Korzystając z ultradźwiękowej konfiguracji nagrywania o wysokiej rozdzielczości 192 kHz/32 bity z mikrofonami stereofonicznymi Sonorous S04 i rejestratorem terenowym Zoom F3, badacz dźwięku i YouTuber Ben udokumentował szpaka europejskiego odtwarzającego syntetyczny rysunek spektrogramu za pomocą mimiki wokalnej. Oryginalny plik dźwiękowy - dźwiękowa reprezentacja sylwetki ptaka - został wygenerowany w syntezatorze widmowym i wielokrotnie odtwarzany w pobliżu ptaka. Kilka dni później, podczas analizy spektrogramu piosenki szpaka, ten sam obraz pojawił się ponownie w jego głosie. Odtworzony kształt fali zachował swoją strukturę w zakresie 4000 Hz, ze zmianami wysokości poniżej 60 Hz - wystarczająco, aby uznać go za dokładną replikację około 176 kilobajtów danych audio.
W przeciwieństwie do papug, szpaki używają syrinx z niezależną kontrolą mięśni nad przepływem powietrza z obu płuc, umożliwiając zaawansowaną modulację amplitudy i częstotliwości. Ten biologiczny odpowiednik dwukanałowej syntezy FM pozwala im replikować nie tylko wysokość i rytm, ale także pogłos i charakterystykę obwiedni dźwięków syntetycznych i mechanicznych. Wykorzystanie przez Bena analizy ultradźwiękowej pozwoliło na spowolnione odtwarzanie bez utraty jakości, ujawniając modulowane warstwy znacznie wykraczające poza ludzki słuch.
Eksperyment, choć niepraktyczny z punktu widzenia przechowywania danych, stanowi koncepcyjny przełom w bioakustyce - pokazując, że dane oparte na falach mogą być kodowane, zapamiętywane i ponownie emitowane przez żywy organizm. Dzięki otwartym narzędziom, takim jak BirdNET-Pi i profesjonalnemu sprzętowi ultradźwiękowemu, który jest teraz w zasięgu hobbystów, projekt ten zaciera granicę między biologią, inżynierią akustyczną i eksperymentalną transmisją danych.