Po 200 latach Webbowi udało się sfotografować bardzo gorącą gwiazdę centralną Caldwell 69
NGC 6302 to mgławica planetarna znajdująca się w odległości 3400 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Skorpiona (Scorpius). Została odkryta w 1826 roku (prawie 200 lat temu) przez Williama Herschela za pomocą małego teleskopu. Ma dwa płaty, które wyglądają jak skrzydła motyla. Mgławica ma również gruby pas pyłu pośrodku. Pasmo to utrudnia dostrzeżenie centralnej gwiazdy mgławicy.
Webb wykorzystał jednak swój instrument średniej podczerwieni (MIRI), aby dostarczyć więcej szczegółów na temat tego złożonego centrum. Teleskop przeprowadził tę obserwację w trybie integralnej jednostki pola, łącząc kamerę ze spektrografem, aby uzyskać kilka obrazów w różnych długościach fal.
Obserwacja Webba była w stanie wykryć lokalizację centralnej gwiazdy mgławicy - coś, czego wcześniej nie zrobiono. Gwiazda ma temperaturę 220 000 Kelwinów. To czyni ją jedną z najgorętszych spośród wszystkich znanych gwiazd centralnych w mgławicy planetarnej w galaktyce Drogi Mlecznej.
Webb odkrył również składniki pasma pyłu pokrywającego gwiazdę centralną. Ujawnił, że pasmo to zawiera krystaliczne krzemiany, takie jak kwarc i stosunkowo duże ziarna pyłu. Ziarna pyłu mają wielkość około jednej milionowej metra.
Interesująca jest również aktywność chemiczna poza centralnym pasmem pyłu. Webb wykrył w szczególności strumienie żelaza i niklu wypływające z gwiazdy centralnej w przeciwnych kierunkach. Zespół badawczy analizujący tę obserwację wykrył również światło emitowane przez wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA). Wykrycie WWA w bogatej w tlen mgławicy planetarnej pomoże naukowcom lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstają te cząsteczki.
Zespół badawczy połączył obserwacje Webba z danymi z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array, aby dokonać tych odkryć.
