zostały one ukształtowane przez gaz wypływający z gwiazdy przez tysiące lat.
Szybko poruszający się gaz wypływający z gwiazdy centralnej zderza się ze starszym gazem. Zderzenie zmusza wypływający gaz do wygięcia się i uformowania fioletowej struktury w kształcie litery S widocznej w centrum mgławicy. Zjawisko to jest odpowiedzialne za falującą strukturę mgławicy.
Do stworzenia tego obrazu wykorzystano obserwacje z programu Webb GO #4571. Obserwacje takie jak te mogą pomóc astronomom zrozumieć, w jaki sposób dżety i wypływy z umierającej gwiazdy kształtują dwubiegunowe mgławice planetarne.
Źródło(a)
