Astronomowie uchwycili umierającą gwiazdę pożerającą rozbitą planetę, ujawniając, co pewnego dnia może stać się z Ziemią, gdy Słońce umrze

Co stanie się z naszą ukochaną planetą, gdy Słońce umrze? Astronomowie uchwycili, jaki może być los Ziemi, gdy jej gwiazda osiągnie koniec swojego życia, i nie jest to pocieszające.

Naukowcy zauważyli białego karła LSPM J0207+3331 w konstelacji Triangulum za pomocą obserwatorium W.M. Keck. Gwiazda, znajdująca się około 145 lat świetlnych od Ziemi, nosiła najwyraźniejsze w historii chemiczne ślady szczątków planetarnych.

Bogata w wodór atmosfera LSPM J0207+3331 zawierała 13 ciężkich pierwiastków, w tym żelazo, nikiel i magnez. Pierwiastki te nie pochodzą z gwiazdy, ale z planety, która kiedyś krążyła wokół niej, ale została rozerwana. Była to najwyższa liczba pierwiastków planetarnych, jaką kiedykolwiek znaleziono w białym karle.

Jądro rośliny, rozebrane i skonsumowane

Astronomowie znaleźli podobieństwa między zniszczoną planetą a Ziemią. W rzeczywistości późny świat był bardziej ekstremalną wersją planety, którą zamieszkujemy, z jej gęstym metalicznym rdzeniem i skalistym płaszczem. Szacuje się, że planeta miała około 200 km szerokości, a 55 procent jej całkowitej masy było skoncentrowane w jądrze, czyli około dwukrotnie więcej niż na Ziemi. Dla porównania, masa jądra Merkurego wynosi 70 procent.

Naukowcy szacują również, że planeta została "niedawno" pochłonięta przez LSPM J0207+3331. Wynika to z faktu, że pierwiastki z późnej planety wciąż pozostawały na zewnętrznej warstwie gwiazdy, zamiast opadać do jej wnętrza.

W jaki sposób niefortunna planeta stała się posiłkiem martwej gwiazdy? Jeden z badaczy, John Debes z Space Telescope Science Institute, sugeruje, że inne ciało niebieskie spowodowało niestabilność układu gwiezdnego długo po jego śmierci. Wyzwalacz mógł pochodzić od ciała wielkości Jowisza, które wyrzuciło mniejsze ciała na niestabilne orbity i prosto na ścieżkę LSPM J0207+3331.

Kosmiczna sekcja zwłok wskazująca na przyszłość naszej planety?

Analiza wyników śmiertelnych interakcji między martwą gwiazdą a planetą daje nam wgląd w wewnętrzną chemię egzoplanet ze względu na chemiczny ślad, jaki po sobie pozostawiają. Może jednak również wskazywać, co może stać się z Ziemią, gdy Słońce umrze za miliardy lat.