Recenzja drukarki 3D Anycubic Kobra 2: Idealna pierwsza warstwa dzięki LeviQ 2.0

Duża część specyfikacji Anycubic Kobra 2 została zaczerpnięta bezpośrednio z poprzednika, więc większość zmian w urządzeniu nie jest widoczna w naszym arkuszu specyfikacji. Na płycie głównej gniazdo typu C zastąpiło gniazdo USB-B. Osie X i Y nie poruszają się już na rolkach Delrin, ale na łożyskach kulkowych. Oś Z jest teraz napędzana po obu stronach i ma łożyska sprężynowe. Dwie najbardziej zauważalne zmiany w drukarce 3D to prawdopodobnie nowa głowica drukująca i uchwyt rolki filamentu przejęty z Anycubic Kobra Max. Niestety, ten ostatni drastycznie zwiększa również wymagania przestrzenne drukarki 3D. Dla nowej Kobry 2 należy zaplanować o 30 cm więcej szerokości.

Konstrukcja drukarki 3D pozostaje zatem stabilna i głównie kątowa. Jedynym wyjątkiem w naszym przypadku był wspornik montażowy silnika krokowego Nema 17 z tyłu drukarki 3D. W naszym urządzeniu testowym był on lekko wygięty. W rezultacie pasek napędowy osi Y nie mógł być prawidłowo napięty i ślizgał się na granicy koła napędowego. Usterkę, która mogła być również niewielkim uszkodzeniem transportowym, można było naprawić. Aby to zrobić, całkowicie rozluźniliśmy pasek, a następnie wygięliśmy kąty z powrotem do 90°.

Niestety, nic istotnego nie zmieniło się również w zarządzaniu kablami Cobry. Jednak nowy uchwyt na rolkę filamentu jeszcze pogarsza sytuację. Bez względu na sposób montażu, wiązka kabli do ekstrudera zawsze ciągnie się za filamentem, rolką filamentu lub bezpośrednio za uchwytem. Podsumowując, dwie ruchome wiązki kablowe zbyt często stykają się ze stałymi elementami.

Płytę Trigroilla Pro można zobaczyć tutaj w wersji B. Jest to autorski projekt Anycubic i niestety oferuje tylko kilka opcji aktualizacji ze względu na wiele zastrzeżonych połączeń.
Prawdziwą innowacją jest tutaj połączenie USB-C.

Jako mikrokontroler na płycie zastosowano HDSC hc32f460. 32-bitowy układ z rdzeniem Cortex M4 działa z częstotliwością 200 MHz. Dzięki temu Anycubic Kobra 2 ma wystarczającą moc obliczeniową.

Z rozczarowaniem musimy odnotować, że Anycubic nadal nie wyposaża wszystkich końcówek kabli w końcówki kablowe. Dwie żyły są nadal cynowane. Z czasem lut może wypłynąć i tym samym osłabić połączenie elektryczne.

Na potrzeby wysyłki drukarka 3D została rozłożona na cztery części. Pełny montaż nie jest bardzo trudny: w sumie trzeba wkręcić jedenaście śrub. Niezbędne klucze imbusowe i inne narzędzia są dostarczane przez Anycubic. Na koniec, używając AnchorMake M5zobaczyliśmy, jak łatwy może być montaż drukarki 3D, gdy producent dostarcza opakowanie jako pomoc w montażu. Nie jest tak w przypadku Anycubic. Tutaj szczególnie montaż łuku jest nieco trudny. Długie śruby trzeba jakoś wkręcić od dołu. Aby to zrobić, podstawę można przechylić lub umieścić nad krawędzią stołu. Kolejną trudnością jest to, że po lewej stronie drukarki wiązka kabli częściowo zakrywa otwór na śrubę. Po zamontowaniu arkusza, ekran i głowica drukująca są mocowane w odpowiednich miejscach. Wszystkie kable są oznaczone, więc przypisanie ich do odpowiednich gniazd nie jest trudne. Cały montaż zajął nam około 20 minut.

Po złożeniu, Anycubic Kobra 2 może być natychmiast uruchomiona. Na karcie SD znajdują się już cztery pliki gotowe do druku. Na karcie SD znajduje się również kopia Prusa Slicer 2.5 i odpowiedni plik konfiguracyjny. Przed pierwszym wydrukiem należy jednak uruchomić program poziomowania stołu. Korzystając z czujnika indukcyjnego i czujnika dyszy, Kobra 2 całkowicie niezależnie określa odległość między dyszą a łożem roboczym na całej powierzchni. Ręczna regulacja obszaru drukowania 220 x 220 mm nie jest ani konieczna, ani możliwa.

Postanowiliśmy najpierw wydrukować klasyczne 3D-benchy bezpośrednio z dostarczonych plików. Spód gotowego obiektu pokazuje, że wyniki automatycznego poziomowania nie były idealne. Przed kolejnym wydrukiem zmniejszyliśmy odległość dysz o 0,05 mm w menu Kobry 2.

Anycubic wzbudza wysokie oczekiwania obietnicą reklamową 250 mm/s. W teście praktycznym 150 mm/s wydaje się bardziej realistyczne. Podczas gdy potężna kombinacja ekstrudera i hotendu może przenosić wystarczającą ilość plastiku, aby osiągnąć nawet ponad 250 mm/s, to system ruchu ogranicza tutaj prędkość. Nawet przy zalecanej przez Anycubic prędkości 150 mm/s, wyniki drukowania wykazują wyraźne oznaki zbyt dużej prędkości. Co więcej, ustawienia Cobry 2 w rzeczywistości zapewniają stosunkowo niskie przyspieszenia wynoszące 2500 mm/s. Aby osiągnąć 250 mm/s przy tej wartości przyspieszenia, musiałyby powstać linie proste o długości co najmniej 50 mm. Niemniej jednak, drukarka 3D wytwarza obiekty o więcej niż akceptowalnej jakości.

Łóżko Anycubic Kobra 2 również składa się z wielowarstwowej struktury. Podstawą jest tutaj aluminiowa płyta o grubości około 2 mm. Jest ona podgrzewana od spodu. Na górnej stronie folia magnetyczna jest przyklejona prawie na całej powierzchni. Na to nakłada się magnetyczną płytkę drukującą wykonaną ze stali sprężynowej pokrytej PEI. Powłoka PEI jest mocno chropowata i zapewnia dobrą przyczepność. Warunkiem wstępnym jest jednak, aby powierzchnia była czysta i wolna od tłuszczu oraz została podgrzana powyżej temperatury zeszklenia filamentu. Ponieważ PEI jest bardzo odporny na chemikalia, do czyszczenia można również użyć sody kaustycznej, acetonu lub alkoholu.
Łóżko drukujące nie jest izolowane od spodu. Bez izolacji drukarka 3D zużywa więcej energii, a łoże drukujące wykazuje większe różnice temperatur. Obraz termiczny pokazuje temperatury od 53,6 °C do 58,4 °C przy docelowej temperaturze 60 °C na urządzeniu testowym. W temperaturze pokojowej 22,6 °C, wiązka przewodów do stołu drukującego nagrzewa się do 34,6 °C. Niskie nagrzewanie jest dowodem na dobrze dobrany przekrój kabla do stołu drukującego. Kabel musi przenosić do 400 watów. Temperatura robocza 60 °C dla druku PLA jest więc osiągana w ciągu około 100 sekund. Co najwyżej, łoże drukujące może zostać podgrzane do 110 °C. Zajmuje to ponad 5 minut.

W praktyce druku 3D dobra pierwsza warstwa często decyduje o sukcesie lub porażce druku 3D bardziej niż cokolwiek innego. Dzięki LeviQ 2.0, Anycubic Kobra 2 wykonuje kolejny krok z dala od użytkownika, aby optymalnie skonfigurować drukarkę 3D. Jak stwierdziliśmy podczas testów, proces ten również musi być najpierw skonfigurowany przez użytkownika, jednak jest to tylko jeden krok, który zapewnia doskonały wynik. Po skonfigurowaniu drukarki 3D ważne jest prawidłowe ustawienie pozycji czujnika w oprogramowaniu układowym. Jeśli dysza filamentu trafi w czujnik dokładnie pośrodku, wyniki LeviQ 2.0 będą niemal idealne. Na początku nie zwracaliśmy na to uwagi, co oznaczało, że odległość dyszy od stołu była zbyt duża w pierwszym teście 3DBenchy i zbyt mała w teście Notebookcheck FDM. Dopiero pod koniec okresu testowego zdaliśmy sobie sprawę z tego błędu.

LeviQ 2.0 mierzy stół roboczy za pomocą indukcyjnego czujnika zbliżeniowego w 25 punktach. Dysza jest następnie podgrzewana na ekstruderze, czyszczona na silikonowej podkładce i również mierzona. Użytkownik końcowy musi jedynie uruchomić proces za pomocą menu na ekranie dotykowym, a Anycubic Kobra 2 zrobi resztę samodzielnie. Proces trwa około pięciu minut.

Jak zawsze, próbowaliśmy wywołać wszystkie możliwe błędy temperaturowe za pomocą tej drukarki. Anycubic Kobra 2 zareagowała niezawodnie na wszystkie scenariusze. Niezależnie od tego, czy czujnik temperatury był odłączony, zwarty, czy też zbytnio odbiegał od oczekiwanych wartości, drukarka 3D konsekwentnie wyłączała wszystkie elementy grzejne. Jest to istotna funkcja bezpieczeństwa, która może zapobiec uszkodzeniu drukarki 3D, a w najgorszym przypadku pożarom. Fakt, że Anycubic Kobra 2 nie uruchamia alarmu dźwiękowego w przypadku odchyleń temperatury, jest być może jedynym punktem krytyki. Wyświetlany jest tylko komunikat o błędzie.

Jak również krytykowaliśmy w przypadku AnkerMake M5, maksymalna temperatura hotendów z wkładką PTFE nie powinna przekraczać 250 °C. W Anycubic Kobra 2 można ustawić do 260 °C. PTFE, lepiej znany pod marką Teflon, może wydzielać toksyczne opary w temperaturze powyżej 260 °C.

Ciągły przewód ochronny również przyczynia się do bezpieczeństwa. Wszystkie metalowe części Kobra 2 są podłączone do przewodu ochronnego. W tym celu Anycubic w niektórych przypadkach przeciągnął dodatkowe kable przez wiązkę przewodów do wytłaczarki.

Brakuje nam jednak kroku, jeśli chodzi o ochronę przed zakleszczeniem na ruchomych elementach. Koło napędowe osi Y mogłoby być tutaj wyposażone w osłonę, aby jeszcze bardziej zwiększyć bezpieczeństwo drukarki 3D. Zasadniczo należy jednak pamiętać, że przy otwartej konstrukcji Anycubic Kobra 2 istnieje również wiele innych źródeł zagrożeń. Na przykład, marynowane i ruchome komponenty są zawsze łatwo dostępne. Prawdopodobnie szkodliwe opary z rozgrzanego plastiku mogą również rozprzestrzeniać się po całym pomieszczeniu.

Do 59 dB(A) zmierzono za pomocą miernika poziomu dźwięku Voltcraft SL10 w odległości jednego metra od drukarki 3D podczas pracy. W połączeniu z silnymi wibracjami przy maksymalnej prędkości drukarki, wartość ta wzrasta do 72 dB(A). Wentylator obiektowy w głowicy drukującej ma duży udział w normalnym hałasie podczas pracy. Aby zredukować hałas podczas pracy, wentylator można w pewnych sytuacjach zmniejszyć lub całkowicie wyłączyć. Prusa Slicer jest w stanie kontrolować wentylator w zależności od sytuacji. Możliwe jest zmniejszenie minimalnej prędkości wentylatora ze 100% do niższej wartości. To nie tylko sprawia, że drukarka jest cichsza, ale także zmniejsza zużycie energii. Duża część energii potrzebnej do drukowania 3D jest wykorzystywana do ogrzewania i dogrzewania stołu roboczego. Im mniej powietrza krąży nad łożem, tym mniejsze jest zużycie energii.
Otwarta konstrukcja rozprasza również zapachy i opary ze stopionych tworzyw sztucznych w całym pomieszczeniu. W zależności od tego, jakie tworzywa sztuczne są przetwarzane przez drukarkę 3D, opary mogą mieć nieprzyjemny zapach, a nawet być szkodliwe dla zdrowia.

Całkowicie nowa głowica drukująca, nowe szyny prowadzące w osiach X i Y oraz nowe poziomowanie łoża Anycubic LeviQ 2.0 to trzy najważniejsze ulepszenia w stosunku do Anycubic Kobra do Kobra 2. Dzięki temu drukarka 3D jest nieco szybsza, ale przede wszystkim wygodniejsza w obsłudze. Ponowna regulacja poziomowania stołu nie jest już konieczna. Powinna to być interesująca innowacja dla początkujących, ponieważ druk 3D stoi i spada z dobrą pierwszą warstwą wydruku. W chwili ukończenia tej recenzji do rynkowej premiery Kobry 2 pozostało jeszcze kilka dni. Anycubic powinien wykorzystać je do poprawy ostatnich drobnych poprawek. Wtedy Kobra 2 może stać się szczytem wydajności cenowej. Za około 300 euro drukarka 3D jest przystępna cenowo.

Jednak te same punkty krytyki, które widzieliśmy we wszystkich drukarkach Kobra 3D do tej pory, wyróżniają się negatywnie. Tylko przeciętne zarządzanie kablami, cynowane kable i tylko kilka opcji sterowania za pomocą ekranu dotykowego. W przypadku Kobry 2 wrażenie słabego zarządzania kablami nasiliło się w połączeniu z nowym uchwytem na rolkę filamentu.

W porównaniu z poprzednim modelem, Anycubic wprowadził szczegółowe ulepszenia w Kobrze 2, ale mają one duży wpływ na użyteczność drukarki 3D. Należy oczekiwać dłuższych okresów między konserwacjami i szybszej konfiguracji, nawet dla początkujących użytkowników drukarek 3D.

Jeśli chodzi w szczególności o konserwację, nowa drukarka 3D Anycubic powinna wymagać znacznie mniej wysiłku niż jej poprzednicy. Zamiast rolek Delrin, które szybko się zużywają, łożyska kulkowe SG15 w połączeniu ze srebrnymi stalowymi osiami są znacznie łatwiejsze do czyszczenia i trwalsze. O ile osie są regularnie odkurzane i oliwione, konserwacja powinna być minimalna. Z drugiej strony, przejście z Ultimaker Cura na Prusa Slicer z pewnością nie jest łatwym krokiem dla każdego użytkownika. Jednak wyniki obu programów są równoważne.

W ostatecznym rozrachunku drukarka 3D niewiele różni się od konkurentów takich jak Anycubic Kobra, Artillery Genius Proczy VoxeLab Aquila. To właśnie szczegóły odróżniają te drukarki 3D od siebie. Tymczasem spektrum wydajności nowoczesnych drukarek 3D jest bardzo podobne.