Wyspowa klawiatura wykorzystana w G522 zapewnia akceptowalny poziom komfortu podczas pisania. Charakterystyka pracy klawiszy opiera się na znacząco wyczuwalnym skoku oraz dosyć miękkim działaniu samego mechanizmu. Płytki są wykonane z cienkiego tworzywa, co w połączeniu z ich chybotliwym mocowaniem nieco negatywnie wpływa na wygodę pracy z urządzeniem. Generalnie jednak klawisze podczas wstukiwania nie hałasują przesadnie.

W trakcie energicznego pisania były słyszalne irytujące pobrzękiwania dochodzące ze środka obudowy laptopa. Niepożądany hałas wynikał prawdopodobnie z wadliwego osadzenia przycisków tabliczki dotykowej, które w wyniku drgań pulpitu roboczego wpadały w wibracje.

Układ klawiszy jest taki, jak w modelach Saelic G530 i G540. W przypadku testowanej konstrukcji zrezygnowano z czerwonego wyróżnienia sekcji klawiszy W-S-A-D oraz powiększono powierzchnię klawisza tylda (~), co wpłynęło na delikatnie przesunięcie całego ciągu znaków numerycznych.

Klawiatura wykorzystana w Saeliku G522 dysponowała białym oświetleniem klawiszy, które można regulować na pięciu poziomach natężenia. Podświetlenie można włączyć klawiszem F4. Nadmienię, iż pomimo maksymalnego podświetlenia płytek sygnatury klawiszy funkcyjnych były praktycznie niewidoczne w ciemnym otoczeniu.

Tabliczkę dotykową osadzono na lewo względem osi symetrii korpusu. Taki stan rzeczy ułatwia naturalne ułożenie prawej dłoni (w przypadku laptopów z wydzielonym blokiem numerycznym). Urządzenie dotykowe należy wyróżnić za obszerną powierzchnię roboczą, która ma ponad 10 cm szerokości. Przy dolnej krawędzi gładzika występuje kilkumilimetrowa martwa strefa, gdzie kursor nie reaguje na ruchy palca. Płytce brakuje nieco poślizgu, co jest odczuwalne zwłaszcza podczas długotrwałej pracy.

W przypadku omawianej tabliczki zdecydowano się na utrzymanie klasycznego rozwiązania z wydzielonymi przyciskami, które rozdziela czytnik linii papilarnych. Klawisze wykonano z cienkiego tworzywa a ich praca opiera się na krótkim skoku, podczas którego jest generowany charakterystyczny klik. Mechanizmowi zdecydowanie brakuje solidnego mocowania.

W testowanym laptopie Saelic G522 wykorzystano matrycę IPS marki LG o oznaczeniu modelowym LP156WF6-SPK3. Omawiany panel LCD cechuje się rozdzielczością nominalną Full HD (1920 x 1080 pikseli) oraz matową powłoką ekranu niwelującą odblaski otoczenia.

Parametry obrazu są względnie poprawnie. Średnia luminancja dla całego ekranu wyniosła 220,9 cd/m² (maksymalna luminancja deklarowana przez producenta to 250 cd/m²) przy głębi czerni na poziomie 0,3 cd/m². Podświetlenie ekranu było dosyć równomiernie.

Negatywnie należy ocenić występujące uloty światła, które były widoczne na ekranie głównie na czarnym tle pulpitu. Zjawisko bleedingu przejawiało się we wszystkich narożnikach wyświetlacza i w umiarkowanym stopniu było zależne od ustawionego kąta nachylenia matrycy.

Saelic G522 w testowanej konfiguracji dysponował procesorem Core i5-7300HQ oraz kartą graficzną GeForce GTX 1050 Ti wyposażoną w 4 GB pamięci GDDR5. Ważnym dla wydajności elementem wyposażenia były też dwa moduły pamięci RAM DDR4-2133 MHz o łącznej pojemności 16 GB (2 x 8 GB).

Jednostka CPU Core i5-7300HQ jest 4-rdzeniowym przedstawicielem rodziny Kaby Lake. Bazowa częstotliwość taktowania rdzeni wynosi 2,5 GHz a w zależności od zapotrzebowania oraz uwarunkowań cieplnych częstotliwość taktowania pojedynczego rdzenia może osiągać 3,5 GHz. Warto nadmienić, iż przy wykorzystaniu wszystkich rdzeni ich maksymalne taktowanie wynosi 3,1 GHz (dla dwóch rdzeni granica rośnie do 3,3 GHz). Takie zachowanie układu CPU jest widoczne na zrzucie ekranu, który obrazuje wykonywanie multiwątkowego sprawdzianu wydajności CineBench R15. Procesor Core i5-7300HQ wykonano w procesie technologicznym 14 nm a jego TDP wynosi 45 W. W odróżnieniu od jednostek Core i7 omawiany układ nie wspiera technologii Hyper-Threading.

Procesor Core i5-7300HQ pod względem zegarów jest bliźniaczo zbliżony do procesora Core i5-6440HQ, który należy do rodziny Skylake. Oba procesory dysponują czterema fizycznymi rdzeniami, z tym że model poprzedniej generacji cechuje się minimalnie wyższym bazowym taktowaniem rdzeni (na poziomie 2,6 GHz). W multiwątkowym sprawdzianie CineBench R15 omawiany Core i5-7300HQ zdobył 520 punktów, natomiast średnia dla Core i5-5440HQ to około 510 punktów.

Co istotne z punktu widzenia użytkownika, procesor Core i5-7300HQ nie wykazywał tendencji do nadmiernego dławienia częstotliwości taktowania pod wpływem długotrwałego obciążenia. W trakcie wykonywania testu wytrzymałości rdzenie CPU pracowały z taktowaniem 2,8-2,9 GHz. Z kolei przy wyłącznej, 100-procentowej zajętości CPU rdzenie utrzymywały częstotliwość taktowania na poziomie 3,1 GHz (zaobserwowane podczas wielowątkowego testu wydajności CineBench R15).

Za wydajność graficzną laptopa odpowiada układ GeForce GTX 1050 Ti, który wyposażono w 4 GB pamięci GDDR5 Samsunga. Grafikę oparto na rdzeniu GP107, który wykonano w 14-nanometrowym procesie technologicznym. Nowa architektura wprowadza również takie ulepszenia, jak m.in. wsparcie dla złączy DisplayPort 1.4 czy HDMI 2b. Układ GTX 1050 Ti wyposażono w 768 rdzeni CUDA a komunikacja odbywa się przez 128-bitową magistralę danych (przepustowość pamięci to 112 GB/s). Bazowe taktowanie rdzenia graficznego wynosi 1493 MHz (w trybie turbo wzrasta do poziomu 1620 MHz).

W teście graficznym 3DMark Fire strike omawiany układ z rodziny Pascal wypracował 7917 punktów. Pod względem uzyskiwanej mocy obliczeniowej jednostkę GTX 1050 Ti można przyrównać do układu GeForce GTX 970M (architektura Maxwell).

W teście ekstremalnego wysiłku rdzeń chipu graficznego GTX 1050 Ti utrzymywał taktowanie na poziomie 1328 MHz. Częstotliwość taktowania układu była więc minimalnie niższa, niż nominalne taktowanie bazowe (1493 MHz). 

W sprawdzianie wydajności ogólnej 3DMark 11 Performance laptop w omawianej konfiguracji uzyskał 8781 punktów. Dla porównania model Saelic G540 wyposażony w mocniejszy procesor Core i7-6700HQ oraz układ graficzny GTX 965M wypracował w tym teście 8070 punktów.

Wydajność tandemu Core i5-7300HQ oraz GeForce GTX 1050 Ti umożliwia płynną rozgrywkę przy zachowaniu natywnej rozdzielczości ekranu (Full HD) oraz wysokiej jakości tekstur w przypadku większości wymagających tytułów.

Grafika GTX 1050 Ti w grach prezentuje wydajność zbliżoną do osiągów układu GeForce GTX 970M. W grze BioShock na nastawie ultra zmierzona prędkość wyniosła średnio niespełna 71 kl/s. Dla porównania ASUS G752VT wyposażony w procesor Core i7-6700HQ oraz grafikę GTX 970M uzyskał w tym sprawdzianie 71,7 kl/s.

Dodam, iż z dodatkowym opisem wydajności graficznej omawianego układu można zapoznać się w artykule prezentującym wydajność kart grafiki GTX 1050 Ti i GTX 1050 opublikowanym na łamach naszego serwisu.

Głośniki stereofoniczne wykorzystane w testowanym Saeliku G522 nie zapewniają odpowiedniego komfortu rozrywki. Urządzeniom grającym brakuje nie tylko mocy maksymalnej, ale również głębi w produkowanym dźwięku. Uzyskiwane brzmienie jest pozbawione należytej dynamiki a jakość dźwięku jest pogarszana przez negatywne zjawisko pogłosu, które jest cechą charakterystyczną dla głośników umieszczonych w przedniej części korpusu. Na szczęście przy maksymalnym natężeniu nie występują zniekształcenia w odtwarzanych treściach.

Wykorzystanie zaimplementowanej przez producenta funkcji Sound Blaster Cinema 3 minimalnie poprawia jakość produkowanego dźwięku. Przy odpowiednim doborze prekonfigurowanych schematów muzycznych tonacja uzyskiwanego dźwięku ulega lekkiej poprawie w stosunku do wartości bazowych.

Reasumując, biorąc pod uwagę multimedialne aspiracje testowanego komputera, wykorzystane urządzenia grające należy ocenić mocno przeciętnie. Wydaje się, iż ich ulokowanie w tylnej części korpusu (tak, jak w modelach Saelic G530, G540) jest lepszym rozwiązaniem konstrukcyjnym.

Saelic G522 wydaje się być ciekawą opcją głównie ze względu na niewygórowany stosunek wydajności komputera do ceny jego zakupu. Wykorzystanie zalet tandemu i5-7300HQ i GTX 1050 Ti czyni z omawianego urządzenia mobilną stacje multimedialną.

Z jednej strony ascetyczna i nieco kanciasta obudowa przypomina nam o nieco niskobudżetowym charakterze sprzętu, natomiast ograniczenie wysokości korpusu pozytywnie wpłynęło na obniżenie masy urządzenia (do 2,3 kg).

Należy wspomnieć o tym, iż laptop z testowanym układem Core i5-7300HQ nie najgorzej radzi sobie z odprowadzaniem ciepłego powietrza w trakcie typowego wykorzystania jego możliwości obliczeniowych. Temperatury osiągane przez pulpit roboczy są niewygórowane przy zachowaniu umiarkowanej aktywności dwóch wentylatorów wchodzących w skład układu chłodzenia.

Biorąc pod uwagę przejawiające się problemy ze stabilnością działania oraz temperaturą pracy zestawów wyposażonych w układy Core i7, należy nadmienić, iż procesor Core i5-7300HQ nie jest podatny na zjawisko dławienia częstotliwości taktowania rdzeni. Optymalne parametry pracy pod obciążeniem zachowuje również rdzeń karty graficznej GTX 1050 Ti.

W przypadku Sealika G522 nie można również narzekać na mnogość portów komunikacyjnych, wśród których znajdziemy m.in. dwa złącza mini DisplayPort czy gniazdo USB 3.0 typ C. Z kolei dostępność zatoki na klasyczny dysk 2,5 cala oraz dodatkowe złącze na podłączenie nośnika M.2 SATA bądź M.2 PCIe NVMe poszerza możliwość konfiguracji urządzenia.

Do wad testowanego kadłubka należy zaliczyć (występujące pod długotrwałym obciążeniem) ogniska ciepła oraz głośną pracę układu chłodzenia, który potrafi generować hałas na poziomie przekraczającym 50 dB.

W podsumowaniu warto poruszyć również kwestię niefortunnego ulokowania wylotu powietrza z układu chłodzenia (z prawej strony). Podczas wytężonej rozgrywki gorące powietrze jest wydmuchiwane na dłoń operującą myszką komputerową, co znacząco ogranicza komfort użytkownika sprzętu.

Korpus Saelika G522 wykonano w całości z tworzywa sztucznego. O ile sztywność pulpitu roboczego jest optymalna, o tyle wytrzymałość ramki ekranu wypada miernie. Dosyć drażniącym niedociągnięciem konstrukcyjnym były również odgłosy pobrzękiwania dochodzące z okolic przycisków gładzika (występujące np. podczas energicznego pisania na klawiaturze).