Trend do promowania marki przy pomocy ujednoliconej obudowy przeznaczonej dla produktów kilku generacji odcisnął swoje piętno na wielu producentach. Uległ mu także zależny od koncernu Acer Packard Bell.

Najnowszy przedstawiciel rodziny EasyNote, oznaczony symbolem LJ75, zawdzięcza swój wygląd zewnętrzny konserwatywnej polityce producenta, który postanowił wykorzystać obudowę starszego modelu LJ65.  

Obudowa jest wykonana z przyjemnych w dotyku materiałów i cechuje się niezłym spasowaniem elementów. Pod wpływem nacisku pewne odkształcenia wystąpiły klasycznie w okolicy napędu optycznego oraz z wierzchniej strony pulpitu, w pobliżu lewego głośnika. Poza dwoma wspomnianymi powyżej miejscami obudowa LJ75 jest raczej solidna i sztywna; pod względem sztywności przypomina mi nawet nieco twardą obudowę Acera 7738G.

Pokrywa ekranu została wykonana z błyszczącego czarnego plastiku. Od strony zewnętrznej  przyozdobiono ją dość eleganckim wzorkiem w kształcie maleńkich plastrów miodu. Z wierzchniej strony klapy umieszczono także wytłaczany (na przypominającej aluminiową płytce) emblemat producenta. Z wewnętrznej strony ramka wokół ekranu jest w całości czarna i połyskliwa. Na naszym forum zadano pytanie czy na powierzchni ramki nie będzie przypadkiem odbijało się światło umieszczonych na pulpicie poniżej kontrolek. Odpowiedź jest zależna od folii ochronnej umieszczonej na owych kontrolkach. Jeśli folia zostanie zerwana, możemy spodziewać się odblasków na dolnej części ramki ekranu; jeśli zaś użytkownik pozostawi folię na swoim miejscu, odblaski te będą wytłumione.

Sztywność konstrukcji nie jest jedynym podobieństwem LJ75 do DTR-ów ze stajni pryncypała. Zawiasy łączące ekran z platformą roboczą ukryte są pod maskownicą niezwykle przypominającą sławną Tubę. Kolejnym podobieństwem do produktów Acera jest ulokowanie w owej „niby-tubie” blokady Kensingtona.

W odróżnieniu od lśniącej klapy platforma robocza została wykonana w większości z matowego materiału. Wyjątek stanowi jedynie maskownica głośników wraz z panelem dotykowym.  

Panel dotykowy jest podświetlany diodami LED, iluminującymi go na czerwono. Pokrywa go folia zabezpieczająca, która (jak już wcześniej napomknąłem) zabezpiecza przed odbijaniem się światła diod w ramce matrycy. Poza tłumieniem odblasków folia ochronna przydaje się także do zabezpieczenia samego panelu, który ze względu na dużą połyskliwość lakieru jest podatny na zarysowania i odciski palców.

Zupełną niepodatnością na takie skazy cieszy się natomiast cała reszta pulpitu. Gładki matowy plastik otaczający klawiaturę i pełniący funkcję podkładki pod ręce zapewnia wygodę użytkowania. Pewnym mankamentem jest jego podatność na zatłuszczenia, ale tę powierzchnię da się dość łatwo wyczyścić.

Czarny plastik powierzchni roboczej został podkreślony otaczającą całą powierzchnię pulpitu kilkumilimetrową ramką koloru srebrnego. Zestawienie czerni i srebrnej szarości nadaje laptopowi elegancki, gustowny wygląd.

Biorąc pod uwagę ich liczbę i wielkość dostępnej przestrzeni, rozmieszczenie portów mogłoby być nieco lepiej przemyślane. Na prawej ściance, tuż przy przedniej krawędzi, mamy dwa złącza USB, których użycie dość skutecznie utrudni wykorzystanie myszki użytkownikom praworęcznym. Za tymi portami zainstalowano jedynie napęd optyczny - gdyby zamieniono te urządzenia miejscami, funkcjonalność dwóch USB niewątpliwie by wzrosła.  
 
Na szczęście nie są to jedyne złącza uniwersalnej magistrali szeregowej. Drugą ich parę umieszczono na lewej ściance, tuż za czytnikiem kart flash. Pomiędzy tymi USB znalazło się miejsce dla dwóch gniazd audio. W dalszej części lewej ścianki zainstalowano złącza wizyjne HDMI i VGA, a przy tylnej krawędzi port LAN i gniazdo zasilania. Na lewym końcu „niby-tuby” wpasowano blokadę Kensingtona, na prawym zaś umieszczono przycisk zasilania.  

Wśród portów zabrakło mi popularnego gniazda eSATA a także gniazda ExpressCard. Niedocenianie tych portów stało się pewnego rodzaju nawykiem wśród konstruktorów Acera i jak widać ma swoje odbicie także w wyrobach Packarda.

Producent LJ75 zadbał o dość mocny zestaw podzespołów bazowych. W testowanym egzemplarzu zainstalowano należący do rodziny Core i5 procesor 430M. Jest to dwurdzeniowa jednostka posiadająca 3 MB pamięci podręcznej trzeciego poziomu i wyposażona między innymi w technologie Intel Hyper-Threading i Intel Turbo Boost. Podstawową częstotliwością taktowania opisywanego CPU jest 2,26 GHz, a dzięki Turbo Boost możliwe jest jej zwiększenie do 2,53 GHz. Centralna jednostka obliczeniowa wykonana została w procesie technologicznym 32 nm, a jej maksymalne TDP jest równe 35 W. Porównując ten procesor z lokującym się o szczebel wyżej i5-520M, poza różnicą w częstotliwości taktowania zauważymy brak w i5-430M instrukcji AES i technologii Intel TET (mało istotnych z punktu widzenia przeciętnego Kowalskiego). Porównanie wydajności tych jednostek zostało zawarte w osobnym artykule.

Istotnym elementem każdego urządzenia zaprojektowanego do multimedialnej rozrywki jest niewątpliwie karta graficzna. Użyta w LJ75 karta ATI Mobility Radeon HD 5650 została przewidziana dla użytkowników wymagających wydajności, a zarazem dbających o portfel.

Wyniki testów syntetycznych wykazują niewielkie zwiększenie wydajności względem starszej konstrukcji, Mobility Radeona HD 4650. Nowa karta została wykonana w niższym procesie technologicznym (40 nm) i posiada wsparcie dla DirectX 11. Przepustowość magistrali pozostała 128-bitowa. Pozostawiono także pamięci DDR3. Wartość częstotliwości taktowania dla rdzenia i pamięci wynosi odpowiednio 550 MHz i 800 MHz.

Dysk twardy Western Digital cechuje się przeciętnymi parametrami i dość dużą pojemnością (500 GB). Pewnym zaskoczeniem było chwilowe osiągnięcie szybkości transferu na poziomie 81,6 MB/s. Finisz testu HD Tune nastąpił jednak na poziomie 32,7 MB/s, a średni transfer wyniósł 55,7 MB/s. Model WD5000BEVT cechuje się przeciętnym czasem dostępu i przeciętnymi temperaturami pracy. Jego prędkość wynosi 5400 obrotów na minutę. To, co istotne w recenzowanym notebooku, to możliwość zainstalowania drugiego HDD.

Ciepło

Temperatury to kolejna niespodzianka. Generalnie notebook Packarda Bella jest chłodny i przyjemny w użytkowaniu. Nie powinno się go jednak używać na kolanach. 
 
W odróżnieniu od większości notebooków, jakie miałem dotychczas przyjemność testować, najwyższe temperatury spodniej strony komputera zanotowałem dokładnie pośrodku obudowy, a nie - jak można się było spodziewać - przy wylocie powietrza z wentylatora.

Wierzchnia strona zachowywała się już bardziej konwencjonalnie i plastik najbardziej rozgrzewał się w spodziewanym miejscu. O ile można tu w ogóle mówić o jakimkolwiek nagrzewaniu -  najwyższa temperatura nie przekroczyła nawet 32°C.