Zacznijmy od tego że Portégé R400 to laptop niemal perfekcyjnie dopracowany. Pod tym względem zbliża się do naszego ideału, czyli Sony Vaio TX2. Ma on być jednym wielkim bajerem. Stąd nie dziwi obecność pomocniczego wyświetlacza ciekłokrystalicznego Toshiba Edge (na przedniej krawędzi komputera). Działa on przy pomocy oferowanej w systemie Windows Vista funkcji Active Notifications i wyświetla (nawet gdy komputer znajduje się w stanie hibernacji) zawiadomienia o sile sygnału radiowego, liczbie wiadomości czekających na przeczytanie w skrzynce pocztowej oraz wyręcza sekretarkę, podając swojemu szefowi wpisy z terminarza.

Portégé R400 przykuwa uwagę białym pulpitem i takąż zewnętrzną stroną klapy. Trudno być wobec tej powłoki obojętnym, szczególnie wobec kontrastu jaki stworzyło w opozycji do niej zastosowanie czarnej oprawy ekranu. Biała emalia może odstraszać, gdyż konotuje podświadomie kłopoty z utrzymaniem czystości. Nic podobnego - pokrycie korpusu komputera jest takie jak w lodówce i łatwo się czyści. Gorzej, że powłoka ta nie jest odporna na uszkodzenia, co mogliśmy obserwować na skraju pokrywy ekranu i przy blokadzie Kensingtona. Trzeba więc albo wykazywać pieczołowitą dbałość o swój sprzęt, albo zobojętnienie na przyszłe niedoskonałości jego wyglądu.

Maszyna jest lekka, stąd jej noszenie jest podobnym wyzwaniem jak dźwiganie notatnika. Przy czym należy zauważyć, że aktywna matryca dotykowa jest stosunkowo ciężka (mimo zastosowania podświetlenia diodami LED) w porównaniu do filigranowej platformy roboczej. Przy przenoszeniu urządzenia w formie laptopa towarzyszy nam dziwne uczucie, że zaraz się nam ono chybnie i poleci. Można więc narzekać, że komputer został niedobrze wyważony. Na szczęście jest na to rada w postaci półki na tyle komputera, za którą można chwycić, oplatając maszynę ręką pod spodem - wtedy czujemy się bezpiecznie.

Obudowa jest w sumie raczej solidna, choć ma pewne miejsca co do których można mieć pewne wątpliwości. Plastik na podstawie jest pierwszego sortu. Odkryjemy tam jednak wnet luźną i telepiącą się zasuwkę maskującą złącze dodatkowego akumulatora, które hałasuje przy manipulowaniu laptopem czy tabletem. Z kolei pokrywa ekranu ustępuje kawałek pod naciskiem.

Bardzo ciekawym konceptem jest dzyndzelek do regulacji głośności na prawym boku laptopa, który jest jak zoom w aparacie fotograficznym. Elegancko i lekko steruje się nim palcem wskazującym.

Zawiasy są dość specyficzne i widać tu także inklinację Toshiby do stosowania rozwiązań innowacyjnych. Kiedy laptop przyjmuje swoją tradycyjną postać możemy mieć złudzenie, że jego ekran opiera się na trzech zawiasach, z których jeden jest wyraźnie obrotowy. Zgłębiwszy jednak tajemnicę dwóch zewnętrznych, przekonamy się, że są one trochę udawane, gdyż są w części wydrążone, by w określonym miejscu pozwalać na przekręcenie ekranu względem własnej osi. Kiedy pozostajemy przy postaci laptopa, ekran dygocze minimalnie po przestawieniu.

Koniecznie trzeba zwrócić uwagę na to, że model Portégé R400 pozbawiony jest rygla blokującego wyświetlacz w pozycji złożonej. Zamknięcie działa na zasadzie przyciągania. Kąt rozwarcia, przy którym pokrywa nie stoi już a opada na platformę roboczą wynosi około 30°. Trzeba pamiętać, że spadająca z takiej wysokości klapa dość mocno trzaska.

Jako ciekawostkę proponujemy potraktować obserwację, że wibrowanie wentylatora przenosi się na zewnątrz wyjściem VGA. Można się o tym własnoręcznie przekonać, przykładając palec do tegoż, kiedy komputer jest na chodzie.

Wspomnijmy jeszcze dla porządku, że dość trudno wychodzi akumulator.

Złączy jest w tym laptopie tyle co kot napłakał. Znajdziemy tu tylko zaledwie dwa porty USB (pomieszczone zresztą obok siebie). Taki to już urok laptopów z funkcją tabletu.

Po uruchomieniu komputera wentylator bzyczy niegroźnie, tak że słychać go jedynie w bardzo cichym wnętrzu. Przez dłuższy czas po uruchomieniu pod Vistą słychać pracujący twardy dysk, nawet gdy użytkownik nie uruchamia kolejnych aplikacji. Po nie więcej niż pięciu minutach (w trybie bezczynnym) wentylator wchodzi na wyższy bieg (38,3 dB), na którym pracuje odtąd już nieprzerwanie, niezależnie od obciążenia. Jak na tak delikatny, malutki komputer (w dodatku tablet, którego używamy w miejscach, gdzie zachowywana jest cisza) to dużo.

Ciepło

Pomimo ciągłej pracy wentylatora obudowa rozgrzewa się znacznie. W tym aspekcie laptop ten dorównuje niechlubnym dokonaniom 13-calowego MacBooka ze zwykłym procesorem Core Duo (przypomnijmy jednak, że w Toshibie mamy do czynienia z niskonapięciową wersją tego dwurdzeniowca). Maksimum na pulpicie przekracza 42°C, natomiast od strony spodniej temperatura na styku platformy roboczej i matrycy niebezpiecznie zbliża się do bariery 50°C (46,5°C). Daje o sobie znać filigranowa obudowa, w której ciepło nie może się rozchodzić na większej powierzchni.

Jako że obudowa nagrzewa się w wielu miejscach podczas korzystania z tabletu trzeba dokonywać rękoma pewnych popisów ekwilibrystycznych. Odruchowo unikamy bowiem miejsc, gdzie odczuwamy nieprzyjemne wrażenie dotykowe, i szukamy chłodu.

Pomimo zastosowania bardzo energooszczędnego procesora U2500 i podświetlania ekranu diodami świecącymi, możliwości, jakie daje akumulator o pojemności 4000 mAh, nie są oszałamiające. Jeżeli przyjdzie nam obywać się bez zasilania zewnętrznego (a zakładamy, że w tym przypadku taka sytuacja będzie mieć miejsce często), uda nam się skłonić maszynę do pracy trwającej przynajmniej dwie godziny bez kwadransa, ale maksymalnie tylko około trzech i pół godziny.

Już z chwilą jej pierwszej publicznej prezentacji wiedzieliśmy, że Portégé R400 zdetronizuje Asusa R1F jako najbardziej elegancki laptop z funkcją tabletu dostępny na naszym rynku. Po dłuższej styczności z tym urządzeniem utwierdziliśmy się w tym przekonaniu. Poza niekwestionowaną urodą ten sprzęt jest niewątpliwie bajerem pod tym względem, że wszystko dopracowane jest w nim w sposób bliski ideałowi, jakim był dla nas Vaio TX2.   

Narzekanie na niewielką moc komputera wydaje się cokolwiek nie na miejscu i jest jeszcze mniej uzasadnione niż w przypadku konstrukcji Sony. Ten sprzęt nie ma bowiem służyć do czego innego jak tylko do nieskomplikowanych zadań biurowych, sprawdzania poczty poza miejscem pracy czy pilnowania kursów posiadanych w portfelu papierów wartościowych. Przybierając postać tabletu nie będzie raczej narzędziem grafika a prędzej swoistym organizerem dla biznesmena. Pozwala on tworzyć notatki odręczne, odpisywać na listy czy dokonywać redakcji dokumentów w sposób bardziej bliski osobom nieprzynależącym do pokolenia digitalnego. Możemy poświadczyć, że powrót do klawiatury po zabawie z piórkiem jest pewnego rodzaju traumą.