Tianwen-2: chińska misja o podwójnym celu: zbieranie pierwotnych szczątków i badanie pyłu kometarnego

Chińska sonda Tianwen-2 znajduje się na platformie Xichang Satellite Launch Center, a jej start https://english.news.cn/20250526/099ce4d1e6724f4ca8a61edb065b59c3/c.html zaplanowanym na 29 maja. Rakieta nośna Long March 3B Y110 zakończyła transfer, podnoszenie, integrację pojazdu z rakietą, instalację owiewki i pełną próbę systemu; załadunek paliwa jest ostatnim krokiem przed odliczaniem.

Pierwszym celem misji jest spotkanie z quasi-satelitą 2016 HO3. Krążące wokół Słońca co 365,4 dnia - niemal w tym samym czasie co Ziemia - ciało pozostaje w rezonansie z naszą planetą od co najmniej stulecia. Inżynierowie planują zebrać i zwrócić materiał powierzchniowy, oferując bezpośrednią próbkę pierwotnych szczątków, które rejestrują wczesne warunki Układu Słonecznego i mogą udoskonalić modele ewolucji układu Ziemia-Księżyc.

Po etapie zwrotu próbki, Tianwen-2 dostosuje swoją trajektorię w kierunku komety 311P/Pan-STARRS. Sklasyfikowana jako asteroida i kometa, 311P wyrzuca pył, utrzymując orbitę podobną do asteroidy między Marsem a Jowiszem. Badacze mają nadzieję ustalić, czy pył ten zawiera lód wodny, w jaki sposób źródło energii obiektu napędza powtarzające się erupcje i czy podobne ciała bogate w lód są powszechne. Odpowiedzi mogą zmienić teorie dotyczące dystrybucji substancji lotnych i pochodzenia ziemskich oceanów.

Wiele centrów kontroli - w tym pekińska kontrola lotu, śledzenie Xi'an i flota telemetryczna Yuanwang - zakończyło wspólne symulacje, aby zweryfikować połączenia śledzenia i dowodzenia dla trasy z dwoma celami. Planiści misji kładą nacisk na skompresowany harmonogram: przelot, pobranie próbki, powrót na Ziemię i dodatkowe spotkanie z kometą, a wszystko to wykonane przez jeden statek kosmiczny.

Poza złożonością inżynieryjną, Tianwen-2 realizuje szersze cele naukowe. Materiał z 2016 HO3 może ujawnić, w jaki sposób promieniowanie słoneczne i szybka rotacja wpływają na strukturę małych ciał, podczas gdy obserwacje in situ na 311P pozwolą przetestować koncepcje dotyczące formowania się i stabilności komet pasa głównego.