Z zewnątrz stylistyka Tecry S11 prezentuje się dość powściągliwie. Matowe tworzywo, którym wykończono pokrywę ekranu, sugeruje dbałość o walory użytkowe sprzętu. Akcentem dodającym laptopowi nieco blasku jest połyskujące logo producenta.

Pulpit roboczy utrzymano w ciemnej tonacji, podobnie jak pokrywę ekranu. Matowa, chropowata w dotyku powierzchnia, którą obudowano blok klawiatury, powinna dobrze znosić trudy codziennej pracy z urządzeniem. W odróżnieniu od grzybka manipulatora, który za sprawą przypominającej papier ścierny powierzchni dość szybko zbiera drobne fragmenty naskórka, klawiatura nie brudzi się nadmiernie.

Sztywność tworzywa w miejscu podparcia nadgarstków stoi na dobrym poziomie. Podwyższoną elastyczność materiału można odczuć w rejonie tabliczki dotykowej, gdzie pod wpływem nacisku plastik styka się z wewnętrznymi stelażami korpusu. Braki w spasowaniu występują również w tylnej części obudowy na wysokości przycisków funkcyjnych – ucisk w tym miejscu korpusu prowokuje donośne chrupanie.

Przeguby, na których usadowiono ekran, sprawnie realizują swoją funkcję. W trakcie unoszenia pokrywy słyszalny jest delikatny szczęk wywołany naprężaniem tworzywa w rejonie zawiasów. Unoszenie klapy jedną ręką powoduje podrywanie platformy roboczej.

Dość duży opór przy podnoszeniu pokrywy gwarantuje poprawną stabilność ekranu w trakcie energicznego wbijania klawiszy czy pracy z laptopem trzymanym na kolanach. Po odwróceniu notebooka klapa odstaje od platformy roboczej. Pewne zastrzeżenie budzi również elastyczność ramki ekranu, która uciskana wygina się na boki i czasem poskrzypuje.

Ramkę okalającą wyświetlacz wykonano z przymglonego plastiku, który nie jest w pełni odporny na odciski palców. Kontakt dłoni z tworzywem pozostawia na materiale śladowe ilości odcisków, których wygląd przypomina plamy tworzące się na powierzchni gładzika po długotrwałym użytkowaniu urządzenia.

Tecrę S11 wyposażono w liczne interfejsy komunikacyjne. Odnajdziemy tu zarówno porty pod multimedia, jak i rozwiązania typowo użytkowe (pokroju złącza szeregowego). Klasycznie dla notebooków marki Toshiba interfejsy USB wyposażono w funkcję Sleep-and-Charge (pozwalającą na ładowanie peryferiów, kiedy system znajduje się w stanie uśpienia).  

Rozplanowanie poszczególnych portów komunikacyjnych budzi pewne zastrzeżenia. Uwagę zwraca umieszczenie dwóch interfejsów USB oraz złączy audio w przedniej części prawej flanki.

Port szeregowy, interfejs VGA oraz gniazdo zasilania wyprowadzono na tylną ściankę, co należy zaliczyć na plus. Czytnik płyt osadzono we wnęce na prawej ściance – jego obsługa nie przysparza większych niedogodności.

Platformę notebooka oparto na czterech gumowanych nóżkach. Akumulator usadowiony w gnieździe pod wpływem nacisku delikatnie kolebie się na boki. Na spodzie odnajdziemy również złącze stacji dokującej oraz ujścia kanalików odpływowych wyprowadzających potencjalną ciecz rozlaną na powierzchnię klawiatury.

Omawianą Tecrę S11 wyposażono w matrycę o przekątnej 15,6” i rozdzielczości nominalnej 1600x900 pikseli.

Panel japońskiego producenta (TOS5092) prezentuje wysoką jasność, która zmierzona w centralnym punkcie matrycy oscyluje w granicach 240 cd/m². Zadowalająca luminancja ekranu w połączeniu z antyodblaskową powłoką matrycy zapewnia zadowalający komfort użytkowania zarówno w pomieszczeniach zamkniętych,jak i na zewnątrz.  

Znakomicie wypada odwzorowanie poszczególnych barw. W teście porównawczym z ekranem Samsunga zastosowanym w Asusie N61JQ już na pierwszy rzut oka widać, że matryca Toshiby dysponuje szerszą paletą kolorów. Na korzyść panelu japońskiego producenta przemawia lepsze oddanie ciemnych odcieni szarości i zieleni. Zastrzeżeń nie budzi również czerń, której poziom w najjaśniejszym punkcie matrycy wynosi 0,4 cd/m².

Jednostkę centralną testowanego egzemplarza Tecra S11-11H stanowi procesor Core i5-520M o bazowej częstotliwości taktowania rdzeni równej 2,4 GHz. Procesory serii Core i5 obsługują technologię Turbo Boost, dzięki której nominalne taktowanie układu (w przypadku zastosowanej jednostki) może zostać podniesione o 533 MHz, co pozwala osiągnąć szczytową częstotliwość rdzenia na poziomie 2,933 GHz (maksymalnie do dwóch cykli po 266,66 MHz w przypadku obciążenia indywidualnego rdzenia).

Arrandale Core i5-520M cechuje się dobrą wydajnością przy zachowaniu umiarkowanego apetytu na energię, który w stanie spoczynku jest porównywalny z układami serii Core i3. W teście syntetycznym Cinebench R10 xCPU Core i5-520M prezentuje wyniki lepsze o około 7-8% od procesora Core i5-430M. W porównaniu do jednostek Core i3-330M i i3-350M, które pozbawione są obsługi technologii Turbo Boost, skok wydajności wynosi średnio 17% i 14%.

Moduł graficzny Nvidia Quadro NVS 2100M wykonano w procesie technologicznym 40 nm. Obecność technologii PureVideo obsługiwanej przez rdzeń wideo zapewnia sprzętowe wsparcie dekodowania treści wysokich rozdzielczości w formatach H.264, VC-1, MPEG-2, MPEG-4 ASP. Wykorzystanie mocy procesora graficznego we wszystkich trzech etapach przetwarzania strumienia wideo znacząco przełożyło się na redukcję obciążenia CPU.  

W trakcie wyświetlania materiału „Coral Reef Adventure_1080” za pośrednictwem systemowego odtwarzacza Windows Media Player stopień zajętości procesora wahał się w granicach 5-7% (profil wysoka wydajność), podczas gdy rdzeń wideo utrzymywał obciążenie na poziomie 35%. Ustawienie procesora w tryb oszczędności energii nie wpłynęło negatywnie na płynność wyświetlanego obrazu, co w praktyce wypływa pozytywnie na poprawę czasów pracy osiąganych na zasilaniu bateryjnym.

Hałas

Toshiba prezentuje poprawną kulturę pracy, ale tylko w trakcie wykonywania operacji nie wpływających znacząco na stopień zajętości jednostki centralnej. 

Podczas surfowania po sieci, czy wykonywania typowych zadań biurowych szum generowany przez wiatraczek jest (dzięki jednostajnej charakterystyce działania) właściwie niesłyszalny w normalnym toku pracy. Wirnik przystaje jedynie chwilowo, gdy notebook przez dłuższą chwilę pozostaje w stanie spoczynku.

Obciążenie komponentów komputera dynamizuje poczynania wiatraczka, który na pierwszym biegu generuje hałas w granicach 37,4 dB. Niestety umiarkowana praca układu chłodzenia nie trwa długo, gdyż kilkadziesiąt sekund potem szum wzrasta do poziomu 41,5 dB. W momentach szczytowych hałas przekracza próg 45 dB. Nie muszę przekonywać o tym, że praca z notebookiem w takich warunkach nie należy do rzeczy przyjemnych.

W pewnym stopniu dziwi również fakt agresywnej pracy układu chłodzenia, który w chwilę po zdjęciu obciążenia gwałtowanie redukuje obroty łopatek wentylatora, co dodatkowo drażni słuch.

Ciepło

Tecra S11 nie wykazuje tendencji do nadmiernego nagrzewania, choć - co obrazują diagramy - na obudowie notebooka występują obszary, które cechują się podwyższoną ciepłotą. 

Pulpit roboczy w trakcie wytężonej pracy komponentów notebooka nagrzewa się głównie w okolicach lewej flanki, gdzie moduł obudowy (oddzielający blok klawiatury od krawędzi bocznej) osiąga temperaturę do 42,2 stopni Celsjusza. W tym samym czasie fragment powierzchni klawiatury sąsiadujący bezpośrednio z ww. obszarem ma temperaturę 33,5°C. Z kolei tabliczka dotykowa utrzymuje przyzwoitą temperaturę o wartości 29,6°C.

Ciepłota spodniej części platformy roboczej budzi minimalne wątpliwości. Podczas surfowania po sieci z laptopem usadowionym na kolanach da się wyczuć podwyższoną temperaturę lewej oraz centralnej partii notebooka, co obniża nieco komfort użytkowania komputera.