Satellite L100 ma tradycyjny wygląd laptopów tej rodziny Toshiby. Mamy tu więc sporo charakterystycznych dla nich elementów: opływową platformę roboczą, srebrny pulpit, czarną klawiaturę i grafitową pokrywę ekranu.

Wykonanie stoi na dobrym, a przynajmniej zadowalającym poziomie. Pod względem solidności trzeba rozgraniczyć dwa obszary. Platforma robocza jest pod tym względem bez zarzutu. Jej podstawa wykonana jest z bardzo solidnego plastiku, który pracuje trochę jedynie tuż przy napędzie optycznym (i to wyłącznie w części bliżej przodu komputera). Mniej powodów do zadowolenia daje pokrywa ekranu. Format 4:3 nie sprzyja stabilności (ekran jest "wyższy" niż rozciągnięta w poziomie panorama), stąd może i lepiej, że od niego odchodzimy. Pokrywa dość mocno ugina się pod naciskiem, czemu towarzyszy skrzypienie a nawet stuk.

Należy jeszcze wspomnieć o tym, że wraz z akumulatorem wyciągamy z komputera prawą tylną nóżkę. Skutkiem tego maszyna traci stabilność. Jest to dość poważny mankament, gdyż przy dłuższej pracy na zasilaniu sieciowym powinno się odłączać akumulator od notebooka.

Zawiasy wywiązują się ze swojego zadania niezadowalająco - wyświetlacz dość mocno dygocze po korekcie ustawienia, a także podczas przesuwania czy przemieszczania notebooka; nie wpływa to bynajmniej na poprawę nastroju.

Spodobało nam się, że zamek Toshiby chodzi lekko, tak że wystarczy tylko położoną na platformie pokrywę przydusić palcem. Minusem takiego delikatnego rozwiązania jest fakt, że nie trzyma ono najlepiej na ryglach i zablokowana klapa dość mocno lata.

Faktem, że złącza są w przeważającej mierze rozlokowane na lewym boku, niepocieszone będą osoby leworęczne. Muszą się jednak z tym pogodzić; w końcu stanowią tylko 15% ogółu populacji. W tym miejscu ujawnia się kolejna wada laptopa z ekranem w formacie tradycyjnym - jest on węższy, wskutek czego posiada mniej miejsca na rozmieszczanie interfejsów z tyłu, gdzie podłączane przewody najmniej przeszkadzają użytkownikowi. W Satellite L100 oprócz akumulatora zmieściły się tam tylko gniazdo zasilania i blokada Kensingtona.

Hałas

Satelite L100 jest generalnie notebookiem cichym, podobnie jak większość modeli Toshiby. Podczas dłuższej pracy bez obciążenia okazuje się, że wentylator mąci ciszę co 4-5 minut, wydmuchując donośnie powietrze (czynność ta zabiera mu mniej więcej sekundę).  Kiedy narzucimy maszynie pełne obciążenie, wentylator pracuje stale słyszalnie na jednostajnych obrotach, acz nie jest jakoś wybitnie donośny.

Ciepło

Obserwując zachowanie się dysku stwierdziliśmy, że rusza on od 28 stopni, a rozgrzewa się maksymalnie do 51 (po ciężkim obciążeniu z pomocą HDTune).

Nagrzewanie się obudowy nie jest jakimś wielkim problemem, jednak nie można z drugiej strony powiedzieć, że czasem nie doskwiera. Otóż platforma robocza nagrzewa się po lewej stronie do 41-42 stopni (podobne maksima od strony pulpitu i podstawy). Jest to odczuwalne dla lewej dłoni, jednak bynajmniej nie uciążliwe. Gorzej, kiedy weźmiemy laptop na kolana. Jeżeli mamy akurat na sobie grube spodnie, a w pomieszczeniu jest ciepło, po pół godzinie przechodzi ochota na korzystanie z komputera. Na dworze, w przewiewnym miejscu lub jeśli komputer leży na gołych nogach, uda się zapewne wytrzymać dłużej.

W tym punkcie ujawnia się korzyść płynąca z posiadania w laptopie zintegrowanej karty graficznej. Choć akumulator nie jest duży (przy czym 4300 mAh to i tak sporo jak na Toshibę), spokojnie daje się popracować na nim nawet kilka godzin. Przy maksymalnie ściemnionym obrazie idzie spokojnie działać, stąd wynik testu czytelnika BatteryEater, cztery godziny z okładem, jest bliski rzeczywistemu maksimum, jakie będziemy osiągać. Oczywiście podczas wstrzemięźliwego korzystania z mocy przerobowych komputera - jeżeli przymusimy podzespoły do wytężonej pracy, czas działania Satellite L100-121 skróci się do półtorej godziny.

Satellite L100-121 jest przedstawicielką odchodzących już do lamusa maszyn z ekranem w tradycyjnym formacie 4:3 (na dodatek z nader rzadko spotykaną matową matrycą). Jeśli ktoś zżył się z taką proporcją ekranu, z pewnością boleje nad faktem, że jest ona na wymarciu. Nie powinien się jednak zanadto smucić, gdyż rozwiązanie to ma kilka mankamentów, które wychodzą na jaw przy okazji konfrontacji ze sprzętem z wyświetlaczem panoramicznym.

Jeśli ktoś jednak wejdzie w posiadanie L100-121 z drugiej ręki, powinien być zadowolony z tego notka. Nadaje się on bardzo dobrze do pracy z aplikacjami biurowymi, o czym przesądzają dająca jasny obraz, matowa matryca, niezły procesor, ciche zachowanie i długi czas pracy na akumulatorze.

Minusy, których się dopatrzyliśmy, mają mniejszą doniosłość od zalet. Najbardziej denerwować może kiwanie się otwieranego czy regulowanego ekranu oraz jego telepanie się po zamknięciu.