"Dzięki odważnym i ostrym kształtom M1710 wszędzie zadawać będziesz szyku - czy to podczas gry, czy w podróży".

Tyle ma do powiedzenia Dell o swojej maszynie - i trzeba mu przyznać rację, przynajmniej co do "odważnych i ostrych kształtów". To wreszcie urządzenie dla techników - wzornictwo idzie za funkcjonalnością. Plecy pokrywy ekranu są wszelako prawdziwym fajerwerkiem wzorniczego kunsztu. W tym miejscu projektanci tego niezawodnego laptopa dali upust swojej fantazji. Połyskliwy napis XPS, który mógłby równie dobrze zdobić nadwozie golfa GTI, króluje w centralnym punkcie metalicznej pokrywy. Kosmiczny nastrój budują liczne diody LED świecące w pobliżu szczelin wentylacyjnych oraz na przodzie, których barwę można za pomocą dostarczonego narzędzia dopasować do własnych upodobań. Gdybyśmy czasem nie gustowali w takich klimatach, zawsze można je wyłączyć (w paragrafie Wydajność akumulatora przeczytasz, jakie to ma skutki).

Przejdźmy jednak do konkretów. Obudowa wykonana jest nadzwyczaj starannie. Sprawia wrażenie trwałej i solidnej, przy czym poddaje się wyraźnie jedynie w części nad klawiaturą, gdzie zastosowano miękkie plastiki. Wydaje się dość potężna, a jej wysokość objawia się szczególnie przy pisaniu (oparte o nią przedramię wisi w w powietrzu, jednak jest ona na tyle dobrze wyprofilowana, że nic nas nieprzyjemnie nie upija). Ważący 3,94 kg laptop Della nie zalicza się do najlżejszych, jednak nie pasuje również do kategorii zamienników komputera stacjonarnego. Zawiasy pokrywy sprawują się bardzo pewnie i trzymają duży, 17-calowy ekran stabilnie w każdej pozycji. Podczas testu trzeszczały jednak od czasu do czasu donośnie, kiedy ekran pozostawał dłużej otwarty. Jeżeli chodzi o spód, to maszyna stoi pewnie na "nibynóżkach", jednak jedna z nich trafiła na wyjmowany akumulator, co jest pewnym niefartem. Mimo jej odjęcia laptop nie traci jednak równowagi z kretesem (choć przy wywarciu nacisku na prawy dolny róg oczywiście się przechyla).

Wbudowane głośniki oferują jakość dźwięku stosowną do wielkości komputera, zaś dzięki małemu subwooferowi otrzymamy nawet basy.

Wyposażenie w złącza można nazwać sutym. DVI-D, Firewire i 6 portów USB - całkiem nieźle. Również ich rozmieszczenie jest bardzo udane, gdyż większość znalazła się z tyłu.

Dołączona instrukcja użytkownika jest nad wyraz szczegółowa (190 stron) i prezentuje nawet sposób wymiany najważniejszych komponentów.

Chodzący praktycznie w koło Macieju wentylator nie zwraca na siebie uwagi, wydając tylko cichy szmer. Przy poddaniu komputera obciążeniu dźwięk ten nasila się (maks. 36 dB), jednak mimo to nie nabiera charakteru nieprzyjemnego. W sytuacji dłużej utrzymującego się obciążenia i temperatury otoczenia na poziomie 25°C, wiatrak przechodzi w najwyższy tryb pracy, dając mocno po uszach (44,9 dB). Natychmiast jednak po zluzowaniu komputera wentylator się uspokajał.

Tertkotanie dysku twardego jest wyraźnie słyszalne i osiągając maksymalnie 40 dB zagłusza relatywnie cichy wentylator. Bez wentylatora (co jest możliwe tylko przez krótką chwilę po uruchomieniu komputera) zmierzyliśmy 33,3 dB (słychać wtedy brzęczenie o wysokiej częstotliwości).

Ciepło
Za sprawą stale pracującego wentylatora temperatura na wierzchu platformy roboczej pozostaje w normie. Spód natomiast nagrzewa się dość poważnie (do 44°C). Co ciekawe, temperatury z obciążeniem i bez niego niewiele odbiegają od siebie - w naszym pomiarze różnica wyniosła zaledwie 2°C. Wierzch platformy roboczej, a w szczególności obszar oparcia dla dłoni, pozostaje stosunkowo chłodny, a jeśli weźmiemy pod uwagę, że dla XPS zalecana jest praca stacjonarna, możemy stwierdzić, że radzenie sobie z wydzielanym ciepłem nie kładzie się na nim cieniem.

Żywotność ogniwa zasilającego XPS M1710 plasuje się dokładnie pośrodku stawki laptopów przetestowanych na łamach serwisu Notebookcheck. Ten zastępujący komputer stacjonarny model Della zawdzięcza to oszczędnej wersji GS karty graficznej 7900 oraz procesorowi Core Duo. Wyrażane jednak przez niego przy maksimum wydajności zapotrzebowanie na prąd wysokości 81 W to wcale nie mało. Za sprawą pojemnego akumulatora XPS deklasuje jednak na polu długości czasu pracy swojego bezpośredniego konkurenta, Toshibę Satellite P100-191 (w teście czytelnika wyraża się to stosunkiem 188 do 145 minut). Poniżej przedstawiamy zmierzone przez nas wartości:

Battery Eater test czytelnika (bez "kosmicznych" diod, czytanie tekstu przy minimalnej jasności): 188 minut (3h 8min)
z oświetleniem LED: 170 minut (2h 50min)
Battery Eater test klasyczny (pełne obciążenie, maks. jasność, WLAN): 82 minuty (1h 22min)

Pobór prądu
minimalny (min. jasność, wszystko wyłączone): 30.7 W
przy bezczynności (maks. jasność, włączony WLAN) 38,3 - 38,8 W (>40 W przy aktywnym twardym dysku)
bez WLAN 37,3 W
maksymalny (WLAN, maks. jasność, pełne obciążenie): do 81 W (średnio 70 W)

Nasz werdykt: Dell nie ściemnia i XPS M1710 rzeczywiście nadaje się do gier. Jego osiągi oraz świetna matryca czynią każdą rozgrywkę wielce przyjemną. Dobrego wrażenia dopełniają bogate wyposażenie w złącza oraz osprzęt.

Tego małego dellowskiego smoczka nie można jednak uznać za sprzęt specjalnie mobilny. Praca z nim usadowionym na kolanach nie należy do przyjemności, a ze względu na swoje niemałe gabaryty i wagę nie jest też on za bardzo poręczny. Kto rozgląda się więc za surogatem komputera stacjonarnego o wyglądzie mogącym się równać z autami z tuningu, znajdzie w Dellu XPS M1710 odpowiedniego dla siebie partnera.